Του Ονασαγόρα
Αφότου το ΔΗΚΟ επιστράτευσε στον προεκλογικό τον Μακάριο και τον Τάσσο, θα ήταν μέγιστη ιεροσυλία αν ξεχνούσε τον τιτανοτεράστιο Σπύρο. Όπως όλοι γνωρίζουμε, ΔΗΚΟ χωρίς Σπύρο, είναι σαν να λέμε σπανακόρυζο χωρίς σπανάκι ή ΠΑΣΟΚ χωρίς Παπανδρέου και Δήμητρα Λιάνη, δηλαδή αδιανόητο. Βέβαια, ίσως τον Σπύρο –το πιο δυνατό χαρτί του Ορθόδοξου ΔΗΚΟ– θα έπρεπε να τον φυλάξουν για την τελευταία μέρα του προεκλογικού. Έπρεπε να ριχνόταν στο γήπεδο λίγο πριν από τη λήξη ώστε να σκοράρει και οι αντίπαλοι να μην έχουν χρόνο να αντιδράσουν.
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, ο Σπύρος ήταν ο άνθρωπος που ανελίχθηκε φιλώντας το χέρι του Μακαρίου, ανήγαγε τη συνωμοσιολογία σε επιστήμη, τσακώθηκε με τον Τάσσο για την καρέκλα και καθιέρωσε την κομματική ταυτότητα για όσους ήθελαν να έχουν στον ήλιο μοίρα σε αυτό τον πελλότοπο που λέγεται Κύπρος. Δεν υπάρχει παθογένεια αυτού του τόπου που να μη συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με το πρόσωπο του Σπύρου Κυπριανού. Το Άξιος –που βροντοφώναξε κάποτε και ο Ησαΐας για τον ηγούμενο της μονής Αββακούμ– είναι και λίγο για τον Σπύρο μας. Πανάξιος θα έλεγα και δικαίως στο Πάνθεον των Κύπριων πολιτικών.
Ο Σπύρος ήταν ηγέτης με ατσάλινη αναποφασιστικότητα και διδακτορικό στη ρουσφετολογία. Το ΔΗΚΟ θα μπορούσε κάλλιστα να έχει το πρόσωπό του σαν κομματικό σύμβολο. Φίλος που σκεφτόταν να ψηφίσει ΔΗΚΟ, και είχε αντέξει την καμπάνια με Μακάριο και Τάσσο, όταν εμφανίστηκε και ο Σπύρος κάπου λύγισε και άρχισε να το ξανασκέφτεται. Διότι είπαμε πως είμαστε μαζόχες σαν λαός, αλλά και ο μαζοχισμός κάπου πρέπει να έχει όρια.
Το να προσπαθεί πάντως το ΔΗΚΟ να κερδίσει ψήφους χρησιμοποιώντας τον Μακάριο, είναι σαν να προσπαθεί η Ομόνοια να κερδίσει το πρωτάθλημα, φέρνοντας ξανά σαν σέντερ φορ τον Ράουφμαν. Και Μακάριος και Ράουφμαν δοξάστηκαν στην εποχή τους μα τώρα πια δεν είναι και στην καλύτερη φόρμα. Έμαθα απ’ το μαύρο κατασκοπευτικό μου βαν πως στην επόμενη ανάρτηση του ΔΗΚΟ ο Μακάριος θα παίξει σε βίντεο, θα μιλήσει –γνώριμη θα είναι η φωνή που θα ακούσεις– και θα ζητήσει να ψηφίσουμε τις επιλογές του μικρού Πρίγκιπα. Για να επιτευχθεί αυτό επιστρατεύτηκε ήδη ο Γρηγόρης Βαλτινός που υποδύεται με μεγάλη επιτυχία το Μακάριο στο «Famagusta».
Είπα Famagusta και θυμήθηκα την τρομερή ατάκα του Νικόλα μας πως η Αμμόχωστος είναι όση και η Αλυκή της Λάρνακας. Για χρόνια σκέφτομαι αυτή τη δήλωση και προσπαθώ να καταλάβω πού αποσκοπούσε, μα ακόμη δεν τα κατάφερα.
Θα ρίξω πάντως ακόμη μερικές ιδέες για τις επόμενες αναρτήσεις του ΔΗΚΟ: Να βάλουν τον Εζεκία Παπαϊωάννου με λεζάντα αναφορά στο μίνιμουμ πρόγραμμα με τον Σπύρο. Ή τον Δημήτρη Χριστόφια με την ατάκα «άλλαξεν ο άδρωπος, σιόρ» για τον Τάσσο.
Είδα τον ινφλουένσερ και υποψήφιο ευρωβουλευτή Φειδία στο Youtube να συζητάει με τα σπασμένα αγγλικά του –που δεν είναι τόσο τραγικά όσο τα ελληνικά του– με τον μαθηματικό και κάτοχο Νόμπελ Φυσικής Roger Penrose. Μετά από αυτό θεωρώ πως τα έχω δει όλα! Μα όλα. Τίποτα δεν μπορεί να με εκπλήξει. Και αφού σύμφωνα με το ΔΗΚΟ ο Μακάριος ζει, δεν αποκλείω να τον δούμε να συζητάει με τον Φειδία στο ΤikΤok.
Δεν καταλαβαίνω γιατί o Τατάρ δεν δέχεται να κάτσει και να συζητήσουμε, διαμηνύει ο Πρόεδρος. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Αφού έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει κίνδυνος να βρούμε λύση, ποιον θα βλάψει λίγη κουβεντούλα ακόμη; Διαβάζω επίσης πως αντάλλαξαν «κάποιες ιδέες» Χριστοδουλίδης και Ολγκίν. «Κάποιες ιδέες»; -Νομίζω πως κάποιοι μας δουλεύουν. -Σςς. Εν η ιδέα σου.
