ΠΗΓΗ: sport-fm.gr
Μέχρι τις αρχές του 2000, στην Premier League κυριαρχούσαν για μια οκταετία η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με έξι τίτλους την περίοδο εκείνη, και η Άρσεναλ, με τρεις.
Το σκηνικό άλλαξε με την αγορά της Τσέλσι από τον Ρομάν Αμπράμοβιτς και εν συνεχεία ήρθαν τα πάνω κάτω, όταν η Μάντσεστερ Σίτι πέρασε στα χέρια των πάμπλουτων σεΐχηδων από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Κι αν οι «κανονιέρηδες» έχασαν πιο γρήγορα την επαφή τους με την κορυφή, οι «κόκκινοι διάβολοι» άντεξαν περισσότερο. Αρκετά αργότερα, το 2013, κατέκτησαν το τελευταίο τους, χρονικά, πρωτάθλημα. Μία χρονιά όχι τυχαία. Καθώς τότε, και συγκεκριμένα ακριβώς πριν από εννέα χρόνια, στις 8 Μαΐου του 2013, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ανακοίνωσε την απόσυρσή του μετά από σχεδόν 27 έτη στην άκρη του πάγκου.
«Είναι η κατάλληλη στιγμή» είχε πει ο 71χρονος τότε Σκωτσέζος, που είχε τονίσει πως «ήταν σημαντικό για μένα να αφήσω την ομάδα στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και πιστεύω ότι αυτό ακριβώς έκανα».
Ωστόσο, η συνέχεια αποτέλεσε και αποτελεί... πονεμένη ιστορία για τους φίλους της Γιουνάιτεντ. Σε αυτά τα εννέα χρόνια, ο απολογισμός είναι ένα Κύπελλο, ένα League Cup, ένα Community Shield και ένα Europa League. Τέσσερις τίτλοι θα ήταν καλός απολογισμός για μία αγγλική ομάδα εξάδας, όχι όμως και για την άλλοτε κυρίαρχη Γιουνάιτεντ.
Που εδώ που τα λέμε όμως, έχει μετατραπεί πλέον σε ακριβώς αυτό: Μία ομάδα εξάδας! Μετά την αποχώρηση του «Φέργκι», τερμάτισε δύο φορές στη 2η θέση (αλλά πολύ μακριά από την κορυφή), μία στην 3η, μία στην 4η, μία στην 5η, μία στην 6η και μία στην 7η. Φέτος δε, είναι 6η και... το παλεύει, με το τελευταίο της, χρονικά, ματς, να είναι η ταπείνωση στο Μπράιτον.
Από τον Μόγιες, στον Ράνγκνικ
Ψάχνοντας κανείς τα αίτια για την μεγάλη πτώση του συλλόγου, συναντά αρκετούς παράγοντες. Καταρχάς φαντάζει φυσιολογικό να υπάρξει μία κάμψη όταν αποχωρεί μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες μία προσωπικότητα με τόσο μεγάλη επίδραση όπως ο Σερ Άλεξ.
Ο ίδιος είχε επιλέξει ως διάδοχό του τον Ντέιβιντ Μόγιες (ή, πιο σωστά, Μόις), που είχε φτιάξει το όνομά του ως επί ενδεκαετίας (2002-2013) προπονητής της Έβερτον. Το βάρος ωστόσο απεδείχθη μεγάλο για τον Σκωτσέζο, που παρά το εξαετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει, αποχώρησε στο τέλος της απογοητευτικής σεζόν.
Από εκεί και πέρα; Η Γιουνάιτεντ αποτέλεσε την μοναδική ομάδα που απέτυχε να πάρει πρωτάθλημα με τον Λουίς Φαν Χάαλ στον πάγκο – Άγιαξ, Μπαρτσελόνα, Άλκμααρ και Μπάγερν Μονάχου τα είχαν καταφέρει.
Μετά από μια διετία, ο Ζοσέ Μουρίνιο ανέλαβε τα ηνία επιστρέφοντας στη δουλειά μετά από εξάμηνη ξεκούραση, για να απομακρυνθεί από την ομάδα ύστερα από 2,5 χρόνια. Και αφού είχε προλάβει να τσακωθεί με τη μισή ομάδα...
Κάπου εκεί πήρε το χρίσμα ο άλλοτε αγαπημένος της εξέδρας, Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, που στηρίχτηκε περισσότερο από κάθε άλλον προπονητή, παρότι στα τρία περίπου χρόνια που άντεξε στο τιμόνι, δεν κέρδισε ούτε έναν τίτλο. Μόνο το Europa League του 2021 άγγιξε, όμως του το στέρησαν ο Ρούλι και η Βιγιαρεάλ στα πέναλτι...
Η απομάκρυνση του Νορβηγού πριν από μερικούς μήνες έφερε τον Ραλφ Ράνγκνικ ως υπηρεσιακό στον πάγκο με τον Έρικ Τεν Χαγκ να έχει συμφωνήσει για να αναλάβει το ερχόμενο καλοκαίρι. Άλλα κόλπα, που κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγήσουν. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά στους μετά Φέργκιουσον καιρούς που το κλαμπ μπαίνει σε νέα εποχή...
