Kathimerini.gr
Της Αλεξάνδρας Σκαράκη
Λίγα δευτερόλεπτα πριν την πρώτη σκηνή και σε ένα μαύρο φόντο εμφανίζεται το εξής κείμενο: «Αυτή η ιστορία ήταν αρχικά εμπνευσμένη από δύο δολοφονίες που έλαβαν χώρα στην κοινότητα ανθρακωρύχων του Νότιγχαμσάιρ. Για τους σκοπούς της δραματουργίας, οι χαρακτήρες και τα γεγονότα είναι μυθοπλαστικά».
Στη συνέχεια, το πλάνο ανοίγει σε μια οδυνηρή πολιτική περίοδο της βρετανικής ιστορίας: τις απεργίες των ανθρακωρύχων στις αρχές της δεκαετίας του 1980, σκηνές των οποίων παρακολουθούμε από αρχειακό υλικό. Αυτό είναι και το κεντρικό θέμα του «Sherwood», της δραματικής – αστυνομικής σειράς του BBC One που έκανε πρεμιέρα στο βρετανικό δίκτυο στα μέσα Ιουνίου και γνώρισε μεγάλη επιτυχία από το πρώτο κιόλας επεισόδιο (Στην Ελλάδα είναι διαθέσιμη για on demand θέαση από την COSMOTE TV).
Οι ανθρακωρύχοι διαμαρτύρονταν για το κλείσιμο των ανθρακωρυχείων και τις περικοπές μισθών που υποστήριζε η τότε πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ, στέλνοντας εκεί αστυνομικούς από όλη τη χώρα για να αντιμετωπίσουν με βία τους ανθρακωρύχους, οι οποίοι συγκρούονταν με τους απεργοσπάστες που ήθελαν να συνεχίσουν να εργάζονται στα ορυχεία.
Αλλά στο επίκεντρο της σειράς παρουσιάζονται οι πραγματικές δολοφονίες που έγιναν το 2004 γύρω από το Άσφιλντ του Νότιγχαμ, όπου μεγάλωσε ο σεναριογράφος Τζέιμς Γκράχαμ. Ο Γκράχαμ, ένας από τους καλύτερους θεατρικούς συγγραφείς του Ηνωμένου Βασιλείου – δημιουργός των έργων «Ink», «Finding Neverland», «Brexit: The Uncivil War» και «Quiz» – είναι ο κατάλληλος για να αφηγηθεί τα γεγονότα, χρησιμοποιώντας τις λεπτομερείς γνώσεις του για την ιστορία και τους ανθρώπους της περιοχής.
Πρωταγωνιστές της σειράς, της οποίας η πρώτη σεζόν αποτελείται από έξι επεισόδια ενώ στο τέλος Ιουνίου ανανεώθηκε για δεύτερη σεζόν, είναι οι Ντέιβιντ Μόρισεϊ («Britannia», «The Missing»), Λέσλι Μάνβιλ («Phantom Thread», «Ordinary Love»), Άνταμ Χούγκιλ («1917») κ.α. Όσον αφορά την τοποθεσία όπου διαδραματίζεται η σειρά, τα ανατολικά Μίντλαντς, αυτά δεν παρουσιάζονται συχνά σε τηλεοπτικές σειρές.
Πολιτικά αλλά και κοινωνικά θέματα
Πέραν από τις δύο δολοφονίες, το Sherwood καταπιάνεται με διάφορα πολιτικά και κοινωνικά θέματα και αυτό το στοιχείο είναι που καθιστά τη σειρά ως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες που έχουν προβληθεί στη μικρή οθόνη της Βρετανίας. Η πλοκή εστιάζει σε ένα δημοτικό σύμβουλο των Τόρις που προσπαθεί να γκρεμίσει τον «κόκκινο τοίχο», στην ιστορική διαμάχη για την απεργία των ανθρακωρύχων, σε μια φθίνουσα βιομηχανία που αποκτά ακόμη περισσότερο πλούτο από μια ήδη φτωχή περιοχή, στη νεοφυή μεσαία τάξη που κρίνει την εργατική τάξη, στους κατοίκους της περιοχής που γνωρίζουν λίγο – πολύ την κατάσταση που επικρατεί μέσα σε κάθε σπίτι.
Η σειρά επίσης περιγράφει την περιοχή με ακριβή λεπτομέρεια, με κάδρα όπως κήποι σε πλαγιές, μπροστινές πόρτες των σπιτιών που ανοίγουν απευθείας από το δρόμο στο σαλόνι, κανάτες πυρέξ κ.α.
Στιγμιότυπο από τη σειρά «Sherwood»
Στο Sherwood, ο Γκράχαμ εξερευνά την αστυνομική δύναμη που στάλθηκε πίσω στην κοινότητα των ανθρακωρύχων, με την οποία είχε έρθει στο παρελθόν σε σύγκρουση, για να λύσει πολύπλοκες δολοφονίες ντόπιων. Σε συνέντευξή του στον The Guardian, είπε: «Στις πρώτες αυτές στιγμές, οι αστυνομικοί ήταν τρομοκρατημένοι μήπως κάποιος σκότωνε για λόγους που είχα να κάνουν με την απεργία».
Πρόσθεσε ότι η δραματοποίηση του έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσει λίγο χώρο μεταξύ της φρικτής αληθινής ιστορίας και της αφήγησής του: «Η απόφαση για μυθοπλαστική απεικόνιση βασίστηκε στην ευθύνη απέναντι στην κοινότητα, γνωρίζοντας τις πραγματικές οικογένειες που εμπλέκονται. Ο θείος μου έμενε στον δρόμο όπου έγινε ένας φόνος (…) Υπάρχει περισσότερη ελευθερία στη δημιουργία. Αισθάνθηκα ευγνώμων που δεν έβαλα τους φίλους και τους γείτονές μου στην δραματοποίηση με άμεσο τρόπο, όπως θα μπορούσε να συμβεί σε κάποια άλλη σειρά που καταγράφει αληθινά γεγονότα».
Πέρα από την κληρονομιά των μυστικών αστυνομικών σε όλη τη Βρετανία, η ιστορία έχει αποκτήσει επιπλέον σημασία λόγω της πρόσφατης απεργίας του προσωπικού των εθνικών σιδηροδρόμων. Ένας μονόλογος στο τέταρτο επεισόδιο, που ακούμε από τη δικηγόρο και ακτιβίστρια της Εθνικής Ένωσης Ανθρακωρύχων Τζένιφερ Χέιλ (την οποία υποδύεται η Λίντσεϊ Ντάνκαν), αναφερόμενος στην προσέγγιση της κυβέρνησης στην απεργία των ανθρακωρύχων στη δεκαετία του 1980, λέει: «Ήθελαν αυτή την απεργία. Ήθελαν να αλλάξουν το πολιτικό τοπίο αυτής της χώρας και να το οδηγήσουν από τον συνεργατισμό προς τις δυνάμεις της ελεύθερης-χωρίς ρυθμίσεις- αγοράς . Οι λογικοί άνθρωποι μπορούν να συμφωνούν ή να διαφωνούν με αυτή τη μετάβαση. Το θέμα είναι ότι για να το πετύχουν, χρειάζονταν έναν πόλεμο».
Με πληροφορίες από το The Guardian, το Esquire
