Του Χρίστου Ζαβού
Είναι ν’ αναρωτιέσαι ποια ακριβώς είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε στην Κύπρο. Αυτή που περιγράφεται μέσα από τα ΜΜΕ και τα social media ή ό,τι υφίσταται ως πραγματικό γεγονός και κατάσταση; Στην εποχή της εικόνας, σε μια χρονική περίοδο της ανθρωπότητας, όπου όλα λέγονται και συζητιούνται στη δημόσια σφαίρα, ολοένα και μειώνονται τα άτομα που ενδιαφέρονται, μελετούν ή προβληματίζονται επί της ουσίας.
Για να γίνω πιο σαφής. Τον τελευταίο καιρό απασχολούσαν μεγάλο κομμάτι της δημοσιότητας, τα χρέη των ομάδων και η προσπάθεια των κρατικών μηχανισμών ν’ ασκήσουν κατά κάποιο τρόπο πίεση σ’ αυτά, μήπως και συνετιστούν και ανταποκριθούν επιτέλους στις υποχρεώσεις τους. Επί τούτου, ένα μεγάλο πανηγύρι στήθηκε γύρω από το θέμα, που ξέφυγε μακράν από το ποδοσφαιρικό κομμάτι, καθότι αναμείχθηκαν η σάρα και η μάρα της κυπριακής κοινωνίας. Ένας τεράστιος θόρυβος διήρκεσε για δύο-τρεις μέρες και μετά ως διά μαγείας, τα πάντα μπήκαν στην άκρη, τα πάντα ωσάν και πέσαν σε λήθαργο. Κοιμήθηκαν! Η ικανότητα της κυπριακής κοινωνίας να ξελαρυγγιάζεται, να κτυπιέται στα πατώματα και λίγες μέρες μετά να υποδύεται ότι τίποτα δεν έγινε… φλερτάρει με τις ψυχωτικές διαταραχές που έχουν κύρια συμπτώματα τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις. Οι πάντες ξέχασαν ότι απ’ όλο αυτό το νταβαντούρι αναδείχθηκε η προστατευτική - ειδική μεταχείριση που έτυχαν οι ομάδες, αρχικά από την ηγεσία της ΚΟΠ και κατά δεύτερο λόγο από τους κρατικούς αξιωματούχους, που έκλειναν τα μάτια, υπογράφοντας πιστοποιητικά οικονομικής καταλληλόλητας.
Επ’ αυτού τίποτα, μα τίποτα δεν έχει διερευνηθεί και καμία παράμετρος δεν εξετάστηκε από τις αρμόδιες αρχές, μήπως και εντοπιστούν περαιτέρω παρατυπίες ή παρανομίες από εμπλεκόμενους! Πώς αλήθεια πέρναγαν τα κριτήρια οι ομάδες, από τη στιγμή που δεν πλήρωναν κοινωνικές ασφαλίσεις στους εργαζομένους τους; Ποιων τις υπογραφές χρησιμοποιούσαν για να εξασφαλίσουν τη συνέχεια της λειτουργίας τους; Πώς δρα η ΚΟΠ σε συνεννόηση με τους κρατικούς φορείς όσον αφορά τις οφειλές των ομάδων; Λειτουργεί ως Ομοσπονδία, εις βάρος των δημόσιων ταμείων; Με ποιο τρόπο χρηματοδοτεί τις ομάδες και πώς ή πού καταγράφονται αυτά τα ποσά; Από πού προκύπτει αυτή η σχέση εξάρτησης των σωματείων με τις ομάδες; Τα ερωτήματα που πηγάζουν μέσα από την υπόθεση των χρεών των ομάδων, είναι δεκάδες ή και περισσότερα. Το βασικό όμως ερώτημα και ζητούμενο είναι τι κάνει η Πολιτεία και ο κρατικός μηχανισμός για να διασφαλίσει τη νομιμότητα στον χώρο του ποδοσφαίρου. Η πραγματικότητα έτσι όπως διαμορφώνεται επί των γεγονότων, δεν μας αφήνει και πολλές πιθανότητες να πιστέψουμε ότι το όλο θέμα έχει να κάνει απλώς και μόνο με τα χρέη των ομάδων.
Από την άλλη, όμως, η διάσταση της υπόθεσης έτσι όπως προκύπτει μέσα από τη δημοσιότητα, τείνει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι ξεμείναμε από παρανομίες. Τίποτα δεν υπάρχει. Όσοι φωνάξατε, φωνάξατε! Τώρα κοιμηθείτε!
