must.com.cy
Θυμάσαι την εποχή που η τηλεόραση είχε μόνο δύο κουμπιά; Ένα για ν’ ανάβει και ένα για να αλλάζει κανάλι –αν φυσικά υπήρχε άλλο κανάλι! Και φυσικά οι γονείς σου, σου έλεγαν «σήκω, βάλε το ΡΙΚ» και πριν προλάβεις να βυθιστείς στην πολυθρόνα με το βελούδινο κάλυμμα, έπαιζαν διαφημίσεις που τώρα, χρόνια μετά, μοιάζουν με μικρά κομμάτια από το παζλ της παιδικής μας ηλικίας. Όλοι θα θυμάστε τις θρυλικές διαφημήσεις KEANITA, Trikoza, Coca Cola...και φυσικά την Βίσση και τον Καρβέλα που διαφημίζουν την σοκολάτα Bakandy's.
Ήταν τότε που η οικογένεια μαζευόταν μπροστά από την τηλεόραση, λίγο πριν αρχίσει το «Καλημέρα Ζωή» ή οι ειδήσεις των 8, και κάθε διαφήμιση ήταν μια στιγμή ενθουσιασμού. Όχι γιατί θα αγοράζαμε το προϊόν (ας μην κοροϊδευόμαστε, τα λεφτά δεν περίσσευαν), αλλά γιατί ήταν το «διάλειμμα» από τη ρουτίνα της μέρας. Και τι διάλειμμα! Οι διαφημίσεις είχαν αυτό το κάτι, εκείνο το μαγικό μείγμα αφέλειας και προσπάθειας να σε πείσουν πως αυτό που έβλεπες ήταν το καλύτερο πράγμα που θα σου συνέβαινε ποτέ.
Ποιος δεν θυμάται τις «σοβαρές» εκφωνήσεις που ακούγονταν λες και ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα προεδρικών εκλογών; Ή εκείνα τα ξενόφερτα τζινγκλάκια, που τα τραγουδούσαμε στο σχολείο (όπως μπορούσαμε, δηλαδή, γιατί τα αγγλικά μας ήταν...); Ήταν οι στιγμές που η διαφήμιση ήταν... οικογενειακή υπόθεση.
Photo By Pinterest
Και μετά, φυσικά, ήταν τα σλόγκαν. Θρυλικά, κολλητικά, που χαράζονταν στον εγκέφαλό σου και έμεναν εκεί για πάντα. Ακόμα κι αν δεν το παραδεχτείς, στοιχηματίζω ότι, όταν ακούς μια γνώριμη μελωδία από εκείνη την εποχή, κάτι μέσα σου χαμογελάει. Γιατί αυτές οι διαφημίσεις δεν ήταν απλώς διαφημίσεις. Ήταν οι μικρές ιστορίες της ζωής μας.
