Του Ονασαγόρα
Το 2022 μόλις μπήκε στη ζωή μας και όλοι διερωτώνται, όπως σε κάθε νέα χρονιά, τι μας επιφυλάσσει. Κάποιοι καλωσορίζουν το νέο έτος με πολύ μεγαλύτερο άγχος απ’ ό,τι οι κοινοί θνητοί. Είναι οι εν δυνάμει υποψήφιοι για την προεδρία, οι αξιωματούχοι τους, τα επιτελεία και οι κομματάρχες. Ορισμένοι από αυτούς δεν θέλουν με τίποτα να σκεφτούν ότι δεν θα βρίσκονται στη νέα κυβέρνηση του 2023 και ότι θα αποκλειστούν για πέντε χρόνια από την εξουσία. Για ορισμένους το άγχος είναι ασήκωτο και ήδη αναλογίζονται πώς θα είναι του χρόνου τέτοια εποχή που ο προεκλογικός θα είναι στο ζενίθ του, λίγους μόνο μήνες μακριά από τις εκλογές.
Κάποιοι θεωρούν ότι το πιο σημαντικό ορόσημο του Ιανουαρίου, σε σχέση με τις προεδρικές, είναι η 10η του μηνός, ημερομηνία που έθεσε ο ΔΗΣΥ για υποβολή υποψηφιοτήτων για το χρίσμα του κόμματος. Εάν δεν υποβάλει άλλος, καλά για τον Χριστοδουλίδη ούτε κουβέντα να γίνεται, τότε ο Αβέρωφ χρίζεται αυτόματα υποψήφιος του κόμματος. Ωστόσο, άλλοι θεωρούν ως πιο κρίσιμο ορόσημο του Ιανουαρίου μια άλλη ημερομηνία. Το Σαββατοκύριακο 22-23 Ιανουάριου που το Παγκύπριο Πολιτικό Συνέδριο του ΔΗΚΟ θα λάβει τις αποφάσεις του για τις προεδρικές. Εάν αποφασίσουν, εάν αποφασίσει ο πρίγκιπας Νικόλαος δηλαδή, ότι υποψήφιος θα είναι ο Νικόλας Παπαδόπουλος αλλάζουν πολλά. Και το ΑΚΕΛ θα πρέπει να προσαρμόσει τις όποιες αποφάσεις του και ο ΔΗΣΥ αλλά και ο Χριστοδουλίδης, εάν μιλούμε για τους κύριους πόλους του προεκλογικού.
Όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες μετά την εξαγγελία του Αβέρωφ, όλοι βιάζονται να τον... προλάβουν. Ο πρίγκιπας Νικόλαος και η κυρία Φωτεινή θέλουν όσο τίποτε άλλο να είναι υποψήφιος και να στηριχτεί από το ΑΚΕΛ και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης για να έχει ελπίδες να ανταγωνιστεί τον Αβέρωφ και πιθανώς τον Χριστοδουλίδη. Φρέσκες πληροφορίες από την ΔΗΚΟαναθρεμμένη Φωτούλα αναφέρουν πως ο κόσμος του ΔΗΚΟ που δεν θέλει με τίποτα μια συνεργασία με το ΑΚΕΛ εύκολα θεωρούν ότι μπορεί να πειστεί να συγκατανεύσει εάν θεωρήσουν πως η εκλογή του Νικόλα θα ξαναφέρει την πολιτική του ΔΗΚΟ στο Κυπριακό και στην οικονομία στην πρώτη γραμμή.
Από το ΑΚΕΛ εκείνο που λέγεται τις τελευταίες ημέρες είναι πως οι ενστάσεις που υπάρχουν στη βάση του κόμματος για το πρόσωπο του Νικόλα θα μπορούσαν να καμφθούν με... διαφώτιση. Με την εξήγηση δηλαδή ότι μόνο μια οδό έχει το κόμμα για να επανέλθει στην εξουσία και αυτή είναι η συνεργασία με το ΔΗΚΟ, αφού κατοχυρωθεί βεβαίως η ΔΔΟ και άλλες βασικές αρχές στο Κυπριακό και στην οικονομία με συμφωνία μεταξύ του ΔΗΚΟ και όσων άλλων ακολουθήσουν.
