24sports.com.cy
Ας λάβουμε υπόψη ένα σενάριο, που εμπεριέχει μεν αληθινά γεγονότα είναι όμως βασισμένο κυρίως στη μυθοπλασία.
Με βάση λοιπόν το σενάριο , η ομάδα του Λένον προηγείται του προβληματικού Απόλλωνα στο Τσίρειο με 1-0 χάρη σε γκολ του Μπρούνο από το 16ο λεπτό, οι Λεμεσιανοί επιτίθεται μήπως και ισοφαρίσουν και η Ομόνοια είναι απλωμένη στο γήπεδο με το σχήμα 4-2-3-1. Με τον Λοίζου μπροστά του Μάθιους, τον Μπρούνο έχοντας τον Λέζιακς από πίσω , τον Παπουλή μεταξύ των εξτρέμ σε ελεύθερο ρόλο σεκοντάροντας τον Καρίμ και τους Χάμπο, Μπασιρού να κλείνουν τους χώρους μπροστά στους Λάγκ και Μίλετιτς.
Στο φανταστικό αυτό σενάριο, αν είναι να κάνουμε υποθέσεις, θα αναρωτιόμουν πόσο άνετα θα ένιωθαν στον Απόλλωνα, ν’ αφήσουν τον άξονα τους νοουμένου ότι εκεί βρίσκεται ο Παπουλής και μ’ ένα κλέψιμο είτε από τον Μπασιρού, είτε από τον Χάμπο μπορεί να κάνει το 0-2 και να τελειώσει το έργο πριν καν καλά, καλά αρχίσει.
Αναρωτιέμαι επίσης πόσο θα κατέβαιναν τα μπακ τους, γνωρίζοντας ότι ανά πάσα στιγμή, είτε από δεξιά με τον Λοίζου, είτε αριστερά με τον Μπρούνο μπορεί τρυπήσει η άμυνα τους έχοντας κιόλας την βοήθεια ο πρώτος του Μάθιους και ο δεύτερος του Λέζιακς.
Πόσο άνετα θα ένιωθαν τα στόπερ τους, γνωρίζοντας ότι ο Ασναριφάρντ μπορεί είτε με την πλάτη ν’ ανοίξει χώρο στους επιτιθέμενους Παπουλή, Μπρούνο, Λοίζου ή και Χάμπου, είτε κατά μέτωπο να πάρει μια κάθετη και να βρεθεί τετ α τετ με τον Γιοβάνοβιτς;
Πόσο εύκολο θα ήταν για τον Απόλλωνα να φτάσει στο 71% κατοχή, όταν η ομάδα είτε με τρίγωνα από τα πλάγια, είτε με κάθετες από τον άξονα θα επέβαλε το παιγνίδι της, έχοντας κιόλας το 1-0 υπέρ της. Και πόσο θα χολοσκούσαν οι Λάγκ και Μίλετιτς όταν οι συμπαίκτες τους αποσυμπίεζαν την κατάσταση, κρατώντας τη μπάλα και στέλνοντας μήνυμα στον αντίπαλο ότι κυνηγούν και το δεύτερο γκολ;
Τώρα να μου πεις ότι όλα αυτά είναι υποθέσεις και για κάποιους μαλακίες στο τετράγωνο. Στο δικό μου το μυαλό, ίσως και άλλων πολλών σίγουρα δεν είναι νοουμένου ότι λίγο, πολύ τη μεταμόρφωση της ομάδας με το 4-2-3-1, την είχαμε προ- αναφέρει μόλις πριν από εφτά μέρες στο εν λόγω κείμενο ( δες εδώ).
Πέραν των πολλών που γράφτηκαν, είχαμε κυρίως επισημάνει ότι «η νοοτροπία του 3-5-2 στερεί από την ομάδα τα επιθετικά της όπλα, τις όποιες επιθετικές της αρετές, εκμηδενίζει τις συνεργασίες από τα άκρα, επιφορτίζοντας και τους παίκτες της άμυνας που δέχονται πολύ περισσότερη πίεση».
Ποιες είναι οι επιθετικές αρετές της ομάδας; Ότι είδαμε στον αγώνα με την Ένωση. Συνεργασίες από τα άκρα, τροφοδότηση του φορ (τι γλυκός παίκτης που είναι ο Ασναριφάρντ), τρίγωνα των χαφ με τους εξτρέμ και τα μπακ, οργανωμένες αντεπιθέσεις, γρήγορη εναλλαγή της μπάλας… και τέσσερα κομμάτια στον αντίπαλο σε στυλ show. Επίθεση δηλαδή.. όνειρο.
Πέραν τούτου, αναδείχθηκαν και οι ίδιες οι μονάδες. Ο Μάθιους μπορεί να στηρίξει τον εξτρέμ μπροστά του, ο Λέζιακς είναι Λέζιακς το ίδιο και ο Μπασιρού, ο Χάμπος άμα συνεχίσει έτσι θα γίνει ο σούπερ εσωτερικός χαφ παρά το «δεκάρι» του 3-5-2, ο Μπρούνο είναι απείρως επικίνδυνος από τα άκρα συγκλίνοντας και από τον άξονα, ομοίως και ο Λοίζου ενώ ο Ασναριφάρντ, με τόσους παίκτες να τον σεκοντάρουν είναι ο επιθετικός που ονειρεύεται και ο τελευταίος Ομονοιάτης.
Το καλύτερο όμως που συμβαίνει στην Ομόνοια είναι ο Φώτης Παπουλής. Είναι αλήθεια ότι από πέρσι η διαχείριση που γίνεται στον παίκτη, είναι αριστουργηματική, νοουμένου ότι δεν καίγεται από την υπέρ- χρήση και δεν του φορτώνουν ψυχολογικά ένα σωρό καθήκοντα.
Τούτος ο παίκτης είναι η πηγή των επιθετικών αρετών της ομάδας του, ο τροφοδότης των συμπαικτών του και ο φόβος των αντιπάλων. Δείτε πως δημιουργεί τα δύο γκολ και πόσο μαλάκες αφήνει με προσποίηση σε δύο διαφορετικές φάσεις δύο και τρεις αντιπάλους.
Ανάμεσα σε ποιοτικούς εξτρέμ όπως είναι οι Μπρούνο και Λοίζου, έχοντας πίσω του τη νιότη του Χάμπου και μπροστά του τον Καρίμ, ο Φώτης περιτριγυρισμένος από ποιότητα, είναι η επιτομή της λέξης. Ποιότητα.
Άμα ήμουν Παπασταύρου, θα είχα δώσει εντολή στους μάγους ανά τον πλανήτη να μου βρουν ένα ελιξίριο που θα τον διατηρούσε για πάντα, έτσι όπως είναι τώρα.
Προσωπικά γράφω τουλάχιστον για δύο χρόνια, ότι η Ομόνοια χρειάζεται επειγόντως ένα νέο Παπουλή. . Ο ίδιος όμως κάθε χρόνο ξεγελά τους πάντες αφού είναι εκεί και πρωταγωνιστεί.
Είναι αλήθεια ότι ο διάδοχος του Φώτη είναι δύσκολο να βρεθεί. Αν είναι όμως να δείξουμε ή να χρίσουμε κάποιον ως τέτοιο, το δικό μου δάχτυλο θα πήγαινε στον Μπρούνο και όχι στον Μπέζους όπως κάποιοι ισχυρίζονται. Γιατί; Ας το εξηγήσουμε μια άλλη φορά.
