Kathimerini.gr
Του Αιμίλιου Χαρμπή
Spiderhead ★★½
ΘΡΙΛΕΡ (2022)
Σκηνοθεσία: Τζόζεφ Κοζίνσκι
Ερμηνείες: Κρις Χέμσγουορθ, Μάιλς Τέλερ
Ο σκηνοθέτης του «Top Gun: Maverick», Τζόζεφ Κοζίνσκι, ενορχηστρώνει για λογαριασμό του Netflix ένα εμπνευσμένο από την τηλεοπτική παράδοση του «Black Mirror» θρίλερ, με αστεράτους πρωταγωνιστές. Ο Κρις Χέμσγουορθ υποδύεται έναν ιδιοφυή επιστήμονα της φαρμακολογίας, ο οποίος έχει το ελεύθερο να διεξάγει πειράματα με ουσίες στους τροφίμους μιας πολύ ιδιαίτερης φυλακής. Ενας από αυτούς είναι και ο Τζεφ (Μάιλς Τέλερ), στον οποίο χορηγείται ένα φάρμακο που υποτίθεται πως παράγει συναισθήματα αληθινής αγάπης, όμως σύντομα ανακαλύπτει πως κάτι (ακόμα) δεν πάει καθόλου καλά με τις δραστηριότητες του αινιγματικού δόκτορα.
Η ταινία του Κοζίνσκι διαθέτει ατμόσφαιρα, κάποιο ευπρόσδεκτο χιούμορ –έστω διεστραμμένο– αλλά και ενδιαφέρουσες αναφορές στο σύστημα ελέγχου που εξ αντικειμένου επιβάλλει ο σύγχρονος υλικός πολιτισμός. Ακόμα και η έμμεση νύξη στις πανίσχυρες πλέον φαρμακοβιομηχανίες και στην επιρροή τους, μόνο επιτυχημένη μπορεί να θεωρηθεί. Επιπλέον, η παρουσία του Κρις Χέμσγουορθ για πρώτη φορά στον ρόλο του «κακού», μας συστήνει μια άλλη διάσταση του Αυστραλού σταρ, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως… καθηλώνει κιόλας στον ρόλο. Από εκεί και έπειτα, το φιλμ προδίδει, ιδιαίτερα από τη μέση και μετά, τον περιορισμένο του ορίζοντα, αφού η κοινωνική – ανθρωπολογική του παρατήρηση δεν προχωράει σε μεγάλο βάθος, ενώ και οι σεναριακές ευκολίες δεν είναι λίγες.
Σκηνή από το ντοκιμαντέρ «Το απώτατο σημείο της ανθρωπότητας», που είναι διαθέσιμο στο Cinobo.
Το απώτατο σηµείο της ανθρωπότητας ★★★½
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (2017)
Σκηνοθεσία: Εµερ Ρέινολντς
Από την πλατφόρµα του Cinobo επιλέγουμε ένα πολύ εντυπωσιακό ντοκιμαντέρ, με τη βοήθεια του οποίου παρακολουθούμε την ιστορία του Voyager, του θρυλικού μη επανδρωμένου σκάφους της NASA, που από το 1977 προχώρησε πολύ τις γνώσεις μας γύρω από τα μυστήρια του Διαστήματος.
Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί αναλυτικά το ταξίδι του Voyager μέχρι τα απώτατα όρια του ηλιακού μας συστήματος, συμπεριλαμβάνοντας τις εμπειρίες των ανθρώπων οι οποίοι εργάστηκαν κυριολεκτικά επί δεκαετίες πάνω στο συγκεκριμένο πρότζεκτ.
Οι εικόνες του είναι άλλες φορές σχηματικές, όπως τα δεδομένα που κατά κανόνα φτάνουν από τα άστρα στη Γη και άλλες απολύτως μαγευτικές, σαν αυτές που έχουμε απολαύσει στις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
Οπως συμβαίνει και στις τελευταίες μάλιστα, το ντοκιμαντέρ του Εμερ Ρέινολντς καταφέρνει να επικοινωνήσει πειστικά αυτή τη μαγευτική –αλλά και αρκετά τρομακτική– αίσθηση του απείρου που συνοδεύει τη διαστημική περιπλάνηση.
