Kathimerini.gr
Τάνια Γεωργιοπούλου
Ό,τι καταστράφηκε μέσα σε έξι ημέρες, θα χρειαστεί δεκαετίες για να δημιουργηθεί και πάλι εφόσον υπάρξουν οι αναγκαίες συνθήκες και πρόνοιες. Ο λόγος για το δάσος της Δαδιάς, το μέγεθος της καταστροφής του οποίου ακόμη δεν έχει καταγραφεί πλήρως εφόσον η φωτιά χθες συνέχιζε να καίει, μία εβδομάδα μετά την εκδήλωση της πρώτης εστίας το προηγούμενο Σάββατο.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, περίπου 738.400 στρέμματα έχουν καεί σε στην ευρύτερη περιοχή του Εβρου, εκ των οποίων 133.000 στρέμματα ανήκουν στο Εθνικό Πάρκο Δάσος Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου.
Ενα μεγάλο ποσοστό των καμένων εκτάσεων του δάσους βρίσκεται στον πυρήνα του οικοσυστήματος στη ζώνη Α, που συνολικά εκτείνεται σε 73.000 στρέμματα. Μετά και τη φετινή πυρκαγιά –καθώς πέρυσι είχαν καεί 45.000 στρέμματα του δάσους έναντι των 133.000 φέτος–, έχει απομείνει μόνο το βόρειο κομμάτι της ζώνης Α του δάσους σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα.
Η Δαδιά δεν είναι ένα απλό πευκοδάσος αλλά ένα ώριμο πευκοδάσος, με αρκετά μεγάλα δέντρα τα οποία μπορούν να υποστηρίξουν τη ζωή αρπακτικών πουλιών, τα οποία η φωτιά φέτος τα βρήκε ακριβώς τη στιγμή που μεγάλωναν τα μικρά τους.
«Είναι φαύλος κύκλος»
Χάσαμε τη Δαδιά για πάντα; «Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πώς θα είναι η επόμενη ημέρα. Είναι πολύ πρόωρο και η καταστροφή είναι τεραστίων διαστάσεων, αδιανόητη θα έλεγα», τονίζει η Γεωργία Αλεξόπουλου από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.
«Ενδεχομένως να υπάρχουν νησίδες που διασώθηκαν, αλλά η έκταση της καταστροφής είναι τεράστια», προσθέτει η Δώρα Σκαρτσή, διαχειρίστρια της Εταιρείας Προστασίας Βιοποικιλότητας Θράκης, που ιδρύθηκε το 2020 προκειμένου να συνεχιστεί η δράση που εδώ και τριάντα χρόνια πραγματοποιεί το WWF Ελλάς στην περιοχή. Εξηγεί ότι τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την κατάσβεση της πυρκαγιάς στο δάσος όλες αυτές τις ημέρες δεν επαρκούσαν, με αποτέλεσμα να υπάρχουν διαρκείς αναζωπυρώσεις.
Οι πυροσβεστικές δυνάμεις έδιναν προτεραιότητα στους οικισμούς –και λογικά– «αλλά όσο η φωτιά στο δάσος δεν σβήνει, τόσο είναι βέβαιο ότι θα κινδυνέψουν και πάλι οικισμοί», τονίζει η κ. Σκαρτσή. «Είναι φαύλος κύκλος, ιδίως όταν οι καιρικές συνθήκες ευνοούν την πυρκαγιά».
«Δεν είναι μόνο το θέμα του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, αλλά και της κοινωνίας σε αυτά τα μέρη. Τι θα γίνει με τους ανθρώπους που ζουν και δουλεύουν εδώ».
Πόσο εύκολο είναι να αναγεννηθεί το δάσος; «Το δάσος αναγεννάται αλλά χρειάζεται χρόνο. Χρειάζεται να υπάρξουν και συγκεκριμένες συνθήκες. Το τμήμα του δάσους στα δυτικά του χωριού Λευκίμη, περίπου 60.000 στρέμματα, είχε καεί στη μεγάλη πυρκαγιά του 2011. Τώρα τελευταία είχαν αναγεννηθεί, πλήρως χρειάστηκαν 12 χρόνια και τώρα ξανακάηκε», σημειώνει η κ. Σκαρτσή.
«Κονδύλια και χρόνος»
Οι επόμενες ημέρες, ο χειμώνας, αλλά και τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα για την περιοχή. «Θα χρειαστούν άνθρωποι και χρήματα. Μόνο για να αντικατασταθούν οι κολόνες της ΔΕΗ χρειάζονται μεγάλα κονδύλια και χρόνος.
Στα εδάφη που κάηκαν θα υπάρχει διάβρωση. Ο κόσμος που ζούσε από το δάσος; Καυσόξυλα για θέρμανση τον χειμώνα;» αναρωτιέται. «Δεν είναι μόνο το θέμα του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, αλλά και της κοινωνίας σε αυτά τα μέρη. Είναι πολύ σοβαρό το τι θα γίνει με τους ανθρώπους που ζουν και δουλεύουν εδώ.
Επίσης χρειάζεται κόσμος για να προφυλαχθεί ό,τι έχει απομείνει από το δάσος», επισημαίνει. Hρθε η ώρα να αποφασίσουμε αν τελικά θέλουμε το δάσος της Δαδιάς μαζί με τις ευθύνες που συνεπάγεται η επιβίωσή του.
«Υπάρχει επόμενη ημέρα, αλλά χρειάζεται πραγματική πολιτική βούληση και στήριξη άμεση. Οχι υποσχέσεις για πράγματα που θα γίνουν», υπογραμμίζει η κ. Σκαρτσή.
