ΡΕΪΤΣΕΛ ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ / THE NEW YORK TIMES
Πριν από δέκα χρόνια ετοιμαζόμασταν να γιορτάσουμε την μπαρ μίτζβα του γιου μας, Χερς. Εκεί θα έψελνε εδάφιο της Τορά, όπως κάνουν όλοι οι Εβραίοι του κόσμου στη θέση του, την ιστορία του Νώε και πώς ο Θεός κατέστρεψε τον κόσμο σε τρομερή πλημμύρα.
Η προσοχή του Χερς, όμως, δεν βρισκόταν στην καταστροφή. Αντίθετα, εστίασε στο πώς τα νερά μπορούσαν να σώσουν τον κόσμο. Ως μέρος της φιλανθρωπικής του δράσης, επιβεβλημένη για την τελετή της μπαρ μίτζβα, ο Χερς συγκέντρωσε χρήματα για οργάνωση που κατασκευάζει φρεάτια πόσιμου νερού στην Αφρική.
Τέτοιος άνθρωπος είναι ο Χερς, το πρωτότοκο παιδί και μοναχογιός μας: μια αγαθή και γλυκιά ψυχή, πάντα έτοιμη να βρει δημιουργικούς τρόπους να βελτιώσει τα πράγματα και να επικοινωνήσει με άλλους ανθρώπους. Αυτό τον άνθρωπο αιχμαλώτισαν τρομοκράτες της Χαμάς, μαζί με άλλους αθώους, όπως παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους.
Ο Χερς κατασκήνωνε με τον καλύτερό του φίλο σε μουσικό φεστιβάλ κοντά στα σύνορα με τη Γάζα, όταν τρομοκράτες της Χαμάς άρχισαν να πυροβολούν με αυτόματα όπλα εναντίον πλήθους νέων θεατών. Περίπου 260 άνθρωποι σκοτώθηκαν στην επίθεση αυτή. Ανακαλύψαμε αργότερα ότι ο Χερς και ο φίλος του κατάφεραν να επιβιώσουν και να διαφύγουν με αυτοκίνητο. Το όχημά τους, όμως, χτυπήθηκε από αντιαρματική ρουκέτα και υποχρεώθηκαν να κρυφτούν σε κοντινό αντιαεροπορικό καταφύγιο. Οι τρομοκράτες επιτέθηκαν εναντίον του κτίσματος και το χέρι του Χερς κόπηκε κάτω από τον αγκώνα ύστερα από έκρηξη.
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ο 23χρονος Χερς, που έχει διπλή υπηκοότητα ΗΠΑ – Ισραήλ, σπρώχτηκε στην καρότσα ημιφορτηγού από ενόπλους μαχητές της Χαμάς και κατευθύνθηκαν προς τη Λωρίδα της Γάζας νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου. Η αστυνομία μάς είπε ότι η τελευταία γνωστή τοποθεσία του κινητού του τηλεφώνου ήταν στα σύνορα της Γάζας.
Δεν ξέρω αν είναι ζωντανός ή νεκρός ή αν θα τον ξαναδώ ποτέ.
Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι αυτή δεν είναι η μοίρα που αξίζει στον Χερς ή σε όποιον άλλον από τους ομήρους, μεταξύ των οποίων βρίσκονται και πολλοί άλλοι Αμερικανοί. Είμαι συντετριμμένη, αλλά τα μηνύματα συμπαράστασης που φθάνουν από παντού μου δίνουν κουράγιο.
Έκλαψα σήμερα το πρωί όταν έλαβα μηνύματα από φίλους του στη Βρέμη της Γερμανίας, έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας Βέρντερ Βρέμης, αδελφό σωματείο της αγαπημένης ομάδας του Χερς, Χαποέλ Ιερουσαλήμ. Ανέπτυξε φιλία με τους Γερμανούς φιλάθλους κατά τη διάρκεια επισκέψεών τους για διεθνή ματς. Μαζί ζωγράφισαν τοιχογραφία για την ειρήνη μεταξύ Αράβων και Εβραίων κατοίκων της Ιερουσαλήμ, όπου έζησε ο Χερς από τα επτά του χρόνια. Μόλις πριν από έναν μήνα ο γιος μου είχε ταξιδέψει στη Γερμανία για να επισκεφθεί τους φίλους του στη χώρα.
Η αλληλεγγύη των Γερμανών φίλων του Χερς μού είναι πολύτιμη και για έναν ακόμη λόγο: ο γιoς μου πήρε το όνομα του θείου του, Χέρσελ, ο οποίος δολοφονήθηκε στο Ολοκαύτωμα. Η υπενθύμιση ότι ο κόσμος του Χερς και των Γερμανών φίλων του απαλλάχθηκε από τη φρίκη που έζησε ο παππούς μου, ήταν ανεκτίμητο δώρο για μένα.
Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι ο γιος μου θα είχε εμπειρία παρόμοια με αυτή του θείου του. Αυτός, όμως, είναι ο νέος κόσμος στον οποίο καλούμεθα όλοι να ζήσουμε. Ο κόσμος πριν δω τα απελπισμένα μηνύματα του Χερς ότι βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, λίγο πριν πέσει στα χέρια της Χαμάς, ο κόσμος πριν από την επίθεση που στοίχισε τη ζωή σε 1.200 αθώους στο Ισραήλ και κατέληξε στην απαγωγή 150 ομήρων χωρίς προοπτική απελευθέρωσης. Ο κόσμος, πριν το τηλέφωνο του γιου μου πάψει να απαντάει.
Ο χρόνος, όμως, συνεχίζει να κυλάει αδυσώπητα, με τους ομήρους να κοντεύουν μία εβδομάδα κρατούμενοι. Αν είναι ακόμη ζωντανός, πόσο χρόνο θα μπορέσει να επιβιώσει; Τα τραύματά του είναι βαρύτατα. Ελπίζω κάποιος, κάπου, να είναι καλός μαζί του, να τον φροντίζει και να τον προσέχει.
Ο Χερς είναι όλος μου ο κόσμος και δεν ξέρω αν υπάρχει τίποτα που θα τον σώσει. Σας ικετεύω, βοηθήστε με να βρω τον γιο μου, μόνο αυτό θα σώσει τον κόσμο μου.
Κάθε άνθρωπος στη Γάζα έχει –ή είχε κάποτε– μία μάνα. Θα πω αυτό από μάνα σε μάνα: αν δείτε τον Χερς, σας εκλιπαρώ βοηθήστε τον. Αυτή είναι η μόνη μου σκέψη. Είμαι σίγουρη ότι εγώ θα βοηθούσα τον γιο σας, αν τον έβλεπα μπροστά μου τραυματισμένο.