Αληθεύει ότι από πλευράς του ΥΠΕΞ Χριστοδουλίδη γίνονται δεύτερες σκέψεις; Όχι για να αποσυρθεί από την κούρσα των προεδρικών στην οποία ακόμη να μπει επίσημα, αλλά στην ημερομηνία που θα εξαγγείλει την υποψηφιότητά του; Όπως πληροφορούμαι, μετά την εξαγγελία Αβέρωφ και τις πληροφορίες που φτάνουν από ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ ότι θα πρέπει το αργότερο μέχρι τον Μάρτιο να ανακοινώσουν τον υποψήφιο ή τους υποψήφιούς τους, ο Χριστοδουλίδης βιάζεται για να μην καταλήξει να τρέχει από πίσω τους. Θα ανακοινώσει άραγε υποψηφιότητα στα τέλη Φεβρουαρίου, όπως φαίνεται να συζητείται στο άτυπο επιτελείο του; Μέχρι τότε θα έχει, μαθαίνω, νέα στατιστικά από δημοσκοπήσεις που βρίσκονται ήδη στα σκαριά. Πάντως, η 10η Ιανουαρίου είναι πλέον ορόσημο και για τον μικρό Νίκο και για την οικογένεια Καρσερά. Κατά τα φαινόμενα θα αποχωριστεί την υπουργική καρέκλα και θα αναλάβει, όπως η «Κ» αποκάλυψε πρώτη, ο Ιωάννης Κασουλίδης. Τα ερωτήματα από αυτή την εξέλιξη είναι δύο: Πόσο θα αντέξει ο δημοκοπικός του οίστρος, όταν δεν θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας; Κατά δεύτερον, το εντελώς διαφορετικό υπουργικό στυλ και πολιτική του Κασουλίδη (τον αναμένουν κάποιοι ως μεσσία μαθαίνω από το ΥΠΕΞ) πόσο θα προσφέρει στην αποδόμηση της εικόνας του «καλού παιδιού» Νίκου. Πάντως και οι συνάδελφοί του στας Ευρώπας μαθαίνω πως βλέπουν θετικά την αποχώρησή του, μιας και κάποιοι ΥΠΕΞ από φίλες προς την Κύπρο χώρες, τα έχουν πάρει στο κρανίο εδώ και καιρό που δεν εμφανίζεται ο δικός μας στα Συμβούλια Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. «Καλά δεν εμφανίζεται η Φιλίππα στη θέση του;» ρώτησα, χωρίς να πάρω απάντηση παρά ένα μειδίαμα. Γιατί αν εμφανίζεται, οι Ευρωπαίοι δεν πρέπει να έχουν παράπονο, αφού μπροστά τους είναι the real catch.
Οι ρόλοι που ανά εβδομάδα σχεδόν αλλάζει ο Φούλης πάντοτε με ενέπνεαν. Την μία τον είδα να ανεβαίνει σε τεράστια γεωργικά μηχανήματα μαζεύοντας ελιές και μου θύμισε σκηνές από διαστημική ταινία. Την άλλη τον είδα σκαρφαλωμένο σε σκάλα να μαζεύει κεράσια και τρόμαξα για την σωματική του ακεραιότητα, είναι και ντελικάτος...Αν μη τι άλλο ήταν ειλικρινής, παραδέχθηκε πως το μάζεμα ψήφων είναι ευκολότερη δουλειά από το μάζεμα κερασιών. Τον είδα να τρέχει στα βενζινάδικα να γεμίζει το αυτοκίνητό του σαν ένας από εμάς, να μαστορεύει σε μηχανουργείο, να βάζει βενζίνη στο βενζινάδικο, να γίνεται σερβιτόρος για καλό σκοπό, να ιππεύει σε άλογο ως jockey με ομολογουμένως απαράμιλλο στυλ αλλά και σε ποδήλατο ως άλλος Μητσοτάκης.
Τι άραγε θα δούμε εάν καταφέρει να εγκατασταθεί στον Λόφο; Το σίγουρο είναι πως οι εικόνες που μας συνήθισε ο μεγάλος Νίκος με κοστούμι σε δεξιώσεις, ιδιωτικά τζετ και στιγμές χαλάρωσης στις Σεϋχέλλες και στην Άντζελα Δημητρίου θα μπουν στο χρονοντούλαπο. Τα μάτια μας θα χορτάσουν casual ντύσιμο, τζινάκι, φόρμες και βουκολικά τοπία, αγροτικές ασχολίες και εικόνες της εργατιάς και της γεωργοκτηνοτροφίας. Μήπως ο Φούλης να είναι τελικά ο ιδανικός υποψήφιος του ΑΚΕΛ και όχι του ΔΗΣΥ;
ΚΟΥΙΖ: Σε ποιο κόμμα η αντιπαλότητα που έχουν δύο κυρίες της πολιτικής με αξιώματα, δεν κρύβεται καθόλου; Τόση είναι η σχεδόν καθημερινή τους αντιπαράθεση που με τη νέα χρόνια μάλλον θα βρει διέξοδο όχι μόνο εντός αλλά και εκτός κόμματος...
