Kathimerini.gr
Αιμίλιος Χαρμπής
Κανονικά το θέμα της ημέρας στη χολιγουντιανή επικαιρότητα θα ήταν τα βραβεία Gotham. Θεσμός όχι πολύ παλιός –δίνονται από το 1991–,που αφορά συνήθως το πιο εναλλακτικό κομμάτι της βιομηχανίας, έχει έρθει τα τελευταία χρόνια στο προσκήνιο λόγω της ικανότητάς του να… προβλέπει τα Οσκαρ. Ταινίες όπως το περυσινό «Τα πάντα όλα» ή το «Nomadland» της Κλόε Ζάο διακρίθηκαν εκεί πριν θριαμβεύσουν στα χρυσά αγαλματίδια. Στη χθεσινή τελετή απονομής, ωστόσο, πρωταγωνιστής ήταν ο απολύτως χολιγουντιανός και λαμπερός Ρόμπερτ ντε Νίρο.
«Θέλω να πω ένα πράγμα: Η αρχή της ομιλίας μου μονταρίστηκε, περικόπηκε χωρίς να μου το πουν. Και θέλω να τη διαβάσω», είπε ο σπουδαίος Αμερικανός ηθοποιός από το βήμα της εκδήλωσης, όπου βρέθηκε για να παραλάβει ένα βραβείο. Στη συνέχεια, έβγαλε το κινητό του διαβάζοντας από εκεί προφανώς την αρχική εκδοχή του λόγου, αγνοώντας το λογοκριμένο οτοκιού: «Η Ιστορία δεν είναι Ιστορία πια. Η αλήθεια δεν είναι αλήθεια. Ακόμη και γεγονότα αντικαθίστανται από εναλλακτικά γεγονότα, καθοδηγούμενα από θεωρίες συνωμοσίας και ασχήμιες. Στη Φλόριντα, νεαροί μαθητές διδάσκονται ότι οι σκλάβοι ανέπτυσσαν δεξιότητες, τις οποίες μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για δικό τους όφελος».
Το ξέσπασμα του Ντε Νίρο δεν είναι άσχετο με τους «Δολοφόνους του ανθισμένου φεγγαριού», τη νέα ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε, στην οποία πρωταγωνιστεί. «Η βιομηχανία του θεάματος δεν έχει ανοσία σε αυτή τη μολυσματική ασθένεια. Ο Δούκας, Τζον Γουέιν, είχε δηλώσει για τους γηγενείς Αμερικανούς πως “δεν νιώθω ότι κάναμε κάτι κακό παίρνοντάς τους αυτή τη σπουδαία χώρα. Υπήρχε μεγάλος αριθμός ανθρώπων που χρειάζονταν νέα γη και οι Ινδιάνοι την κρατούσαν εγωιστικά για τον εαυτό τους”», ανέφερε για να συνεχίζει ακάθεκτος με επίθεση στον Ντόναλντ Τραμπ.
«Τα ψέματα έχουν γίνει άλλο ένα εργαλείο στο οπλοστάσιο αυτού του τσαρλατάνου. Ο τέως πρόεδρος μας είπε ψέματα περισσότερες από 30.000 φορές στα τέσσερα χρόνια της θητείας του. Και συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό και στην τωρινή εκδικητική του εκστρατεία. Δεν μπορεί όμως να κρύψει την ψυχή του. Επιτίθεται στους αδύναμους, καταστρέφει τα δώρα της φύσης και δείχνει έλλειψη σεβασμού χρησιμοποιώντας, για παράδειγμα, τη λέξη “Ποκαχόντας” σαν προσβολή», κατέληξε διευκρινίζοντας ότι όλα τα παραπάνω είχαν «κοπεί» και διερωτώμενος «πώς τόλμησαν» (οι διοργανωτές προφανώς) να κάνουν κάτι τέτοιο. Είναι πραγματικά άξιον απορίας, ειδικά σε μια εκδήλωση της θεωρητικά εναλλακτικής πλευράς του Χόλιγουντ, το ότι κάποιος είχε την ιδέα να λογοκρίνει ένα «τοτέμ» της βιομηχανίας σαν τον Ρόμπερτ ντε Νίρο.
Οσο για τα βραβεία, τα οποία όντως έχουν τη σημασία τους, το κορυφαίο πήγε στο αμερικανοκορεατικό «Περασμένες ζωές» της Σελίν Σονγκ, από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς, το οποίο θεωρείται «κλειδωμένο» και για τις οσκαρικές υποψηφιότητες. Στις ερμηνείες (αποτελούν μεικτή κατηγορία) επικράτησε εκείνη της Λίλι Γκλάντσοουν στο «Unknown Country» της Μορίσα Μαλτς.
