Λίνα Γιάνναρου
Προτού η γιαγιά του τρίχρονου Αγγελου υπογράψει για τη δωρεά των οργάνων του αδικοχαμένου παιδιού, μια γυναίκα, η Βούλα Κολιοπούλου, έγραφε στον τοίχο της στο Facebook ένα μήνυμα-παρότρυνση προς όποιον είχε να πάρει αυτή την απόφαση:
«Ναι, χαρίστε την καρδούλα του Αγγέλου, του αξίζει να χτυπάει δυνατά σε ένα καινούργιο σώμα γεμάτο αγάπη. Του αξίζει να δίνει παλμό για ζωή. Του αξίζει να χτυπά δυνατά και να θυμίζει την ιστορία του. Του αξίζει να συνεχίσει να ζει έστω κι έτσι σε μια οικογένεια γεμάτη αγάπη. (…) Οι μεγάλες καρδιές πρέπει να συνεχίζουν και αξίζουν να χτυπούν δυνατά».
Μεγάλη καρδιά ήταν και ο γιος της Ντίνος, τόσο μεγάλη που χτυπάει σήμερα σε άλλο στήθος. Οταν πριν από τρία χρόνια, στα 16 του, έμεινε εγκεφαλικά νεκρός από κεραυνοβόλο εγκεφαλομηνιγγίτιδα, η Βούλα δεν δίστασε στιγμή να προχωρήσει σε δωρεά οργάνων.
Την 1η Νοεμβρίου του ’21, Παγκόσμια Ημέρα Μεταμοσχεύσεων, ο Ντίνος έγινε πανδότης οργάνων, δωρίζοντας την καρδιά, τους νεφρούς, τους κερατοειδείς, τους πνεύμονες και το ήπαρ του.
Τον Νοέμβριο που μας πέρασε, στο μνημόσυνο των τριών χρόνων, η Βούλα γνώρισε τον λήπτη του κερατοειδούς του γιου της. Την είχε ψάξει, ήθελε να γνωρίσει την οικογένεια του ανθρώπου που του έκανε το πιο μεγάλο δώρο. «Οταν τον είδα, είπα δεν μπορεί. Ηταν σαν να έβλεπα τον Ντίνο 45 χρόνων», λέει η Βούλα στην «Κ».
«Ενας ψηλός αγαθός γίγαντας όπως το παιδί μου. Η ομοιότητα στα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του είναι απίστευτη». Τη στιγμή, μετά το μνημόσυνο, που μπήκε πρώτη φορά στο σπίτι τους, δεν θα την ξεχάσει ποτέ όσο ζει. «Ενιωσα ότι ο Ντίνος είναι σπίτι του, ότι επέστρεψε στη γειτονιά του».
Η Βούλα Κολιοπούλου δεν δίστασε στιγμή να δωρίσει τα όργανα του γιου της Ντίνου, όταν στα 16 του έμεινε εγκεφαλικά νεκρός από κεραυνοβόλο εγκεφαλομηνιγγίτιδα. Την 1η Νοεμβρίου του ’21, Παγκόσμια Ημέρα Μεταμοσχεύσεων, ο Ντίνος έγινε πανδότης, δωρίζοντας την καρδιά, τους νεφρούς, τους κερατοειδείς, τους πνεύμονες και το ήπαρ του. Πριν από λίγους μήνες, η κ. Κολιοπούλου γνώρισε τον λήπτη του κερατοειδούς. «Ενιωσα ότι ο Ντίνος είναι σπίτι του, ότι επέστρεψε στη γειτονιά του», λέει.
Εκτοτε έχει γίνει κολλητός με τους φίλους του Ντίνου, ενώ ο μικρός γιος της Βούλας τον φωνάζει «αδερφέ μου», όταν τον βλέπει. «Είναι σαν ο Ντίνος να τον διάλεξε, να είναι αυτός από όλους τους λήπτες που θα έρθει σε επαφή μαζί μου. Το συναίσθημα όταν βλέπω τα μάτια του δεν περιγράφεται».
Δεν το έχει αισθανθεί μόνο η ίδια. «Οταν τον γνώρισα στον κολλητό του Ντίνου, του είχα πει μόνο ότι είναι ένας από τους λήπτες. Κάποια στιγμή γυρνάει και μου λέει, “κυρία Βούλα να σε ρωτήσω; Μήπως πήρε τα μάτια του;”. “Γιατί;” τον ρώτησα. “Νιώθω το βλέμμα του Ντίνου πάνω μου και έχω ανατριχιάσει ολόκληρος”».
Η Βούλα Κολιοπούλου έκλαψε για τον τρίχρονο Αγγελο όσο δεν είχε κλάψει τρία χρόνια τώρα. «Σ’ το λέω κι ανατριχιάζω, μουδιάζει το κεφάλι μου. Εμείς να παλεύουμε να κρατήσουμε το παιδί μας στη ζωή και αυτοί να τους χαρίζεται ό,τι καλύτερο υπάρχει και να το σκοτώνουν. Ενα παιδάκι τριών ετών που τα κόκαλά του δεν είχαν δέσει καλά καλά να βιώσει τέτοια βαναυσότητα; Που για να μην πατήσω την ουρά της γάτας έχω πέσει από τη σκάλα και έχω βγάλει τον ώμο μου…».
Η απόφαση της γιαγιάς να δωρίσει τα όργανά του είναι μια παρηγοριά. «Αυτό το παιδί πρέπει να ζήσει. Πρέπει να χαρεί αυτό που του στερήσανε, να νιώσει την αγάπη της οικογένειας. Αυτή η καρδιά πρέπει να ζήσει. Την καρδούλα του θα την πάρει ένα παιδάκι που οι γονείς του λιώνουν κάθε μέρα περιμένοντας αν θα βρεθεί μόσχευμα. Ηταν αυτός ο προορισμός της καρδούλας αυτής, να συνεχίσει, να νιώσει την αγάπη που δεν πήρε, να τους προστατεύσει, να μαρτυρά ποιος ήταν ο Αγγελος και τι πέρασε. Πρέπει να συνεχίσει, δεν γίνεται αλλιώς. Εγώ πιστεύω ότι θα πάει πολύ μπροστά το παιδί που θα πάρει αυτή την καρδιά».
Πολλοί θα πουν πολλά. Και σε εκείνη καλοθελητές είχαν μηνύσει ότι «ο Θεός σας έδωσε τον Ντίνο ολόκληρο και εσείς τον δίνετε μισό πίσω». Η Βούλα τους απάντησε όπως έπρεπε. «Τον πνεύμονα τον χρειάζεστε κάτι εκεί που πάτε; Την ψυχή σας χρειάζεστε καθαρή. Ο Χριστός δίδαξε τη ζωή μέσα από τον θάνατό του. Για πάρτε το αλλιώς λίγο. Αυτά τα παιδιά στα λίγα χρόνια που έζησαν έκαναν όσα δεν κάνατε εσείς μια ολόκληρη ζωή».
