Βλέπουμε αυτές τις μέρες, στην κορύφωση της προεκλογικής εκστρατείας, τα αίματα να ανάβουν. Επιτέλους λέω εγώ, δεδομένου πως σε αυτή την καμπή η συζήτηση πλησιάζει την αμιγώς πολιτική ατζέντα. Επιτέλους, γιατί μας βρήκε το τέλος του Μάη για να συζητήσουμε για το διακύβευμα των εκλογών, το διακύβευμα των ευρωεκλογών. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο Δημοκρατικός Συναγερμός είναι η σαφής επιλογή σε αυτές τις εκλογές με καθαρό ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Είμαστε η παράταξη που πιστεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς ουρές και αστερίσκους, χωρίς ναι μεν αλλά. Εμείς, θέλουμε μια ισχυρή διακυβέρνηση στην πρωτεύουσα της Ένωσης, θέλουμε πολιτικές που να ενισχύουν τα μικρότερα κράτη, θέλουμε λογικές που να αφορούν τους πολλούς και όχι τους λίγους. Αυτή είναι η πρόταση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όπως καταγράφεται με σαφήνεια στο μανιφέστο που επικυρώθηκε τον Μάρτιο στο συνέδριο στο Βουκουρέστι. Με θέσεις για την άμυνα και την ασφάλεια, για το κράτος δικαίου, για το περιβάλλον, για το μεταναστευτικό, για τη δημοκρατία.
Στην Κύπρο τώρα η συζήτηση δυστυχώς, έστω και αν μπήκαμε στον πυρήνα των εκλογών, δεν γίνεται με καθαρά πολιτικά επιχειρήματα. Κατανοητό σε ένα βαθμό αν σκεφτούμε το συνολικό περιβάλλον αυτών των εκλογών. Το μεν ΑΚΕΛ προσπαθεί να κρύψει τον αντιευρωπαϊσμό του με μια ασαφή πρόταση για εναλλακτική Ευρώπη, όντας μέλος της περιθωριακής ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ξεκινούν να μιλούν για την Ευρώπη των λαών έχοντας ως κυρίαρχο επιχείρημα την αποδυνάμωση της κεντρικής διακυβέρνησης, χωρίς να κατανοούν, πηγαίνοντας μάλλον με κεκτημένη αριστερή ταχύτητα, πως αυτό δεν συμφέρει τα μικρά κράτη, άρα και την Κύπρο.
Το δε ΕΛΑΜ, που και αυτό επιδιώκει την αποδυνάμωση των Βρυξελλών, προβάλλει την Ευρώπη των Εθνών, με θέσεις επικίνδυνες και πολλές φορές αβασάνιστες. Τρανταχτό παράδειγμα η πρόταση για να δώσουμε ταξιδιωτικά έγγραφα, κυπριακά άρα και ευρωπαϊκά, σε όσους αιτούνται πολιτικό άσυλο. Το πιο τραγικό είναι πως επιμένουν, με επιχειρήματα έωλα, που αυτό που αποδεικνύουν είναι τον ερασιτεχνισμό τους, την επικινδυνότητά τους, και την ευκολία με την οποία αναφωνούν λαϊκίστικα συνθήματα.
Στο υπόλοιπο φάσμα, τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, αναφέρουν την πίστη τους στην Ευρώπη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την ίδια χροιά στη φωνή όπως όταν αναφέρονται στη πίστη τους στη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Άνευρα, χωρίς παλμό, δίχως επένδυση με επιχειρήματα. Άλλωστε, αν παρατηρήσουμε λίγο τις ευρωπαϊκές διασυνδέσεις αυτών των κόμματων, εύκολα θα διαπιστώσουμε πως ποτέ δεν είχαν, πλην των τυπικών, όποια άλλη σχέση με ανθρώπους ή με θεσμούς.
Στις δύο βδομάδες που απομένουν μέχρι τις 9 Ιουνίου, ας ξεδιπλώσουμε το στρατηγικό πλεονέκτημα του Δημοκρατικού Συναγερμού. Την πίστη μας στην Ευρώπη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τις σαφείς μας θέσεις, την ιστορία αλλά και τη βαθιά σχέση που έχουμε ως παράταξη με την Ευρώπη. Ας μη μείνουμε μόνο στην ιστορική μας παρακαταθήκη, ας μην περιοριστούμε μόνο στα τετριμμένα αλλά ας προσπαθήσουμε, όσο δύσκολο και αν είναι, να εμβαθύνουμε σε μια συζήτηση πολιτικών θέσεων, προκαλώντας τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να ξεγυμνωθούν είτε με τις ασαφείς θέσεις που έχουν, είτε για την έλλειψη θέσεων. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν σε μια σκληροπυρηνική πολιτική συζήτηση. Μόνο να κερδίσουμε έχουμε. Έτσι θα καταφέρουμε να διαφοροποιηθούμε από τον μπαμπούλα του ΕΛΑΜ, καταγράφοντας όσα μας χωρίζουν, έτσι θα καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε από τα άλλα πολιτικά κόμματα και τις πολιτικές τους ομάδες, έτσι θα καταφέρουμε να υπογραμμίσουμε την άβυσσο που μας χωρίζει από την ιδεολογική μονολιθικότητα του ΑΚΕΛ και της ευρωπαϊκής Αριστεράς.
*Βουλευτής Λευκωσίας ΔΗΣΥ | Πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών | @dmdemetriou
