Της Οριάνας Παπαντωνίου
Η αποχώρηση της βουλεύτριας Αλεξάνδρας Ατταλίδου από το Κίνημα Οικολόγων που, όπως η ίδια δήλωσε, ήταν αποτέλεσμα σειράς γεγονότων που ήρθαν να επιβεβαιώσουν πως το Κίνημα βρίσκεται σε διάσταση με αρχές και αξίες των Πρασίνων της Ευρώπης και στη συνέχεια η παραίτηση του Χαράλαμπου Θεοπέμπτου από τη θέση του προέδρου, σηματοδοτεί εξελίξεις που θα οριοθετήσουν και τη θέση που το κόμμα επιθυμεί να έχει στο ευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι. Μπορεί άλλωστε οι μνηστήρες για τη θέση του προέδρου να είναι αρκετοί, ωστόσο υπάρχουν και οι φωνές που σημειώνουν πως το σημαντικό δεν είναι ποιος θα ηγηθεί αλλά το να προχωρήσει το Κίνημα σε ουσιαστικές αλλαγές θέσεων που θα τους φέρουν όλο και πιο κοντά στους Πράσινους της Ευρώπης, λέγοντας πως η εκλογή Θεοπέμπτου το 2020 είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα πως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.
Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει πως υπάρχουν μέλη που παρακολουθούν τις εξελίξεις και αναλόγως θα κρίνουν αν θα παραμείνουν ή όχι εντός του Κινήματος.
Τη δεδομένη στιγμή θεωρείται αναγκαίο –όσο ποτέ– να γίνουν εντός του κινήματος προσπάθειες συναίνεσης και συνύπαρξης των διαφορετικών τάσεων και μάλιστα είναι έντονη η άποψη πως αν υπάρχουν καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των ηγετικών στελεχών, όπως και ενημέρωση για τις κινήσεις των βουλευτών, θα μπορέσει το κόμμα να λειτουργήσει με αρμονία.
Προβληματίζει, ωστόσο, το γεγονός πως μερίδα στελεχών παρουσιάζεται ιδιαίτερα συντηρητική κυρίως σε κοινωνικά ζητήματα όπως και σε θέσεις για την πράσινη ανάπτυξη με αποτέλεσμα να απέχουν από όσα εκπροσωπεί το αντίστοιχο κόμμα στην Ευρωβουλή. Βέβαια, όπως διαπιστώνεται, το Κίνημα Οικολόγων δεν είναι το μόνο εντός Ευρώπης που ενώ ανήκει στην Ομάδα των Πρασίνων δεν συμβαδίζει με κάποιες εκ των θέσεων που περιλαμβάνονται στο μανιφέστο τους, αν και πρέπει να σημειωθεί πως αυτό καταγράφεται και στα ποσοστά που λαμβάνουν τα κόμματα στις χώρες τους.
Μάλιστα, με την πάροδο του χρόνου διαπιστώνεται ότι όσα υπηρετούν ξεκάθαρα τις θέσεις των Πρασίνων της Ευρώπης παρουσιάζουν αύξηση των ποσοστών τους, μιας και παλεύουν για την πρόοδο και ενάντια στον συντηρητισμό, ενώ σε αντίθετη περίπτωση, όπως και στην Κύπρο, υπάρχει συρρίκνωση των ποσοστών, αφού οι πολίτες δεν βλέπουν να γίνονται βήματα προς τα εμπρός. Σε ό,τι αφορά τη θέση του Κινήματος στο Κυπριακό φαίνεται ότι το κείμενο που διαμορφώθηκε το 2019 και δεν περιλαμβάνεται σε αυτό καμία αναφορά για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία δεν αναμένεται να έχει μεγάλες διαφοροποιήσεις με το σκεπτικό ότι δεν έχουν αλλάξει και πολλά μέσα στα τέσσερα αυτά χρόνια όπως και το γεγονός πως υπάρχουν ζητήματα που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης.
Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει πως υπάρχουν μέλη που παρακολουθούν τις εξελίξεις και αναλόγως θα κρίνουν αν θα παραμείνουν ή όχι εντός του Κινήματος, μεταξύ τους και νεότερα –σε ηλικία– στελέχη. Θεωρούν ότι ο Χαράλαμπος Θεοπέμπτου με το πολιτικό του ήθος και τον πράο χαρακτήρα του ήταν ο άνθρωπος που θα μπορούσε να πάει το Κίνημα ένα βήμα παραπέρα και η παραίτηση τούς προβληματίζει. Θέτουν μάλιστα και χρονικά περιθώρια, μέχρι την άνοιξη του 2024 ώστε να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις για ένα σύγχρονο Κίνημα Οικολόγων που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εποχής, ενώ σε διαφορετική περίπτωση θα εξετάσουν τα επόμενα βήματά τους και δεν αποκλείεται να σημειωθούν και νέες αποχωρήσεις από το Κίνημα.
