Kathimerini.gr
Δυναμικός, τολμηρός και αποφασιστικός. Ο πράκτορας Ιθαν Χαντ επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη με ακόμα μια επικίνδυνη αποστολή. Κρίνοντας από την απόδοση της ταινίας «Mission Impossible: Dead Reckoning Part One» τις πέντε πρώτες ημέρες προβολής στην Αμερική (80 εκατ. δολάρια σε εισπράξεις), το κοινό εξακολουθεί να αγαπά τον Τομ Κρουζ.
Πιο συγκεκριμένα, αγαπά να τον παρακολουθεί όταν, υποδυόμενος τον Χαντ, παλεύει με τους εχθρούς του, οδηγεί γρήγορα αμάξια και πηδά από μεγάλα υψόμετρα. Την τελευταία δεκαετία, ο Κρουζ έχει επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στo να γίνει ο απόλυτος σταρ των ταινιών δράσης, αφοσιωμένος στην επινόηση και εκτέλεση ολοένα και πιο περίτεχνων ακροβατικών. Σε μια από τις πιο πολυσυζητημένες σκηνές της «Επικίνδυνης Αποστολής: Θανάσιμη Εκδίκηση – Μέρος Α», ο Κρουζ κατευθύνεται με ταχύτητα προς έναν γκρεμό οδηγώντας τη μηχανή του και στη συνέχεια προσγειώνεται με αλεξίπτωτο στην κοιλάδα που βρίσκεται κάτω.
Ισως το πιο εντυπωσιακό στοιχείο αυτών των επικίνδυνων ακροβατικών είναι η ηλικία που τα εκτελεί ο Κρουζ. Στα 61 του χρόνια, καταφέρνει να παρουσιάσει τρομακτικά τεχνάσματα χωρίς τη βοήθεια κασκαντέρ.
Στην πραγματικότητα, όμως, είναι νεότερος σε σύγκριση με τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές σε χολιγουντιανές ταινίες δράσεις. Το χαρακτηριστικό που έκανε ελκυστική την ταινία «The Flash» ήταν η επιστροφή του Μάικλ Κίτον (71 χρονών) στον ρόλο του Μπάτμαν. Οι Σιλβέστερ Σταλόνε (77 χρονών) και Ντολφ Λούντγκρεν (65 χρονών) θα συμμετάσχουν στο τέταρτο φιλμ «The Expendables», ο 77χρονος Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική κωμωδία δράσης του Netflix «Fubar». Ο 68χρονος Ντένζελ Ουάσινγκτον θα εμφανιστεί στην ταινία «The Equalizer 3» που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο. Αλλά τον «θρόνο» κατέχει ο Χάρισον Φορντ ο οποίος στα 81 του χρόνια επέστρεψε στον εμβληματικό ρόλο του Ιντιάνα Τζόουνς για την πέμπτη ταινία, πιο δραστήριος από ποτέ.
Τι συμβαίνει, λοιπόν, στο Χόλιγουντ και εξαρτάται τόσο πολύ από βετεράνους ηθοποιούς;
«Υπάρχει κάτι παρήγορο όταν βλέπουμε αυτούς τους ηθοποιούς που έχουν διαγράψει σημαντική πορεία στο σινεμά. Το συναίσθημα της νοσταλγίας είναι αληθινό επειδή οι ηθοποιοί αυτομάτως “μεταφέρουν” τον θεατή πίσω στη δεκαετία του 1980 όταν όλα στον κόσμο έμοιαζαν πιο απλά. Και επίσης, δίνουν την ελπίδα ότι όταν φτάσει κάποιος σε αυτές τις ηλικίες, πιθανόν να είναι τόσο δραστήριος όσο εκείνοι».
«Εμπορικά» ονόματα vs νεότεροι σούπερ ήρωες
Οχι ότι πρόκειται για νέο φαινόμενο. Πριν από 10 χρόνια δημιουργήθηκε ο όρος ταινιών «geri-action», δηλαδή η άνοδος των μεγαλύτερων ηλικιακά σταρ ταινιών δράσης όταν αποδείχθηκε ότι ήταν ικανοί να ρίχνουν μπουνιές και να πυροβολούν.
«Χάρη στις τηλεοπτικές επαναλήψεις, οι κλασικές ταινίες από την εποχή των Σταλόνε – Σβαρτσενέγκερ είναι αμέσως αναγνωρίσιμες από ένα ευρύ κοινό, από ολόκληρο τον κόσμο – μια προτεραιότητα για τα στούντιο που επιθυμούν να έχουν επιτυχημένες εισπράξεις στο παγκόσμιο box office», γράφει στο Vulture ο δημοσιογράφος Ματ Πάτσις.
Σήμερα, το Χόλιγουντ είναι περισσότερο προσηλωμένο στις επωνυμίες που το κοινό θα γνωρίζει ήδη πριν πάει στον κινηματογράφο. «Κατευθυνόμενα από χρηματοδότες και μετόχους, τα στούντιο είναι πιο πιθανό να επενδύσουν σε γνωστά, «ασφαλή» στοιχήματα όπως τα ριμέικ, τα franchises, τις κινηματογραφικές μεταφορές επιτραπέζιων παιχνιδιών και βιντεοπαιχνιδιών – οτιδήποτε του οποίου το όνομα αναγνωρίζεται», γράφει η Γουέντι Άιντ στον Observer.
Ο Κρουζ και οι υπόλοιποι ηθοποιοί που ήταν «θρύλοι» των κινηματογραφικών περιπετειών τη δεκαετία του 1980, έχουν αυτό το όνομα και επομένως την ευρεία αναγνώριση. Οι πολλοί και διαφορετικοί ρόλοι που υποδύθηκαν έγιναν πνευματική τους ιδιοκτησία.
Σε αντίθεση με τους πιο «παλιούς», οι νέοι ηθοποιοί δυσκολεύονται λίγο να δημιουργήσουν όνομα μέσα από ταινίες μεγάλων στούντιο. Ηθοποιοί όπως ο Τομ Χόλαντ («Spiderman») ή ο Κρις Χέμσγουορθ («Extraction»), δεν είχαν την ευκαιρία να γίνουν «εμπορικά ονόματα» με την ίδια ευκολία που είχαν οι Τομ Κρουζ, Σιλβέστερ Σταλόνε κ.α.
Και σε αυτό, μεγάλο ρόλο έπαιξαν οι streaming υπηρεσίες. «Υπάρχει πλέον τόσο πολύ περιεχόμενο που είναι πραγματικά δύσκολο για μια σειρά ταινιών ή έναν πρωταγωνιστή, να ξεχωρίσει», λέει στο BBC ο Νικ ντε Σεμλάιεν, συγγραφέας του βιβλίου «The Last Action Heroes». «Στα ’80s, μια ταινία μπλοκμπάστερ θα μπορούσε να προβληθεί στα σινεμά για ένα ολόκληρο καλοκαίρι με τον κόσμο να συζητά περισσότερο για αυτή. Τώρα, είναι διαφορετικά. Ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις τον χαρακτήρα του Χέμσγουορθ να δολοφονεί 1.000 ανθρώπους και αυτό είναι».
Με πληροφορίες από το BBC, το Vulture, τον Observer
