Του Θωμά Μπέμπα
Την προηγούμενη βδομάδα το μαγαζί μας συμμετείχε με τα εκλεκτά του εδέσματα στην τελετή βράβευσης των βραβείων «Γαστρονόμος». Η συνεισφορά του συγκεκριμένου θεσμού σε επιχειρήσεις σαν τη δική μας είναι σημαντική για δύο λόγους: Από τη μία, μαθαίνουμε για προϊόντα της Κύπρου που δεν γνωρίζουμε και κατά δεύτερο λόγο, μας καθοδηγούν στη διαμόρφωση της λίστας του οίνου. Φέτος είχα πάλι άγνωστες λέξεις (καλαμαράς γαρ) στην οινοποιία. Ακούσαμε για νέες ποικιλίες κρασιού όπως το «Σπούρτικο» ή «Κανέλα», η «Πρωμάρα», και δεν συμμαζεύεται. Δεν πίστευα ποτέ πως η Κύπρος έχει τόσα διαφορετικά DNA αμπελιού. Το «Σπούρτικο» πάντως έχει ενδιαφέρον, είναι ευκολόπιοτο, ελαφρύ, με χαμηλή αλκοόλη. Ό,τι πρέπει για τα ζεστά βράδια στην αυλή του μαγαζιού. Θυμάμαι πριν από δέκα χρόνια όταν στον ίδιο θεσμό παρουσίασαν ένα τυρί σαν φέτα που δεν είναι φέτα… Από τότε το «χαλίτζι», παρά το όνομά του, που δεν σε εμπνέει, έχει γίνει τόσο της μόδας που η κυρία Μαρία στη Δρούσια δεν προλαβαίνει να τα παλαιώνει. «Mon dieu» φώναξε η κυρία Αγγέλα, η socialite του μαγαζιού, μόλις άκουσε τη συζήτησή μου με τον Βαρνάβα για το χαλίτζι. «Σε λίγο θα μας πουλάτε γκουρμέ τον σουτζιούκο».
Μιλώντας για «λαϊκά» προϊόντα, ο κυρ Γιώργος ο συνταξιούχος τραπεζίτης μάς ενημέρωσε πως το κτίριο της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας «Stefanides», στην είσοδο της Λευκωσίας, ετοιμάζεται πυρετωδώς για να γίνει Jumbo. «Πού να φανταζόταν κάποιος πως στο άντρο της Vacheron Constandin θα πουλούν πλέον φουσκωτά σωσίβια και κάλτσες από την Κίνα», πρόσθεσε η κυρία Αγγέλα, για να πάρει πληρωμένη απάντηση από τον κυρ Γιώργο: «Κάποτε τα προϊόντα Jumbo είναι πιο ποιοτικά από τα απέναντι Ikea». Στη μάχη των δύο κόσμων, σουηδικού design και ελληνικής επιχειρηματικότητας, παρενέβη ο John, ο καλαμαράς σικάτος νεαρός με την πρόσβαση στο Μαξίμου. Μας ενημέρωσε πως το αθηναϊκό τρίγωνο Κολωνάκι, Μεγάλη Βρεττανία και Μαξίμου είναι έξω φρενών που η κυβέρνησή μας δεν εγκρίνει με συνοπτικές διαδικασίες τη συμμετοχή και χρηματοδότηση του Great Sea Interconnector, του καλωδίου που θα μας ενώσει ηλεκτρικά με τη μητέρα πατρίδα. «Ο Μακάριος και ο Γρίβας ήθελαν Ένωση με την Ελλάδα, ο Κληρίδης ήθελε αμυντική ένωση με τις ελληνικές αμυντικές βιομηχανικές, ο Μητσοτάκης θέλει ενεργειακή ένωση με την Κύπρο», αναφώνησε ο John. «Σε όλες τις ενώσεις με Ελλάδα τελικά οι Κύπριοι την πληρώνουν» απάντησε ο κυρ Γιώργος, για να ανάψουν τα αίματα για τα καλά πάνω από το φιλέτο πεσκανδρίτσας του Βαρνάβα. «Έρχονται και τα Goody’s πάλι», είπε η κυρία Αγγέλα, θέλοντας να αλλάξει τη συζήτηση, μαζί με τα ελληνικά πανεπιστήμια, έρχεται και το κλασικό ελληνικό φοιτητικό φαγητό, σκέφτηκα από μέσα μου, για να διακόψει τη σκέψη μου ο κ. Οδυσσέας, γνωστός επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται σε πολλούς τομείς, στενός φίλος του Αβέρωφ, που γιγαντώθηκε επί της δεκατίας Αναστασιάδη. Ο κ. Οδυσσέας με θυμό και παράπονο μας εξήγησε πως δεν θα πάμε μπροστά με αυτή την κυβέρνηση. «Ζήτησα να δω τον πρόεδρο δέκα φορές και δεν απαντά στα τηλεφωνήματα, το ίδιο και οι υπουργοί, δεν προχωρά η οικονομία έτσι. Προηγουμένως με ένα τηλεφώνημα γινόταν η δουλειά σου. Τώρα σε παραπέμπουν όλοι σε λειτουργούς και Μανδαρίνους». Η κυρία Αγγέλα η οποία ψήφισε και αυτή Αβέρωφ, έδωσε την καλύτερη εξήγηση που άκουσα για το θέμα που απασχολεί την αστική Λευκωσία. «Τι να περιμένεις από ένα πρόεδρο που δεν πίνει, και τρώει μόνο φασόλια ξεκούνια». Αχ Μαρία Σελίπα πόσο μας λείπεις.
