ΠΗΓΗ: Reuters
Η Ευρώπη βρίσκεται σε επείγουσα αναζήτηση κεφαλαίων. Η μερική κατάρρευση της διατλαντικής συμμαχίας σημαίνει ότι η Γηραιά Ηπειρος μπορεί να χρειαστεί διπλάσιες από τις τωρινές ετήσιες δαπάνες για την άμυνα. Τα χρήματα θα πρέπει να προέλθουν από έναν συνδυασμό εθνικών προϋπολογισμών, κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ίσως από ένα νέο πλαίσιο, ενώ αναμένεται ότι καθ’ οδόν θα χρειαστεί να ανατραπούν πολλά ταμπού. Η εισβολή του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία προ τριετίας ήταν επιζήμια, ενώ τώρα ο Αμερικανός πρόεδρος φρόντισε να ενσπείρει αμφιβολίες για το αν η Ευρώπη μπορεί να υπολογίζει στις ΗΠΑ για τη στρατιωτική υπεράσπισή της. Ο τρέχων στόχος του ΝΑΤΟ ήταν κάθε μέλος να δαπανά το 2% του ΑΕΠ για την άμυνα, ο οποίος και επετεύχθη τελικώς το 2024 συλλογικά, αλλά όχι από τις Ισπανία και Ιταλία. Ως αποτέλεσμα της επιθετικότητας της Ρωσίας, τα μέλη του ΝΑΤΟ συζητούσαν ήδη την αύξηση των δαπανών σε περίπου 3% του ΑΕΠ. Ομως, μετά τις τελευταίες ανακριβείς δηλώσεις του Τραμπ περί Ουκρανίας και Ζελένσκι, οι Ευρωπαίοι συνειδητοποιούν ότι πλέον ίσως χρειαστεί να αμυνθούν χωρίς την Ουάσιγκτον, όπερ μεταφράζεται σε διπλασιασμό δαπανών στο 4% της παραγωγής. Αυτό σημαίνει ότι απαιτούνται 420 δισ. δολάρια επιπλέον σε ετήσια βάση, δηλαδή ένα τεράστιο ποσό, ειδικά εάν χρειάζεται η προσπάθεια αυτή να συντελείται επί μία δεκαετία. Αλλά αν οι ηγέτες της Ευρώπης καταφέρουν να πείσουν τους λαούς τους να κάνουν θυσίες, η ίδια έχει αρκετούς πόρους για να αντεπεξέλθει.
Η Ε.Ε. έπαιζε πάντα περιορισμένο ρόλο στην ασφάλεια και έχασε το Ηνωμένο Βασίλειο, μία από τις κορυφαίες στρατιωτικές δυνάμεις, μετά την αποχώρησή του από τους κόλπους της, ενώ η Ουγγαρία είναι ρωσόφιλη και η Αυστρία, λόγου χάριν, ουδέτερη. Ο βιομηχανικός κατακερματισμός μαστίζει, επίσης, την αμυντική βιομηχανία, εφόσον οι εθνικές κυβερνήσεις ευνοούν τους τοπικούς προμηθευτές. Η Ε.Ε. διαθέτει 15 άρματα μάχης και οι Ηνωμένες Πολιτείες ένα, ενώ παρατηρούνται υποεπενδύσεις στην έρευνα και στην ανάπτυξη. Απαιτείται ενότητα σκοπού και συλλογική δράση. Τα καλά νέα είναι ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιδιώκει να εξαιρεθούν οι πρόσθετες αμυντικές δαπάνες από τους δημοσιονομικούς κανόνες και τα κακά νέα ότι τα επίπεδα χρέους είναι ήδη υψηλά στις περισσότερες χώρες. Επιπλέον, οι εθνικές δαπάνες από μόνες τους δεν θα οδηγήσουν σε ενιαίο στόχο. Σε επίπεδο Ε.Ε., υπάρχουν δύο κύριοι τρόποι συγκέντρωσης σημαντικών κεφαλαίων. Ο ένας αφορά την έκδοση ομολόγων και ο άλλος την αναδιάρθρωση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, ενός οχήματος για τη διαχείριση της κρίσης του ευρώ. Ο τελευταίος έχει αδιάθετα 422 δισ. ευρώ και, μολονότι οφείλει να κρατήσει μέρος αυτών, θα μπορούσε να κατευθύνει περίπου 300 δισ. ευρώ στην άμυνα για πέντε χρόνια ή και παραπάνω, εάν οι κανόνες της μόχλευσης χαλάρωναν.
