Kathimerini.gr
Σπυριδούλα Σπανέα
Ζουν σε μία χώρα όπου ο αθλητισμός στις γυναίκες έχει χαρακτηριστεί σαν κάτι… περιττό. Κάποιες σταμάτησαν τον αθλητισμό, έκαψαν τα αθλητικά τους ρούχα και κρύβονται. Κάποιες άλλες όμως αναζήτησαν μία διαφορετική ζωή μακριά από τις περιοχές όπου γεννήθηκαν. Είναι οι γυναίκες αθλήτριες από το Αφγανιστάν. Γυναίκες που αρνήθηκαν να υποταχτούν στους Ταλιμπάν και συνεχίζουν να αθλούνται μακριά από τη χώρα τους.
«Πυξίδα» τους είναι ο αθλητισμός και μέσα από αυτόν διεκδικούν μία καλύτερη ζωή, τόσο για τις ίδιες, όσο και για τις συμπατριώτισσές τους που βρίσκονται στο Αφγανιστάν.
Πρωτάθλημα Αφγανιστάν ποδηλασίας δρόμου για γυναίκες. Το εθνικό πρωτάθλημα του Αφγανιστάν που όμως δεν διεξήχθη στο Αφγανιστάν αλλά στην Ελβετία. Διοργανώθηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδηλασίας και ανάμεσα στις αγωνιζόμενες ήταν και η 26χρονη Αλί Ζαζά, η οποία το 2021, ως μέλος της Ολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων, έγινε η πρώτη Αφγανή ποδηλάτισσα που αγωνίστηκε σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Αυτές οι διοργανώσεις αποτελούν κάτι σαν ξυπνητήρι για τον υπόλοιπο κόσμο. Στο Αφγανιστάν, οι γυναίκες δεν έχουν δικαιώματα. Δεν μπορούν να κάνουν αθλητισμό. Νιώθω ευγνώμων που εδώ μπορώ να κάνω ποδήλατο σε ένα ασφαλές περιβάλλον αλλά στενοχωριέμαι όταν σκέφτομαι τις γυναίκες που βρίσκονται στη χώρα μου», τόνισε η 26χρονη στην ιστοσελίδα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Η Αλί Ζαζά δεν είναι η μοναδική αθλήτρια που έχει βρει καταφύγιο σε κάποια χώρα μακριά από την πατρίδα της. Πολλές Αφγανές αθλήτριες επέλεξαν να αυτοεξοριστούν αναζητώντας μία καλύτερη ζωή και το δικαίωμα να συνεχίσουν να αθλούνται.
Μία από αυτές είναι και η Ναχίμπα Σαπάν, παίκτρια του κρίκετ. «Όταν οι Ταλιμπάν ανέκτησαν τον έλεγχο της χώρας έκρυψα το σετ του κρίκετ στο υπόγειο του σπιτιού μου και έκαψα όλα τα βραβεία μου. Μας απειλούσαν και φοβόμουν ότι θα μας σκοτώσουν», δήλωσε στο BBC η 20χρονη αθλήτρια, η οποία σήμερα ζει στην Αυστραλία.
Τον δρόμο της προσφυγιάς επέλεξε και η 17χρονη Αϊσα Γιουσοφζάι. «Ζω στην Αυστραλία και μπορώ να κάνω όνειρα. Θα ήθελα να αγωνιστώ για τη χώρα μου γιατί εκεί γεννήθηκα και εκεί ανήκω αλλά μόνο εάν θα υπάρξουν ίσες ευκαιρίες, όπως αυτές που έχω εδώ που ζω τώρα», τόνισε η Γιουσοφζάι σε συνέντευξή της.
Οι Αφγανές αθλήτριες που κατάφεραν να φύγουν από τη χώρα τους κάνουν όνειρα για το αθλητικό -και όχι μόνο- μέλλον τους. Ασχολούνται με την ποδηλασία, το κρίκετ, το ποδόσφαιρο και με άλλα αθλήματα. Η Νατζμά Αρέφη σήμερα παίζει μπάλα σε κολλέγιο του Μάντσεστερ. Είναι φίλαθλος της Μπαρτσελόνα και της Μάντσεστερ Σίτι. «Οι γυναίκες που έχουν μείνει πίσω δεν έχουν καμία ελπίδα για το μέλλον. Θέλουμε να βοηθήσουμε κάθε κορίτσι από το Αφγανιστάν», λέει η 19χρονη.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή έχει απειλήσει το Αφγανιστάν και το Ιράν με αποκλεισμό από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού και έχει καταδικάσει τις διακρίσεις που υπάρχουν σε αυτές τις χώρες. Οι Αφγανές αθλήτριες, οι οποίες βρίσκονται μακριά από την πατρίδα τους ένωσαν τις φωνές τους και ζητάνε να αγωνιστούν στο Παρίσι με τα χρώματα της χώρας τους αλλά όχι με τη σημαία της Ολυμπιακής Επιτροπής της, διότι, όπως λένε, αυτή ελέγχεται από τους Ταλιμπάν. «Υπάρχουν εκατοντάδες αθλήτριες μας σε άλλες χώρες. Είναι σημαντικό για αυτές να διεκδικήσουν προκρίσεις και να αγωνιστούν στο Παρίσι. Οι Ταλιμπάν παραβιάζουν τον Καταστατικό Χάρτη της ΔΟΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Ολυμπιακή Επιτροπή των Ταλιμπάν δεν έχει κανένα δικαίωμα να είναι μέλος της ΔΟΕ», έχει πει η Φαρίμπα Ρεζαγί, η οποία το 2004 αγωνίστηκε στο ολυμπιακό τουρνουά τζούντο της Αθήνας.
Η Ρεζαγί έστειλε πρόσφατα επιστολή στον πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Τόμας Μπαχ και ζήτησε οι Αφγανές να αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς χωρίς να ζητηθεί η έγκριση της Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής της χώρας. Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί να επιτευχθεί διότι αρμόδιες για τις συμμετοχές αθλητών και αθλητριών σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι οι Εθνικές Επιτροπές. Έτσι, η μόνη εναλλακτική λύση για τη συμμετοχή των Αφγανών στο Παρίσι είναι η Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων της ΔΟΕ. Δέκα αθλητές και αθλήτριες από το Αφγανιστάν επωφελούνται από υποτροφίες Ολυμπιακής Αλληλεγγύης και προπονούνται με πυξίδα το ολυμπιακό όνειρο.
