Kathimerini.gr
Πέτρος Παπακωνσταντίνου
Στις 6 Οκτωβρίου του 1973, το ακόμη νεαρό κράτος του Ισραήλ γνώρισε ένα τρομερό σοκ, τη στιγμή που οι πολίτες του τιμούσαν την πιο ιερή ημέρα του Ιουδαϊσμού, τη γιορτή του Γιομ Κιπούρ.
Τα συνασπισμένα στρατεύματα της Αιγύπτου, της Συρίας και της Ιορδανίας εισέβαλαν από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις στα εδάφη που ήλεγχε το Ισραήλ, διέρρηξαν τις αμυντικές του γραμμές, πέρασαν το Σινά και τα Υψώματα του Γκολάν και έφτασαν να απειλούν την ίδια την ύπαρξη του εβραϊκού κράτους. Η ταχύτατη αερογέφυρα που δημιούργησαν οι Αμερικανοί απέτρεψε τα χειρότερα και ο πόλεμος έληξε με συμβιβασμό. Ωστόσο το σοκ είχε μακροπρόθεσμες συνέπειες.
Η Ισραηλινή πρωθυπουργός Γκόλντα Μέιρ, μια τεράστιου κύρους προσωπικότητα για την οποία ο Μπεν Γκουριόν είχε πει κάποτε ότι ήταν «ο μόνος άνδρας στην κυβέρνηση», αναγκάστηκε να παραιτηθεί, αφού χρεώθηκε την τεράστια αποτυχία στον τομέα της ασφάλειας. Πώς γίνεται να μην μάθουν τίποτα οι υπηρεσίες μας για έναν πόλεμο που σχεδιαζόταν μυστικά, επί μήνες, σε τρεις αραβικές πρωτεύουσες, αναρωτήθηκαν πολλοί. Επιπλέον, το Ισραήλ έχασε τη σιγουριά του ακατανίκητου που είχε αποκτήσει από τους δύο προηγούμενους πολέμους με τους Άραβες, το 1948 και το1967. Αποτέλεσμα ήταν η συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ, το 1978, που οδήγησε στην επιστροφή του Σινά και τη συνθήκη ειρήνης με την Αίγυπτο, για να ακολουθήσει ανάλογη συνθήκη με την Ιορδανία.
Ακριβώς μισό αιώνα μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, το Ισραήλ υπέστη ένα καινούργιο εθνικό σοκ. Χαράματα Σαββάτου, ημέρα αργίας για τους Ισραηλινούς, η ισλαμική οργάνωση Χαμάς, που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας από το 2007, εξαπέλυσε 5.000 ρουκέτες μέσα σε 20 λεπτά, κάποιες από τις οποίες έφτασαν κοντά στο Τελ Αβίβ και το διεθνές αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν.
Ταυτόχρονα, Παλαιστίνιοι ένοπλοι με βαρύ οπλισμό εισέβαλαν από διάφορες κατευθύνσεις στο εσωτερικό του Ισραήλ, κατέλαβαν αστυνομικό τμήμα, αιχμαλώτισαν ομήρους και οχήματα του ισραηλινού στρατού, συμπεριλαμβανομένου τουλάχιστον ενός άρματος μάχης.
Ανήκουστες για τους Ισραηλινούς σκηνές, χωρίς προηγούμενο στους τέσσερις προηγούμενους πολέμους ανάμεσα στο κράτος τους και τη Χαμάς, στη Λωρίδα της Γάζας.
Παρά τον αιφνιδιαστικό της χαρακτήρα, η άκρως επικίνδυνη εξέλιξη δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Από τις αρχές του χρόνου η κατάσταση στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής Όχθης είναι εκρηκτική, με την κυβέρνηση Νετανιάχου- Ακροδεξιάς να προχωρά σε φονικές επιδρομές, ιδιαίτερα στην Τζενίν και την Ναμπλούς, και τους Παλαιστίνιους να επιστρέφουν στον ένοπλο αγώνα. Μόνο το πρώτο δίμηνο του 2023 σκοτώθηκαν 75 Παλαιστίνιοι και 14 Ισραηλινοί. Ρόλο πυροκροτητή η προκλητική επίσκεψη του ακροδεξιού Ισραηλινού υπουργού Εσωτερικής Ασφάλειας, Ιταμάρ μπεν Γκβιρ, στο ιερό τέμενος Αλ Άκσα, στην Ιερουσαλήμ, στις 3 Ιανουαρίου.
