Του Παναγιώτη Καπαρή
Το ανέκδοτο με τους φοιτητές ιατρικής λέει ότι τον πρώτο χρόνο, όταν μαθαίνουν τα συμπτώματα για κάθε ασθένεια, νομίζουν ότι υποφέρουν από όλες τις αρρώστιες του κόσμου. Πολλοί παθαίνουν ένα ψυχολογικό ταρακούνημα, ενώ μερικοί αρρωσταίνουν πραγματικά. Από εδώ ξεκινά και η εγκατάλειψη της ιατρικής επιστήμης από μερικούς, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι τα αίματα και ο ανθρώπινος πόνος δεν είναι για τη δική τους ιδιοσυγκρασία, έστω και αν εξασφάλιζαν πάντα άριστα στα μαθήματα. Οι δυνατοί φοιτητές σιγά-σιγά αποβάλλουν τον φόβο, μαθαίνουν να αγγίζουν σε αρρώστους και σε πτώματα και συνειδητοποιούν ότι το λειτούργημά τους είναι και αυτό ένα είδος εργασίας, στο τέλος της ημέρας.
Πολλοί γιατροί στο διάβα του χρόνου αποκτούν τόση αυτοπεποίθηση από τα «χουμίσματα» από ασθενείς και τόσα πολλά χρήματα στην τσέπη, ώστε να νομίζουν ότι είναι οι ίδιοι μικροί θεοί και άτρωτοι από ασθένειες. Και όλα αυτά μέχρι να τους κτυπήσει και αυτούς την πόρτα ο Αρχάγγελος Μιχαήλ. Η ιστορία επαναλαμβάνεται από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα, με γιατρούς «θαυματοποιούς», οι οποίοι λυτρώνουν από τον ανθρώπινο πόνο, αλλά και γιατρούς «ένοχους» για κάθε θάνατο. Στην αρχαιότητα υπήρχαν τα Ασκληπιεία, κλειστές δομές θεραπείας, με μεταφυσικές πτυχές. Σήμερα υπάρχουν οι «μυστικές» κλινικές σε Ελβετία και άλλες «ξεχωριστές» χώρες, όπου οι πλούσιοι πληρώνουν αδρά για να αποκτήσουν στίγματα αιωνιότητας, όπως νομίζουν, όλοι αυτοί οι οποίοι πατούν επί πτωμάτων για να πλουτίσουν. Δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι δεν βλέπεις στα ιατρεία εικόνες των Αγίων Αναργύρων, αλλά συνήθως εικόνες των αγίων που φέρουν τα ονόματα οι γιατροί. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις γιατρών, οι οποίοι υπηρετούν τους ασθενείς θυσιάζοντας και τις ψυχές και την υγεία τους πολλές φορές, παραγνωρίζοντας τον απατηλό Μαμωνά.
Με την εισαγωγή του μονοασφαλιστικού ή ουσιαστικά πλέον μονοπωλιακού ΓεΣΥ, αυξάνονται και πληθύνονται οι διαφημίσεις για εξετάσεις πρόληψης διαφόρων ασθενειών. Έφθασαν στο σημείο να διαφημίζουν και τα συμπτώματα ασθενειών, προκαλώντας πανικό στους ακροατές οι οποίοι τρέχουν και απαιτούν εξετάσεις. Και ως αυτό –επιβεβαιούμενη προφητεία– οι ασθένειες αυξάνονται, τα φάρμακα και οι ακτινογραφίες πολλαπλασιάζονται και οι ουρές στα νοσηλευτήρια δεν έχουν τελειωμό. Την ίδια ώρα, το διαδίκτυο παίρνει φωτιά στις ιατρικές ιστοσελίδες και οι «αυτόματες» διαφημίσεις προκαλούν πανικό. Όπως έλεγαν και αρχαίοι πρόγονοί μας, αν δεν αρρωστήσει η ψυχή, δεν αρρωσταίνει το σώμα. Και έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, με θύματα τους πολίτες και μεγάλους κερδισμένους τους επαγγελματίες στον χώρο της υγείας και τις φαρμακοβιομηχανίες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι γέμισαν οι πόλεις και τα χωριά με φαρμακεία, χημεία και ιατρικά κέντρα, ενώ τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια πωλούνται και αγοράζονται σε τρελές τιμές. Κατά τα άλλα ο μέσος όρος ζωής μειώνεται αντί να αυξάνεται, μετά την εισαγωγή του ΓεΣΥ, ενώ από ποιότητα ζωής δεν πρέπει να λέγονται και πολλά.
Πρόσφατα μεγάλος στην ηλικία γιατρός, εκτός ΓεΣΥ, γελούσε με τα «καμώματα», τους φόβους, ή και αδυναμίες νέων γιατρών, οι οποίοι –ηθελημένα ή όχι– οχυρώνονται πίσω από τα πρωτόκολλα και τα «άκοπα» χρήματα του ΓεΣΥ και υποβάλλουν ασθενείς σε δεκάδες εξετάσεις. Μιλούσε για την περιπέτεια ενός ανθρώπου ο οποίος πανικοβλήθηκε από διαφημίσεις και έτρεξε στον νεαρό προσωπικό του γιατρό. Αυτός του έγραψε ένα σωρό εξετάσεις και ακτινογραφίες και τελικά υποβλήθηκε και σε εγχείρηση. Όλα αυτά με δαπάνες αρκετών χιλιάδων ευρώ για το ΓεΣΥ. Ωστόσο το «πρόβλημα» εξακολουθούσε να υφίσταται και τότε κατέφυγε στον «μεγάλο» γιατρό, ο οποίος με την κουβέντα και την εξέταση με τα χέρια, κατάλαβε ότι ήταν αλλού το πρόβλημα. Και τον θεράπευσε με μια απλή κρέμα και μερικά χάπια. Ανάλογα θλιβερά περιστατικά συμβαίνουν καθημερινά, γι’ αυτό και οι «ειδικοί» μιλούν συνεχώς για ιατροσυμβούλια, για ασφάλειες, για ιατρικά λάθη και για πρωτόκολλα, τα οποία ωστόσο δεν ταιριάζουν σε όλους τους ασθενείς. Δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι πολλοί ασθενείς εμπιστεύονται πλέον περισσότερο τους εναλλακτικούς γιατρούς, καταφεύγουν σε δίαιτες με βότανα και βιταμίνες και αποφεύγουν όσο μπορούν τους γιατρούς και τα νοσοκομεία, έστω και αν είναι θεωρητικά σχεδόν δωρεάν.
Είναι καιρός να ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση για τις διαφημίσεις για προληπτικές εξετάσεις, για εμβόλια και φάρμακα και αν αυτές συμβάλλουν ή όχι στην πρόληψη ασθενειών ή αν απλώς προκαλούν πανικό στους ανθρώπους. Η ιατρική είναι πλέον βαριά βιομηχανία, με ρομπότ, με σύγχρονα μηχανήματα, αλλά και πανάκριβα φάρμακα. Επιτέλους ας αναλάβουν τις ευθύνες τους οι γιατροί και οι διαφημιστές και δεν είναι ανάγκη –καθημερινώς– να πανικοβάλλουν τους ανθρώπους με αρρωστο-διαφημίσεις.
