Διασπορά ψευδών ειδήσεων: η μεγαλύτερη παγκόσμια απειλή σήμερα. Συμπέρασμα πρόσφατης έκθεσης του Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, με εκτιμήσεις από 1500 ειδικούς από όλο τον κόσμο (Πολίτης News, 10.01.24). Ούτε το μεταναστευτικό, ούτε το στεγαστικό, ούτε η ακρίβεια, ούτε η τραπεζική ξεδιαντροπιά, ούτε ο πληθωρισμός, ούτε η οικονομική επιδείνωση, ούτε η ρύπανση, ούτε τα ακραία καιρικά φαινόμενα, ούτε οι πανδημίες, ούτε οι πόλεμοι (με κράτη ή ιδεολογίες), ούτε η άνοδος της Ακροδεξιάς, ούτε ο Τραμπ και οι κλώνοι του, ούτε η κοινωνική πόλωση, ούτε, ούτε, ούτε, ούτε. Ιδού η ζωοδόχος πηγή του κακού, του μίσους, της βίας, του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και της εκμετάλλευσης: το ψέμα. Αρχόντισσα του ψεύδους, η ηθική ανωτερότητα. Κορώνα στο κεφάλι του: το κέρδος.
Φιλοσοφικό κρατούμενο: γεγονός τεκμηριωμένο και αδιαμφισβήτητο ο διχασμός του πνεύματος μέσα από την παραπληροφόρηση, σε συνάρτηση με παράγοντες όπως η διιστορική οπτική και η διττή σχέση μεταξύ ανθρώπων και καταστάσεων, γεγονότων, ιδεολογιών, πεποιθήσεων, πολιτικών, ακόμα και μεταξύ της ίδιας της φύσης. Και τώρα, τι; Ποιο το όριο, ποιο το βασικό διακύβευμα, ποιος ο βασικός άξονας στην αμφισβήτηση, ποια η ραχοκοκαλιά της ισοπέδωσης, και ποιος ο σκελετός της κουλτούρας ακύρωσης; Μάχη μεταξύ έθνους και δαιμόνων τελικά; Αν ναι, η τρομολαγνεία, πιθανότατα, το εγχειρίδιο πώλησης ασφάλειας και επιταχυντών.
Πολιτικός κίνδυνος: η μετακίνηση από το θετικό άθροισμα των ιδεατών πολιτικών, προς το μηδενικό άθροισμα των τεχνητά κατασκευασμένων και επιβαλλόμενων αποφάσεων. Η απόσταση μεταξύ των δύο, ένα ψέμα δρόμος. Η ειρήνη, η δημοκρατία και οι θεμελιώδεις ελευθερίες τους, ξανά σε κίνδυνο. Το βραχυκύκλωμα της Ευρώπης, σταθερά γύρω μας. Η σφαγή αμάχων, συνεχώς δίπλα μας. Τα ορφανά στις βάρκες, αμήχανα σπίτι μας. Κι εμείς πάλι εδώ. Με την έγνοια στις σειρήνες. Και τώρα, πώς; Η αποκωδικοποίηση της κοσμοθεωρίας μας, περίεργη. Η διαθεματικότητα της προκατάληψης και της δυσμενούς διάκρισης, στο ζενίθ. Η βαθιά κατανόηση και η πολυπλοκότητα της ταυτότητας, στο ναδίρ. Κι εμείς πάλι εδώ, με τις σειρήνες καρφωμένες στη φαντασία του λόφους μας. Λευκή ουσία η διχασμένη Λευκωσία.
Κοινωνικός αποπροσανατολισμός: ο ηθικός καθωσπρεπισμός. Η ψυχή μας σε αδιέξοδο. Και τώρα, πού; Στο έλεος του Θεού και του πολέμου τα ορφανά; Ελλείψει ρήματος, στο έλεος του Θεού και του πολέμου τα ορφανά! Κι ένα βήμα παρακάτω, δυο ματιές πιο πέρα, διχασμένη η ερμηνεία στην τεκνοθεσία, διττή η ανάγκη στην αγάπη, διιστορική η διέξοδος στη μεγαλοκαρδία. Φανταστικά προβοκατόρικο το παράδειγμα των ομόφυλων ζευγαριών και της επιθυμίας τους στο ανάγιωμα της ανθρώπινης ζωής. Ρεαλιστικά καλοζυγισμένη η υποκρισία της αποστειρωμένης κοινωνίας. Διαχρονικό φαινόμενο: η διαμόρφωση του χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων, ως ψυχογενής ανορεξία.
Οικουμενική ανεπάρκεια: οι ειδικοί για όλα, οι ειδικοί παντού. Τα μεγάλα γεγονότα και οι ατελείωτες κρίσεις, καταλύτες για νέες πρωτοβουλίες, κυπριακές, ευρωπαϊκές, παγκόσμιες. Πόσες ακόμα συμβάσεις, πόσες διαφορετικές συνθήκες, ποια η συμφιλίωση των ανθρωπιστικών αξιών με τις ωμές πολιτικές πραγματικότητες; Αντίστροφα, ποια η στόχευση του σκληρού ρεαλισμού εν τη απουσία έστω και μιας ελάχιστης δόσης ιδεαλισμού; Και το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο; Άφαντο; Ορφανό από ρήμα κι αυτό; Διττή η προσέγγιση, διττή και η ερμηνεία. Περί ερμηνείας, κολοκυθόπιτα. Διχασμένο και πάλι το πνεύμα. Σκληροπυρηνικός ο παράδεισος των πεθαμένων. Βολική η κόλαση των ζωντανών. Terra incognita το γέννημα του πνεύματος. Άγνωστη γη, κοινωνικά χτισμένη σε τύψεις και προκαταλήψεις η συνείδηση του ανθρώπου.
Αχρείαστο, εντέλει, το ρήμα στ’ αρχίνεμμα του πνεύματος. Αθρωπκιά τζι απαθρωπκιά, ένα ψέμα δρόμος. Δύο άθλια υποκείμενα δίχως γένος, δίχως χρώμα, δίχως γλώσσα. Η γλώσσα η ουδέτερη, η θανάσιμη, η αποστειρωμένα και αποτελεσματικά εγκληματική.
*Απουσία ρήματος, άρα και πλαισίου, άρα και ερμηνείας, άρα και θεραπείας πεποιθήσεων και συμπεριφορών. Καθοριστικός ο ρόλος του αναγνώστη στη διαμόρφωση όλων των πιο πάνω, ακόμα και του ψέματος.
