Kathimerini.gr
Το 1978, ήταν ο Βιντέλα με το σκοτεινό καθεστώς του. Το 1986, ήταν ο Μαραντόνα με μια φωτεινή ομάδα των Βαλντάνο, του πεισματάρη Μπράουν, του Μπουρουσάγα, του Ολαρτικοετσέα. Το 2022 ήρθε η σειρά του Λίο Μέσι να σπάσει την κατάρα της Αργεντινής, ύστερα από 36 χρόνια και να τη στέψει πρωταθλήτρια κόσμου για τρίτη φορά, σε έναν τελικό που μπαίνει πανάξια στους καλύτερους της ιστορίας.
Κι αν το 1990 ένα ψυχρό πέναλτι του Μπρέμε είχε «κλέψει» τη χαρά, πριν από λίγη ώρα, ακόμη ένα ψυχρό πέναλτι που κέρδισε ο Ντι Μαρία και εκτέλεσε ο Μέσι, έμελλε να ανοίξει τον δρόμο για την στέψη, απέναντι σε μια ανεξήγητα υπνωτισμένη Γαλλία, όπως η Βραζιλία που είχαν αντιμετωπίσει οι «τρικολόρ» στον τελικό του 1998.
Πόσες συμπτώσεις σαν φάρσα σκαρώνει η ζωή. Η Αργεντινή, φυσικά, δεν κατέκτησε το τρόπαιο από… φάρσα. Ηταν η ομάδα που μπήκε στον τελικό με τα μάτια των παικτών της να γυαλίζουν. Έδειξαν ότι ήθελαν περισσότερο τον τελικό από τους μπλαζέ αντιπάλους τους. Πάτησαν στο α’ μέρος 9 φορές την αντίπαλη περιοχή μέσα από την οποία είχαν 9 τελικές έναντι μηδέν της Γαλλίας. Ενας λόγος που έκανε τον Ντεσάν να στείλει τους Ζιρού και Ντεμπελέ στον πάγκο, μόλις από το 40ο λεπτό.
Ο Λιονέλ Μέσι πήρε αυτό που άξιζε. Θα ήταν αδικία να κλείσει την καριέρα του χωρίς ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.
Από 2-0 να επιστρέψει μια ομάδα σε τελικό Μουντιάλ, μόνο η Δ. Γερμανία το έχει καταφέρει δύο φορές. Το 1954 όταν βρέθηκε να χάνει από την Ουγγαρία με γκολ των Πούσκας και Τσίμπορ, και το 1986 όταν η Αργεντινή είχε προηγηθεί με γκολ των Μπράουν και Βαλντάνο. Το κατάφερε και η Γαλλία πλέον.
Η ομάδα του Ντεσάν, στο β’ ημίχρονο, προσπάθησε να ανακτήσει την κατοχή, όμως δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να απειλήσει. Η Αργεντινή κατέβηκε στον τελικό να ορκισμένη να «φάει σίδερο» κι όταν ο ίδιος ο Μέσι συμμετείχε ενεργά στο αμυντικό παιχνίδι της ομάδας του, όλα έδειχναν πως οι «τρικολόρ» πολύ δύσκολα θα κέρδιζαν κάτι στο ματς. Η Γαλλία πριν από το πρώτο γκολ του Εμπαπέ, δεν είχε ουσιαστική ευκαιρία για γκολ κι αυτό λέει πολλά.
Στο 71’ ο Ντεσάν «πέταξε» εκτός αγώνα και τους Γκριεζμάν και Ερναντέζ, γυρίζοντας το σύστημα σε 4-2-4. Με άδειο άξονα, έμοιαζε με ανέκδοτο η Γαλλία να καταφέρει κάτι.