Ειδικά στη Γάζα, μια ανοιχτή φυλακή, όπου συνωστίζονται, αποκλεισμένοι από τον έξω κόσμο, δύο εκατομμύρια άνθρωποι σε μόλις 360 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με την ανεργία να ξεπερνάει το 50% και τη ζωή αβίωτη για τους περισσότερους λόγω του ισραηλινού εμπάργκο, η κατάσταση μύριζε διαρκώς μπαρούτι. Η ένταση κλιμακώθηκε τις τρεις τελευταίες εβδομάδες, με τις διαδηλώσεις οργής νεαρών Παλαιστινίων στα σύνορα της Λωρίδας και τον ισραηλινό στρατό να απαντά στις μολότοφ με σφαίρες. Η κατάσταση φαινόταν να οδεύει προς προσωρινή εξομάλυνση με τη συμφωνία αποκλιμάκωσης που επετεύχθη τις προάλλες, ύστερα από μεσολάβηση του Κατάρ και της Αιγύπτου, για να αποδειχθεί ότι επρόκειτο για παραπλανητική κίνηση της Χαμάς, που ετοίμαζε με πλήρη μυστικότητα το θεαματικό της πλήγμα.
Μεταξύ των θυμάτων από την επίθεση της Χαμάς, χθες τα ξημερώματα, κατά του Ισραήλ ήταν στρατιώτες αλλά και άμαχοι. Στη φωτογραφια αστυνομικοί συνοδεύουν μητέρα με νήπιο μακριά από σημείο που χτυπήθηκε με ρουκέτα. Φωτ. AP /TSAFRIR ABAYOV
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απάντηση του Ισραήλ θα είναι μια μεγάλης έκτασης πολεμική επιχείρηση για να τιμωρηθεί η Χαμάς και να αποκατασταθεί το τρωθέν κύρος του εβραϊκού κράτους και της κυβέρνησής του.
Το μεγάλο δίλημμα για τον Νετανιάχου είναι ποιος θα είναι ο στρατηγικός στόχος αυτού του πολέμου; Η εκ νέου κατάληψη της Γάζας, από την οποία αποχώρησαν τα ισραηλινά στρατεύματα το 2005, κάτι που θα σημάνει διαρκή αιμορραγία και καθήλωση σε μια περιοχή χωρίς στρατηγική σημασία για τους Ισραηλινούς; Ή απλώς μια τιμωρητική επιχείρηση, που είναι πολύ πιθανό να έχει τεράστιο κόστος πρωτίστως για τους Παλαιστίνιους, αλλά και για το ίδιο το Ισραήλ; Απείρως πιο επικίνδυνες θα είναι οι εξελίξεις αν ο Νετανιάχου, προκειμένου να βγει από τα αδιέξοδά του, ανοίξει μέτωπο και με το Ιράν, ενοχοποιώντάς το για τις ενέργειες της Χαμάς.
Σε κάθε περίπτωση, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός χρεώνεται μια τεράστια αποτυχία στον τομέα της ασφάλειας, καθώς οι υπηρεσίες του δεν κατάφεραν να αντιληφθούν έγκαιρα την επικείμενη επίθεση που ετοιμαζόταν σε μια μικρούτσικη λωρίδα γης, γεμάτη πράκτορες του Ισραήλ.
Ήδη η θέση του ήταν δύσκολη, με τις δίκες για σκάνδαλα να τον κυνηγούν, την κοινωνία να υποφέρει από οξύτατες διαιρέσεις λόγω της αυταρχικής πολιτικής του και εκατοντάδες επίστρατους και πρώην αξιωματικούς του στρατού να υψώνουν πανό στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις με το σύνθημα «1973- Γιομ Κιπούρ, 1982- Λίβανος, 2023- Πόλεμος για να σώσουμε τη Δημοκρατία». Όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα επί του πεδίου, φαίνεται απίθανο να επιβιώσει πολιτικά ο Νετανιάχου από τη νέα δοκιμασία. Γιομ Κιπουρ στα εβραϊκά σημαίνει ημέρα της εξιλέωσης. Για τον Νετανιάχου, τέτοια μέρα δεν θα υπάρξει.
