ΠΗΓΗ: Ανακοινώσεις
Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου κάλεσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη Δευτέρα 15/07 να μην καταθέσει στεφάνι στους τάφους των στρατιωτών που επιτέθηκαν κατά του προεδρικού. Κατά την ομιλία του στο μνημόσυνο του Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου ο κ. Στεφάνου ανέφερε «τον καλώ να μην επαναλάβει το ίδιο λάθος που έκανε πέρσι, αντιγράφοντας την επαίσχυντη στάση της κυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ».
Αυτούσια η ομιλία του κ. Στεφάνου
Ευχαριστώ ιδιαίτερα την οικογένεια για την τιμητική πρόσκληση να εκφωνήσω επιμνημόσυνο λόγο για τον ήρωα των ηρώων, Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου.
Ναι, ο Σωτήρης είναι ήρωας των ηρώων. Γιατί την κρίσιμη ώρα όταν ο Σωτήρης κλήθηκε ν’ αποφασίσει αν θ’ αρνηθεί όλα όσα πίστευε και να σώσει τη ζωή του, προτίμησε να την θυσιάσει. Θα μπορούσε να βάλει νερό στο κρασί του και σήμερα να βρίσκεται ανάμεσά μας. Ήταν νέος άλλωστε, σχεδόν παιδί. Είχε μπροστά του ολόκληρη ζωή.
Μα ο Σωτήρης δεν έκανε πίσω. Ο Σωτήρης αρνήθηκε να εκτελέσει τις διαταγές των πραξικοπηματιών. Αρνήθηκε να επιτεθεί ενάντια στη δημοκρατία και τη νομιμότητα.
Αρνήθηκε να προδώσει την Κύπρο, να προδώσει όσα πίστευε.
Ήρωας λοιπόν ο Σωτήρης. Δύο φορές ήρωας. Της δημοκρατίας και της πατρίδας. Και τον τιμούμε με το δάφνινο στεφάνι της αγάπης μας, της ευγνωμοσύνης μας, της αναγνώρισής μας για το επίκαιρο μήνυμα της θυσίας του. Αυτό το μήνυμα το διατύπωσε υπέροχα και απλά ένας μεγάλος της παγκόσμιας ιστορίας: ο Τσε Γκεβάρα. «Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει», είπε. Και το έκανε πράξη!
Αύριο 15 Ιουλίου, ανήμερα της επετείου του πραξικοπήματος του Ιούλη του 1974, η Πολιτεία θα τιμήσει, ως οφείλει, τους ήρωες της Αντίστασης με το καθιερωμένο ετήσιο Μνημόσυνο. Τα τελευταία χρόνια όμως, και συγκεκριμένα από την περίοδο της ανάληψης της διακυβέρνησης του τόπου από τον ΔΗΣΥ, η κυβέρνηση προβαίνει στην απαράδεκτη και προσβλητική ενέργεια για τους ήρωες της δημοκρατικής αντίστασης, να τιμά και τους επιτιθέμενους στο προεδρικό.
Απευθύνομαι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον καλώ η κυβέρνησή του αύριο να μην καταθέσει στεφάνι στους τάφους των στρατιωτών που επιτέθηκαν κατά του προεδρικού. Τον καλώ να μην επαναλάβει το ίδιο λάθος που έκανε πέρσι, αντιγράφοντας την επαίσχυντη στάση της κυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ.
Αν καταθέσει στεφάνι η κυβέρνηση, θα ακυρώσει την τιμή που αποδίδει η πολιτεία στους ήρωες της δημοκρατικής αντίστασης. Θα προσβάλει τη μνήμη τους και θα διαστρεβλώσει την ιστορική αλήθεια.
Κανείς δεν αρνήθηκε την τέλεση μνημοσύνου στους πεσόντες εθνοφρουρούς που επιτέθηκαν κατά του προεδρικού. Άλλη όμως η σημασία του μνημοσύνου και άλλη η σημασία του δαφνοστεφανώματος. Το δάφνινο στεφάνι είναι τιμή για τους ήρωες και για τις πράξεις τους. Δεν μπορεί να είναι όλοι στην ίδια γραμμή. Κι αυτοί που υπερασπίστηκαν τη δημοκρατία και αυτοί που της επιτέθηκαν. Η κατάθεση δάφνινου στεφάνου από την Πολιτεία στους στρατιώτες που επιτέθηκαν κατά του προεδρικού τροφοδοτεί τ’ ανιστόρητα αφηγήματα περί «βίας και αντιβίας» και περί «εμφύλιου σπαραγμού» και, σε τελική ανάλυση, αθωώνει το πραξικόπημα.