Εκτός αν η Αργεντινή έκανε ένα μεγάλο λάθος. Και το έκανε στο 79’ ο Οταμέντι όταν με άτσαλο μαρκάρισμα γκρέμισε στην περιοχή τον Κόλο Μουανί. Ο Εμπαπέ μείωσε σε 2-1 στο 80’ και δύο λεπτά μετά, πάνω στο πανδαιμόνιο, ο ίδιος παίκτης ισοφάρισε σε 2-2.
Στην παράταση, η Γαλλία χρειαζόταν παίκτες όπως οι Γκριεζμάν ή Ζιρού, η Αργεντινή πήρε το κέντρο του ρισκαδόρικου 4-2-4 της Γαλλίας και με τον Μέσι έφτασε στο τρίτο γκολ της. Όμως ο Εμπαπέ ήταν όλη η Γαλλία. Με χατ τρικ, όπως ο Χαρστ στις 30 Ιουλίου του 1966, έστειλε την ομάδα του στη διαδικασία των πέναλτι. Με ένα πέναλτι… στα πέναλτι.
Το ποδόσφαιρο κατέδειξε για μια φορά ακόμη ότι τίποτα δεν τελειώνει μέχρι το τελευταίο σφύριγμα, αλλά και πως ο πιο ορθολογικός προπονητής, η πιο πεισματάρα ομάδα, το σύνολο που το θέλει περισσότερο, θα φθάσει στην πηγή. Εστω και μέσα από τη διαδικασία των πέναλτι. Οι Γάλλοι, την Κυριακή το βράδυ, έδειξαν ότι δεν είχαν καθαρό μυαλό (το απέδειξε το χαμένο τετ α τετ του Μουανί στην εκπνοή της παράτασης). Και ο Κιλιάν Εμπαπέ ήταν αδύνατο να εκτελέσει όλα τα πέναλτι.
Η Γαλλία έφτασε πανάξια στον τελικό, όμως με βάση όσα έγιναν στον αγώνα, η Αργεντινή δικαιούταν το τρόπαιο. Το σήκωσε ψηλά για τρίτη φορά ρίχνοντας την αυλαία του πρώτου χειμερινού Μουντιάλ. Ο Λιονέλ Μέσι πήρε αυτό που άξιζε. Θα ήταν αδικία να κλείσει την καριέρα του χωρίς ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Όσο για τον Εμπαπέ; Με ένα ήδη στο… τσεπάκι, μπορεί να ελπίζει στο μέλλον. Άλλωστε είναι μόλις 24 ετών.
Υ.Γ.: Επειδή ακούγονται διάφορα κάθε φορά σχετικά με τις εκτελέσεις πέναλτι: Δεν υπάρχει παίκτης που θα αποφασίσει στο ένα δέκατο του δευτερολέπτου πριν ακουμπήσει τη μπάλα, που θα τη στείλει. Άρα, δεν υπάρχει παίκτης που τη στιγμή της εκτέλεσης θα περιμένει να δει προς τα που θα κινηθεί ο τερματοφύλακας, διότι πολύ απλά δεν υπάρχει παίκτης να εκτελεί και να μην κοιτάζει τη μπάλα.
Υπάρχουν δύο ειδών εκτελέσεις που ακολουθούν συνήθως οι παίκτες: Η δυνατή εκτέλεση με την οποία ο παίκτης – εκτελεστής στοχεύει σε ένα σημείο της εστίας (συνήθως ψηλά), αδιαφορώντας για το τι θα πράξει ο τερματοφύλακας. Υπάρχει και η εκτέλεση με τη γλώσσα του σώματος, όπου ο εκτελεστής προσπαθεί με τον τρόπο που έχει βάλει το σώμα του, πριν ακουμπήσει τη μπάλα, να ξεγελάσει στον τερματοφύλακα για το που έχει στοχεύσει. Στέλνει τη μπάλα στην αντίθετη γωνία ή στο μέσον της εστίας, παρότι με το σώμα του έχει «δείξει» αλλού. Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι και η εκτέλεση υψηλού ρίσκου, η εκτέλεση «Πανένκα».