Στην αντίπερα όχθη υπάρχει και η άποψη ότι ο κ. Θεοπέμπτου δεσμεύτηκε να προχωρήσει σε αλλαγές που δεν μπόρεσε τελικά να επιβάλει κυρίως εξαιτίας της απροθυμίας του να έρθει σε αντιπαράθεση με τον οποιονδήποτε. Αναφέρουν παράλληλα ότι όλα θα συζητηθούν εντός συνεδρίου. Πάντως, κοινή θέση όλων είναι πως ο ίδιος θα μπορούσε να εκπροσωπήσει το κόμμα επάξια εντός Ευρωκοινοβουλίου και η πιθανή υποψηφιότητά του φέρεται να έχει τη στήριξη όλων των εσωκομματικών τάσεων.
Οι διεκδικητές
Σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα που θα διεκδικήσουν την προεδρία του κόμματος, μέχρι αυτή τη στιγμή το τοπίο δεν έχει ξεκαθαρίσει. Κάποιοι θεωρούν πως θα είναι μία μεταβατική προεδρία διάρκειας 13 μηνών με άτομο που θα καταφέρει να συσπειρώσει το Κίνημα και να το οδηγήσει σε ουσιαστικές αλλαγές. Μάλιστα, σημειώνεται ότι βάσει των καταστατικών αλλαγών που θα προκύψουν στο συνέδριο του Δεκεμβρίου από την επόμενη θητεία, θα υπάρχει πρόεδρος και συμπρόεδρος, άρα θα μιλάμε για εντελώς διαφορετικά δεδομένα. Βέβαια, έντονη είναι και η άποψη πως τώρα στα δύσκολα χρειάζεται ο ηγέτης που θα καταφέρει να φρενάρει το Κίνημα από τον κατήφορο που έχει πάρει, διαμηνύοντας μάλιστα πως στο ενδιάμεσο υπάρχει και διπλή εκλογική αναμέτρηση στην οποία πρέπει το κόμμα να έχει αισθητή παρουσία κυρίως σε ό,τι αφορά τη Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Εκ των μελών της ηγετικής πυραμίδας που δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να διεκδικήσει την προεδρία είναι ο νυν αντιπρόεδρος Κυριάκος Τσιμίλλης, με τον ίδιο να θυμίζει ότι είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον και πριν από δύο χρόνια αλλά αποσύρθηκε για σκοπούς ενότητας με αποτέλεσμα να επανεκλεγεί ο Χαράλαμπος Θεοπέμπτου. Μία εξέλιξη που σύμφωνα με ορισμένους ίσως και να συνέβαλε να δημιουργηθεί η παρούσα κατάσταση, μιας και ο τέως πρόεδρος του κόμματος επαναδιεκδίκησε περισσότερο για να προχωρήσει σε δεσμεύσεις τις οποίες ανέλαβε και όχι γιατί πραγματικά το επιθυμούσε.
Την πρόθεση της να διεκδικήσει την προεδρίας του κόμματος ανακοίνωσε σήμερα Δευτέρα (23/10) η Έφη Ξάνθου. Όπως σημειώνεται από πολλούς, έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή και διαχρονικά δίνει μάχες για το Κίνημα ανεξαρτήτως προσωπικού κόστους. Ωστόσο, η επιλογή της στις προεδρικές εκλογές να ενταχθεί στο επιτελείο του Ανδρέα Μαυρογιάννη ενόχλησε κάποια στελέχη –που δεν είναι διατεθειμένα να το ξεχάσουν– μιας και παραβίασε, όπως σημειώνουν, κομματικές αποφάσεις.
Στο παζλ των διεκδικητών και ο πρώην πρόεδρος Γιώργος Περδίκης. Αν και επέλεξε να απέχει από τις δημόσιες τοποθετήσεις σε σχέση με τα τεκταινόμενα στο κόμμα, ωστόσο εργάζεται εσωκομματικά για την ομαλή διεξαγωγή του συνεδρίου χωρίς ακόμη να ξεκαθαρίζει ποιες είναι οι προθέσεις του. Άλλωστε ο κ. Περδίκης είναι από τους ανθρώπους που έχει έντονη άποψη και τη μεταφέρει, ενώ οι απόψεις του σε ορισμένα ζητήματα έρχονταν σε σύγκρουση με εκείνες του τέως προέδρου, με τον οποίο δεν φαίνεται να είχαν και τις καλύτερες σχέσεις σε προσωπικό επίπεδο.
Τα όσα εξελίσσονται εντός του Κινήματος δεν αφήνουν αδιάφορο ούτε τον τρίτο βουλευτή του κόμματος Σταύρο Παπαδούρη. Αν και επιλέγει να παραμένει, όσο το δυνατόν, εκτός των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων, ο κ. Παπαδούρης δεν αποκλείει να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος, ενώ ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο και άλλα μέλη να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Όλοι σημειώνουν πως θα πρέπει να υπάρξει μία ψύχραιμη αντιμετώπιση όσων εξελίσσονται εντός του κινήματος, να τεθούν οι προτεραιότητες και τα χρονοδιαγράμματα ενόψει του καταστατικού και εκλογικού συνεδρίου και παράλληλα να μη χαθεί το παιχνίδι σε σχέση με τη διπλή εκλογική αναμέτρηση του ερχόμενου Ιουνίου.