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Την ιστορία του Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου δεν την αναφέρουν τα βιβλία της Ιστορίας. Η επίσημη Παιδεία και Ιστορία δεν τη διδάσκουν, ενώ θα έπρεπε. Είναι γι’ αυτό που έχουν αξία οι εκδηλώσεις και τα μνημόσυνα. Για να θυμόμαστε. Για να παίρνει σάρκα και οστά το «Δεν Ξεχνώ». Για να γίνεται η ιστορική μνήμη, συνείδηση.
Εμείς νιώθουμε διπλό το χρέος να υπερασπιζόμαστε την ιστορική αλήθεια. Κάθε χρόνο. Με κάθε ευκαιρία. Σε κάθε εκδήλωση. Να μην αφήσουμε τη λήθη να τα σβήσει όλα.
Ο Σωτήρης, όταν κατατάχθηκε στις καταδρομές, ήταν ήδη φακελωμένος από την ΚΥΠ, όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά της Αριστεράς που κατατάσσονταν στην Εθνική Φρουρά. Όσοι ήταν αθλητές ή σύχναζαν σε συλλόγους της Αριστεράς όχι μόνο φακελώνονταν αλλά στέλνονταν σε απομακρυσμένα φυλάκια και σε δυσμενείς μεταθέσεις. Πολλοί έπεφταν θύματα ξυλοδαρμών και καψονιών. Αυτό ακριβώς συνέβη με τον Σωτήρη που έπεσε θύμα ξυλοδαρμών γιατί ακριβώς ήταν παιδί της Αριστεράς που σύχναζε στον Σύλλογο της Αριστεράς, τον ΕΑΣ Αγίου Δομετίου.
Ο Σωτήρης ποτέ δεν κρύφτηκε, ποτέ δεν έκανε πίσω. Μπροστά στη λεβέντικη στάση του ακόμα και ο δολοφόνος του δείλιασε. Τον λόγχισε και τον πυροβόλησε εν ψυχρώ πισώπλατα. Δεν τολμούσε να τον κοιτάξει στα μάτια. Δεν τολμούσε να προτάξει τ’ όπλο καθώς τον έβλεπε!
Για χρόνια ολόκληρα τ’ όνομα του Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου βρισκόταν στον κατάλογο των πραξικοπηματιών. Η οικογένειά του έδωσε ολόκληρο αγώνα για να λάμψει η αλήθεια, για ν’ αποκατασταθεί τ’ όνομά του, να πάρει τη θέση που του άξιζε ανάμεσα στους ήρωες. Η πολυετής έρευνα τελικά έφερε στο φως στοιχεία αδιάσειστα. Ο Σωτήρης μαχαιρώθηκε και πυροβολήθηκε με όπλα που τότε μόνο οι πραξικοπηματίες αξιωματικοί των ΛΟΚ κατείχαν. Ο Σωτήρης Αδάμου Κωνσταντίνου τάφηκε τελικά με τιμές ήρωα το 2007.
Η δικαίωση για την οικογένειά του ήρθε, έστω και με καθυστέρηση χρόνων. Η κάθαρση όμως για την οικογένεια του Σωτήρη, όπως και για χιλιάδες άλλες οικογένειες που πλήρωσαν μ’ αίμα, που ντύθηκαν στα μαύρα, που ξεριζώθηκαν, που αναζητούν ακόμα μέχρι σήμερα ένα σημάδι για την τύχη των αγνοούμενων τους, δεν ήρθε ακόμα.