Λεφτά για... πέταμα
Το ότι τα ποσά στις μεταγραφές παγκοσμίως έχουν ξεφύγει είναι γεγονός, ωστόσο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν μπορούν να παραπονεθούν πως τους λείπουν τα χρήματα. Μπορεί να μην υπάρχουν πίσω από τον σύλλογο σεΐχηδες με πετρελαιοπηγές, ωστόσο η –μισητή από τους οπαδούς- οικογένεια Γκλέιζερ έχει διαθέσει την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με το CIES, 1,3 δισεκατομμύρια λίρες σε μεταγραφές!
Μάντσεστερ Σίτι, Τσέλσι και Μπαρτσελόνα ξεπέρασαν τη Γιουνάιτεντ με 1,4, ωστόσο όλες τους είχαν περισσότερα έσοδα από μεταγραφές.
Με τις απαραίτητες προσθαφαιρέσεις, βλέπουμε ότι η Γιουνάιτεντ... μπήκε μέσα 903 εκατομμύρια, καθώς έβγαλε μόλις 395 από πωλήσεις - την ώρα που η Τσέλσι, για παράδειγμα, είχε έσοδα από πωλήσεις που έφτασαν το ένα δισεκατομμύριο!
Και αντιλαμβάνεται κανείς από τα αποτελέσματα της ομάδας, ότι ο πακτωλός χρημάτων που έχει δαπανηθεί δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Τα 80 «χαρτιά» για τον ασταθή Χάρι Μαγκουάιρ αποτελούν ανέκδοτο – όταν με παρόμοιο ποσό η Λίβερπουλ είχε αποκτήσει τον ογκόλιθο, Φίρχιλ Φαν Ντάικ.
Πολ Πογκμπά, Αντονί Μαρσιάλ, Ανχέλ Ντι Μαρία, Ρομέλου Λουκάκου, Φρεντ, Άαρον Γουάν-Μπισάκα, Ντόνι Φαν Ντε Μπέικ, Αμάντ Ντιαλό και Τζέιντον Σάντσο έχουν στοιχίσει αθροιστικά περί τα 600 εκατομμύρια και κανείς τους δεν δικαίωσε (ή δεν έχει δικαιώσει ως τώρα τις προσδοκίες)...
Ο –όχι και τόσο- ταλαντούχος κύριος Γούντγουορντ
Ασφαλώς, για να δαπανηθούν τα παραπάνω ποσά, χρειάστηκε να δώσει κάποιος το ΟΚ και να τρέξει τις διαδικασίες. Όλες οι μεταγραφές στη μετά Φέργκιουσον εποχή φέρουν την υπογραφή του Εντ Γούντγουορντ. Το άλλοτε τραπεζικού με τη μικρή εμπειρία στο ποδόσφαιρο, που είχε κληθεί τον Μάιο του 2013 να διαδεχτεί τον άκρως επιτυχημένο Ντέιβιντ Γκιλ.
Ο τελευταίος είχε φύγει από την ομάδα την ίδια εποχή με τον Σερ Άλεξ μετά από 16 χρόνια σε διάφορα πόστα, τελευταίο εκ των οποίων εκείνο του εκτελεστικού διευθυντή.
Ο Γούντγουορντ βρισκόταν στον σύλλογο ήδη από το 2005, όταν είχε μεσολαβήσει στην αγορά του συλλόγου από τους Γκλέιζερ, οι οποίοι τον προσέλαβαν στην συνέχεια και τον τοποθέτησαν το 2007 στη θέση του υπευθύνου σε θέμα διαφήμισης και επικοινωνίας.
Εκεί τα πήγε εξαιρετικά, με το ετήσιο εισόδημα της ομάδας από εμπορικές συμφωνίες να υπερδιπλασιάζεται ξεπερνώντας τα 100 εκατομμύρια λίρες μέχρι το 2012.
Τότε ανέλαβε χρέη αντιπροέδρου και εν συνεχεία εκτελεστικού διευθυντή, ωστόσο ουδέποτε κατάφερε να τα φέρει εις πέρας. Μερικά από τα... επεισόδια της πορείας του ήταν η πρώτη, αποτυχημένη μεταγραφική περίοδος του 2013, όταν η ομάδα είχε αποκτήσει μόνο τον Μαρουάν Φελαϊνί, τα παράπονα του Φαν Χάαλ σχετικά με τα υπερβολικά πολλά εμπορικά events αλλά και τη φημολογία περί κόντρας του με τον Μουρίνιο επειδή αρνείτο να κινηθεί για μεταγραφικούς στόχους που είχε θέσει ο Πορτογάλος...
Το 2020 είχαμε την «επίσκεψη» οπαδών στην κατοικία του και τελικά πριν από μερικούς μήνες ήρθε το τέλος εποχής, με τον Ρίτσαρντ Άρνολντ να τον αντικαθιστά. Παραμένει βέβαια στο Δ.Σ. ως αντιπρόεδρος, έναν χρόνο μετά το φιάσκο της European Super League, που επίσης είχε χρεωθεί...
