must.com.cy
Του Νάκη Αντωνίου
Μπορεί η κατάσταση με τον κορωνοϊό να έχει ξεφύγει ξανά, και οι βόλτες στην πόλη να έχουν περιοριστεί αναγκαστηκά, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να καταφύγουμε σε ένα χωριό, μακριά από τον πολύ κόσμο, για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας, σαν πρώτη εκδρομή του χρόνου, και να ξεκινήσουμε όσο πιο ευχάριστα γίνεται ένα νέο κεφάλαιο. Εξοπλίσου με μάσκες προστασίες και αντισυπτικά, και κάνε το απαραίτητο rapid test αν σχεδιάζεις εκδρομή με φίλους.
Στην οροσειρά του Τροόδους, συγκεκριμένα στην Πιτσιλιά, συναντάς ένα ήσυχο χωριό που ταυτόχρονα, με κάποιο τρόπο, είναι πολυσύχναστο και σχεδόν πάντα γεμάτο κόσμο. Αυτό τον καιρό συναντάς τα πιο όμορφα χρώματα της φύσης. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στον συνηθισμένο χώρο στάθμευσης, περνώντας αναπόφευκτα από την είσοδο με τα κόκκινα φύλλα, αριστερά και δεξιά, να αγκαλιάζουν τα προστατευτικά κάγκελα. Στην άκρη ένα δέντρο βρίσκεται στη μέση του μονοπατιού, που οδηγεί στην υπέροχη πλατεία. Σφύζει από ζωή και γεμίζει η ψυχή σου. Η πέτρινη πλατεία με τα εστιατόρια είναι σχεδόν καλυμμένη από κίτρινα φύλλα. Η μεγαλύτερη απόδειξη πως η Κύπρος περνά από την εποχή του φθινοπώρου αλλά και του Δεκεμβρίου είναι μια επίσκεψη στα χωριά της Πιτσιλιάς, όπου περπατάς πατώντας φύλλα και οι αισθητήρες σου ενεργοποιούνται από το θρόισμα των φύλλων. Ακολουθείς τον δρόμο δίπλα από την εκκλησία της Παναγίας της Χρυσοπαντάνασσας και ανεβαίνεις προς τα πάνω. Εγκαταλελειμμένα σπίτια διατηρούν τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα, με φυτά να απλώνονται στους τοίχους ή να κρέμονται από τα μπαλκόνια και τις ταράτσες δημιουργώντας πανέμορφα κάδρα.
Στα στενά του Παλαιχωριού
Παρατηρώ γύρω μας όσο περπατάμε ανηφορικά και σταματώ στο στενό με τα μπαλκόνια. Απέναντι μπαλκόνια μια ανάσα μακριά το ένα από το άλλο και πιο κάτω ενώνονται με ένα μπαλκόνι - γέφυρα πάνω από το δρομάκι. Τι ωραία να ζεις εκεί, σε δύο σπίτια που έχουν πρόσβαση το ένα στο άλλο μέσα από ένα τέτοιο μπαλκόνι. Άμα προχωρήσεις λίγο ακόμα, στην ανηφόρα που συνεχίζει, καταλήγεις σε μια αυλή γεμάτη πράσινο από όπου βλέπεις το χωριό από ψηλά. Στην επιστροφή, φτάνοντας ξανά στην πλατεία δεν μπορώ να μην κάνω σταθμό στον αγαπημένο πάγκο με τα κυπριακά γλυκά.
Διάλεξε με τι θα γεμίσεις τσάντες.
Σιουτζιούκοι, κιοφτέρια, μάντολες και όλα τα συναφή, σε παλαβώνουν, βλέπεις και δεν ξέρεις τι θέλεις πιο πολύ. Καταλήξαμε σε κκιοφτέρι, πεντανόστιμο να προσθέσω, και μάντολες, γεμίζοντας δύο σακούλες, που είναι ζήτημα αν περιμέναμε ένα λεπτό για να ανοίξουμε. Απ’ όπου και να το πιάσεις, το Παλαιχώρι είναι μια καλή ιδέα. Για να νιώσεις πως η Κύπρος δεν είναι ένα διαρκές καλοκαίρι, εκεί γίνονται αντιληπτές όλες οι εποχές σε ένα τοπίο πανέμορφο, γραφικό, που ευτυχώς ο κόσμος ξέρει και αγαπά.