Η Κύπρος προδόθηκε και από έξω και από μέσα. Οι σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ βρήκαν πρόθυμους εκτελεστές, τους χουντικούς. Το σχέδιο γι’ ανατροπή του Μακαρίου και διχοτόμηση της Κύπρου είχε τεθεί σ’ εφαρμογή από τα ανδρείκελα της χούντας που περίμεναν το πράσινο φως για να «κανονίσουν τον Μακάριο», όπως έλεγαν. Μα τα σχέδια όλων αυτών δεν θα πετύχαιναν αν δεν βρίσκονταν πολύτιμοι σύμμαχοι και συνεργάτες και εντός των πυλών. Τα πραξικοπηματικά σχέδια ετοιμάζονταν το ένα μετά το άλλο από τον Γρίβα και την ΕΟΚΑ Β’. Το πραξικόπημα προετοιμαζόταν ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά καιρό πριν εκδηλωθεί. Και γνώριζαν, ναι, γνώριζαν ότι αν γινόταν πραξικόπημα η Τουρκία θα εισέβαλλε. Προειδοποιούσαν γι’ αυτό ο Μακάριος, το ΑΚΕΛ κι άλλες δυνάμεις και προσωπικότητες που στήριζαν τη νομιμότητα.
Δεν μπορεί λοιπόν να εξετάζεται το πραξικόπημα χωρίς την εισβολή, ούτε και η εισβολή χωρίς το πραξικόπημα. Είναι οι δύο πράξεις του ίδιου εγκλήματος. Η χούντα και η ΕΟΚΑ Β’ γνώριζαν πολύ καλά τι έκαναν.
Μισό αιώνα μετά, οφείλουμε στους ήρωες και στον λαό μας, να υπερασπιζόμαστε την ιστορική αλήθεια. Οφείλουμε να παλεύουμε για να μην πάει η θυσία τους χαμένη. Να αγωνιζόμαστε για να τερματιστεί η τουρκική κατοχή και να επανενώσουμε την πατρίδα μας. Να παλεύουμε για να παραδώσουμε στα παιδιά μας την Κύπρο όπως την ονειρευτήκαμε. Ελεύθερη και ειρηνική, χωρίς ξένους στρατούς, χωρίς τη μόνιμη απειλή του πολέμου. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Χωρίς λύση του Κυπριακού οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι. Ας δούμε τι συμβαίνει δίπλα μας, στη Γάζα. Μια διένεξη που ήταν για χρόνια παγωμένη ξαφνικά μετατράπηκε σε αιματηρό πόλεμο. Το στάτους κβο δεν είναι λύση, είναι μόνιμη απειλή.
Η κατάσταση είναι δύσκολη και περίπλοκη. Η τουρκική πλευρά προκλητικά επιχειρεί να εκμεταλλευθεί το μακρύ αδιέξοδο και τη στασιμότητα για να προωθήσει κατοχικά τετελεσμένα. Απέναντι σε αυτή τη στάση εμείς δεν μπορούμε να μένουμε με δεμένα χέρια. Πρέπει ν’ αναλάβουμε ουσιαστικές πρωτοβουλίες. Έπρεπε ήδη να το είχαμε κάνει, γιατί η παρέλευση του χρόνου εργάζεται σε βάρος της προοπτικής για επίτευξη λύσης. Πρωτοβουλίες που να πείθουν το διεθνή παράγοντα ότι όντως διαθέτουμε ειλικρινή πολιτική βούληση για λύση. Είναι έτσι που θα επανακτήσουμε τη χαμένη αξιοπιστία μας και θα γίνουμε πειστικοί έναντι του διεθνούς παράγοντα για την πολιτική μας βούληση για επίτευξη λύσης. Πρωτοβουλίες που να ρίχνουν το γάντι στην Τουρκία.
Το ΑΚΕΛ υπέβαλε συγκεκριμένη πρόταση στον κ. Χριστοδουλίδη για το πώς μπορούμε να σπάσουμε το αδιέξοδο και να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις από το σημείο που διακόπηκαν. Είναι στα χέρια του Προέδρου η απόφαση πώς θα κινηθεί αλλά και δική του η ευθύνη για τις όποιες εξελίξεις. Εμείς ουδέποτε θα παραιτηθούμε από τον αγώνα για την επανένωση της Κύπρου. Ουδέποτε θα δεχτούμε να περάσει το κατώφλι ο εφιάλτης της διχοτόμησης. Ουδέποτε θα δεχτούμε να παραγραφεί το αίμα που έδωσαν οι ήρωες μας για να έχει αυτός ο τόπος ελπίδα και μέλλον.
Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου, δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε τη θυσία σου να πάει χαμένη. Συνεχίζουμε τον αγώνα τον καλό για τη λευτεριά και για να γίνει ξανά η Κύπρος το κοινό σπίτι Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
