24sports.com.cy
Οι φετινές της νίκες είναι λίγες κι αυτές που συνδυάστηκαν και με καλή μπάλα ακόμα λιγότερες, όπως λίγα είναι και τα ματς στα οποία έπαιξε καλύτερα από τον εκάστοτε αντίπαλο έστω και δίχως να κερδίσει.
Ένα 45λεπτο σαν το χθεσινό, λοιπόν, αποτελεί ορόσημο στην έως τώρα πορεία της ΑΕΛ στο πρωτάθλημα που διανύουμε. Απομονώνοντάς το, κι αγνοώντας (επιδεικτικά μεν, συνειδητά δε) το κακό δεύτερο ημίχρονο, ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε με απλοϊκή, ανειδίκευτη ματιά τους λόγους για τους οποίους απέναντι στον Άρη ήταν μεταμορφωμένη ολοκληρωτικά σε σχέση με το προηγούμενο κομμάτι της σεζόν (σχεδόν) στην ολότητά του.
Η ΑΕΛ κατέβηκε στο γήπεδο με σχέδιο να δώσει στον αντίπαλο την κατοχή, να τον αφήσει να φτάνει χωρίς μεγάλη πίεση μέχρι το κέντρο ανεβάζοντας ψηλά τις γραμμές του και να ξεκινά να πρεσάρει όταν οι παίκτες του μετέφεραν την μπάλα στο δικό της μισό του γηπέδου. Πόνταρε στο ότι ο Άρης δεν είναι μαθημένος να διαχειρίζεται τέτοιου τύπου ματς (πράγμα στο οποίο στάθηκε ο Παντελίδης μετά το παιχνίδι), περιμένοντας ως εκ τούτου ότι θα είχε θεματάκια στο αμυντικό transition. Απ’ εκεί και πέρα, θα εξαρτιόταν από την ίδια να εκμεταλλευτεί τις αργές επιστροφές και, κατ’ επέκταση, τους χώρους που θα έβρισκε στο αμυντικό τρίτο του αντιπάλου για να μπορέσει να απειλήσει.
Παρότι ο αντίπαλος είχε κι αυτός τις στιγμές του το πλάνο δούλεψε (σχεδόν) άψογα, χάρη βεβαίως και στην καλή (έως και σπουδαία) βραδιά που βρέθηκαν όλοι οι μεσοεπιθετικοί της. Το ανοιχτό γήπεδο που βρήκε μπροστά του ο ικανός να «ξεφτιλίσει» ακόμα κι έναν αντίπαλο γαλουχημένο στα γήπεδα της Σέριε Α και της Λα Λίγκα Ρομάριο (θυμηθείτε τη φάση του 41’ με αντίπαλο τον Ρονκάλια), ο κινητικότατος Μαρόσα και, κυρίως, ο ικανός να παίξει (έως και πολύ) μακριά από την αντίπαλη περιοχή βοηθώντας στο χτίσιμο του παιχνιδιού Μιλιντσεάνου και ο (όσο βαστούν τα πόδια του) ποιοτικότατος Έουλερ τής επέτρεψαν να δημιουργήσει τις συνθήκες που την έφερε σε θέση να βάλει στην κορυφαία άμυνα του πρωταθλήματος (με παθητικό 12 τερμάτων σε 17 αγώνες) δύο γκολ σε περίπου ένα δεκάλεπτο, έχοντας ενδιάμεσα και σουτ στο δοκάρι.
Θα ήταν, βεβαίως, παράλειψη να μη αναφερθεί κανείς και στον Νταβόρ, που με τις τοποθετήσεις του και μόνο αναχαίτισε ένα σωρό επιθέσεις θέτοντας, επί της ουσίας, σε κίνηση τον παραπάνω μηχανισμό. Και θα ήταν ασέβεια προς το σπορ να μη σταθεί στον Μέγερι, που σταμάτησε σουτ και κεφαλιές που πήγαιναν προς το τέρμα του με χέρια, πόδια και κεφάλι και χωρίς τον οποίο η ΑΕΛ δεν θα νικούσε.
Το θέμα πια είναι να βρει τρόπο να παίξει έτσι για ακόμα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα με αντιπάλους που θα κατέβουν στο γήπεδο με ανάλογη προσέγγιση (όπως ο ΑΠΟΕΛ και ο Απόλλωνας για παράδειγμα, οι δύο επόμενοι), αλλά και να αλλάξει την εικόνα της με τις Δόξες και της ΠΑΕΕΚ κόντρα στις οποίες θα βρει η ίδια μπροστά της κλειστές άμυνες και θα κληθεί να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας.
