ΚΥΠΕ
Τα φύλλα τσαγιού ‘’τραβούν’’ τα βαρέα μέταλλα από το νερό, μειώνοντας σημαντικά την ποσότητα μολύβδου και άλλων επικίνδυνων ενώσεων που οι άνθρωποι μπορεί να πίνουν εν αγνοία τους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στους New York Times.
Mια άλλη πρόσφατη έρευνα είχε επισημάνει πιθανές εφαρμογές για χρησιμοποιημένα φύλλα τσαγιού, από βιοκαύσιμα έως μπισκότα χωρίς γλουτένη. Αλλά η νέα μελέτη καταγράφει νέα οφέλη για τη δημόσια υγεία αν υπολογίσει κανείς ότι περίπου πέντε δισεκατομμύρια φλιτζάνια τσαγιού καταναλώνονται κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο.
«Μπορείτε να δείτε τις θετικές συνέπειες», είπε ο Vinayak Dravid, επιστήμονας υλικών στο Northwestern και συγγραφέας της μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα.
Σε πολλές χώρες, το νερό που χρησιμοποιείται για το βράσιμο του τσαγιού είναι μολυσμένο με μόλυβδο από παλαιωμένους σωλήνες.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, εννέα εκατομμύρια σπίτια παίρνουν το νερό τους μέσω σωλήνων που περιέχουν μόλυβδο, σύμφωνα με την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος. Ο μόλυβδος είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για τα παιδιά. Η έκθεση μπορεί να οδηγήσει σε αναπτυξιακά προβλήματα και προβλήματα συμπεριφοράς.
Ο Δρ Dravid και η ομάδα του εξέτασαν τα οφέλη διαφορετικών ειδών τσαγιoύ, μαύρο, άσπρο, oolong, πράσινο, rooibos, φυτικά, χαλαρά φύλλα και απλό παλιό Lipton σε νερό με διάφορες ποσότητες μολύβδου.
Το τσάι στη συνέχεια αφέθηκε να βράσει για χρονικές περιόδους και μετρήθηκε πόσος μόλυβδος παρέμεινε στο νερό. Οι ενώσεις που ονομάζονται κατεχίνες στα φύλλα τσαγιού λειτουργούν σαν αγκίστρια, «μικρά Velcro», στα οποία κολλάνε τα μόρια του μολύβδου, είπε η Michelle Francl, χημικός στο Bryn Mawr College και συγγραφέας ενός βιβλίου για τη χημεία του τσαγιού.
Ενώ αυτές οι ιδιότητες ήταν γνωστές εδώ και αρκετό καιρό, ο Δρ Dravid και οι συνεργάτες του ήταν οι πρώτοι που εξέτασαν τις αποτοξινωτικές ιδιότητες ενός μόνο φλιτζανιού τσαγιού. Διαπίστωσαν ότι τα φύλλα του μαύρου τσαγιού ζάρωσαν μετά το ψήσιμο και έτσι ήταν καλύτερα εξοπλισμένα για να απορροφήσουν βαρέα μέταλλα.
«Το πράσινο τσάι και το μαύρο τσάι είχαν αρκετά ισοδύναμες ποσότητες μετάλλου που απορροφήθηκαν», εξήγησε ο Benjamin Shindel, υποψήφιος διδάκτορας στο Northwestern.
Το λευκό τσάι, από την άλλη, υφίσταται μια πολύ πιο ήπια προετοιμασία. Τα φύλλα του παραμένουν λεία, προσφέροντας λιγότερη επιφάνεια από την οποία αντλούνται βαρέα μέταλλα από το νερό.
Οι λάτρεις του τσαγιού από βότανα μπορεί να απογοητευτούν όταν μάθουν ότι το τσάι χαμομηλιού κάνει κακή δουλειά στο φιλτράρισμα των βαρέων μετάλλων, πιθανώς επειδή είναι φτιαγμένο με άνθη χαμομηλιού και όχι με φύλλα τσαγιού.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το να βάζεις ένα φλιτζάνι μαύρο τσάι για πέντε λεπτά θα μπορούσε να αφαιρέσει το 15 τοις εκατό του μολύβδου από το νερό, κάτι που είναι χρήσιμο, αλλά δεν υπάρχει «ασφαλές επίπεδο» έκθεσης σε μόλυβδο.
Αναφέρεται πάντως ότι ορισμένα δείγματα στη μελέτη έπρεπε να εμποτιστούν για 24 ώρες, κάτι που θα καθιστούσε το τσάι μη πόσιμο.
Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι μια χώρα όπου οι άνθρωποι έπιναν μεγάλες ποσότητες τσαγιού θα είχε περίπου 3% λιγότερο μόλυβδο από την παροχή νερού από μια πανομοιότυπη χώρα που δεν κατανάλωνε καθόλου τσάι.
