Μάρω Βασιλειάδου
Στα 87 της χρόνια, έπειτα από σύντομη ασθένεια, έφυγε από τη ζωή χθες η Γκλέντα Τζάκσον, μία από τις σημαντικότερες δραματικές ηθοποιούς του κόσμου. Η Τζάκσον, εκτός από σπουδαία ερμηνεύτρια –βραβεύθηκε δύο φορές με Οσκαρ, τα οποία δεν πήγε να παραλάβει– είχε σοβαρό ενδιαφέρον για τα κοινά, κοφτερή γλώσσα και σκληρό αλλά ευφυές χιούμορ.
Γεννήθηκε στις 9 Μαΐου 1936 σε μια εργατική οικογένεια του Μπίρκενχεντ της βορειοδυτικής Αγγλίας. Τελειώνοντας το γυμνάσιο της περιοχής της, άρχισε να δουλεύει και όπως έλεγε η ίδια, «δεν είχα καμιά πραγματική φιλοδοξία για την υποκριτική, αλλά ήξερα ότι έπρεπε να υπάρχει κάτι καλύτερο από το βρωμοκατάστημα όπου δούλευα». Δύο χρόνια αργότερα κέρδισε μια υποτροφία για τη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης (RADA) στο Λονδίνο. Μπήκε στο Royal Shakespeare Company το 1964. Την επόμενη χρονιά έγινε η μεγάλη σκηνική της ανακάλυψη από τον Πίτερ Μπρουκ στη θεατρική παραγωγή του «Mαρά/Σαντ». Η Τζάκσον υποδύθηκε την τρόφιμο του ασύλου που παίζει τον ρόλο της Σαρλότ Κορντέ, της δολοφόνου του Γάλλου επαναστάτη Ζαν Μαρά.
Η παραγωγή ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ και το 1967 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο σε σκηνοθεσία και πάλι του Μπρουκ. Το 1969 κέρδισε το πρώτο της Οσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου για τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του μυθιστορήματος του Ντ. Χ. Λόρενς «Ερωτευμένες γυναίκες», σε σκηνοθεσία του Κεν Ράσελ. Κατά τη δεκαετία του 1970, η Τζάκσον έγινε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του βρετανικού θεάτρου και κινηματογράφου και της απονεμήθηκε το δεύτερο Οσκαρ της για τη ρομαντική κωμωδία «Απιστία με αξιοπρέπεια» (A touch of class), σε σκηνοθεσία Μέλβιν Φρανκ, το 1974.
Οσον αφορά στην τηλεοπτική δουλειά της, κέρδισε δύο βραβεία Emmy το 1972 για την ερμηνεία της ως βασίλισσα Ελισάβετ Α΄ στο «Elizabeth R.» και εξασφάλισε μια θέση στη βρετανική ιστορία της λαϊκής, δημοφιλούς κουλτούρας παίζοντας την Κλεοπάτρα σε ένα κλασικό σόου, το «The Morecambe & Wise Show» το 1971.
Παντρεμένη ήδη από το 1958 και μητέρα ενός αγοριού, χώρισε με τον σύζυγό της Ρόι Χότζες το 1976 κι έκτοτε δεν ξαναπαντρεύτηκε. Ελεγε αυτοσαρκαστικά: «Οταν πρέπει να κλάψω, σκέφτομαι την ερωτική μου ζωή. Κι όταν πρέπει να γελάσω, σκέφτομαι την ερωτική μου ζωή». Με τις ερμηνείες της στη σκηνή κατά τη δεκαετία του ’80 εντυπωσίασε τους κριτικούς.
Ωστόσο, στα 56 της χρόνια δεν δίστασε να παραιτηθεί από την υποκριτική για να γίνει υποψήφια βουλευτής των Εργατικών στις εκλογές του 1992. «Το καλό θέατρο προσπαθεί να πει την αλήθεια. Και η καλή πολιτική προσπαθεί να πει την αλήθεια», είχε πει τότε απαντώντας με τη γνωστή της ευθύτητα στις ερωτήσεις για την επιλογή της. Πέρασε 23 χρόνια ως βουλευτής του Εργατικού Κόμματος, υπηρετώντας ως υπουργός Μεταφορών στην πρώτη κυβέρνηση του πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ το 1997, και ήρθε σε αντίθεση μαζί του για την εισβολή στο Ιράκ. Η εντιμότητα χαρακτήρισε την πολιτική της σταδιοδρομία και τη βοήθησε να παραμείνει σε υψηλά κυβερνητικά αξιώματα.
Η Τζάκσον επέστρεψε στην υποκριτική μετά την αποχώρησή της από το Κοινοβούλιο το 2015 και μας έδωσε μερικούς από τους πιο αναγνωρισμένους ρόλους της σε μεγάλη ηλικία, όπως παίζοντας τον Βασιλιά Ληρ στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ που ανέβηκε στο Old Vic το 2016 και αργότερα μεταφέρθηκε στο Μπρόντγουεϊ.
