Πρώτα απ’ όλα να συγχαρούμε τον νέο Πρόεδρο που τήρησε την προεκλογική του υπόσχεση και διόρισε υπουργούς από όλες τις επαρχίες της Κύπρου! Το είπε, το έκανε και μπράβο του. Κάπου όμως εδώ τελειώνουν τα εύσημα και αρχίζουν τα… κλισέ. Είναι αυτονόητο ότι η νέα κυβέρνηση θα κριθεί από το έργο της και όχι από τα βιογραφικά των νεοδιορισμένων υπουργών και επιτρόπων. Ξεκάθαρο. Όπως ξεκάθαρο είναι ότι ο κ. Χριστοδουλίδης στην πρώτη κορυφαία πολιτική του πράξη αθέτησε εις τριπλούν τις υποσχέσεις που έδωσε. Άλλα είπε, άλλα έκανε και γι’ αυτό ελέγχεται. Έβαλε ψηλά τον πήχη και σύρθηκε από κάτω.
Πρώτο, αβίαστα και χωρίς καμιά απαίτηση, ο ίδιος ο κ. Χριστοδουλίδης έθεσε συγκεκριμένα κριτήρια για τη σύνθεση του νέου Υπουργικού Συμβουλίου. Τήρησε μόνο τη γεωγραφική κατανομή. Δεν τήρησε την υπόσχεσή του για ίση εκπροσώπηση φύλων στο Υπουργικό (όσο και αν κάποιοι χρησιμοποιούν μαθηματικά… «Γιαννάκη» για να μας πείσουν περί το αντίθετο), δεν τήρησε την υπόσχεσή του για μη διορισμό ατόμων που υπηρέτησαν σε άλλες κυβερνήσεις, δεν τήρησε την υπόσχεσή του για μη διορισμό πρωτοκλασάτων κομματικών στελεχών και δεν τήρησε την υπόσχεσή του για διορισμό νέων ηλικιακά ατόμων. Είναι σημαντικά αυτά; Δεν θα ήταν, αν ο ίδιος δεν τα είχε υποσχεθεί με στόμφο. Τα είπε, δεν τα έκανε, πάμε παρακάτω. Δεύτερο, ο κ. Χριστοδουλίδης στο πρόγραμμά του δεσμεύτηκε για «τη μη πρόσληψη συγγενικών προσώπων ως Ειδικών Συμβούλων για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας/ Υπουργούς/ Υφυπουργούς» (βλ. «Πολιτική 1.8, Προώθηση Θεσμικών Μεταρρυθμίσεων»). Ο διορισμός του συγγενικού προσώπου της οικογένειάς του στη θέση του διευθυντή του Προεδρικού Γραφείου, όμως, παραβιάζει την κόκκινη γραμμή που ο ίδιος έθεσε. Το τρίτο, είναι ίσως και το πιο σημαντικό. Ο κ. Χριστοδουλίδης και τα κόμματα που τον στήριξαν μάς έλεγαν προεκλογικά ότι δεν υπήρξε καμιά συμφωνία για τον… παραδοσιακό διαμοιρασμό της εξουσίας. Τα γεγονότα τούς διαψεύδουν. Η σημειολογία της περιδιάβασης του κ. Χριστοδουλίδη με την επισημοποίηση των αποτελεσμάτων (και πριν από την ανακήρυξή του) στα γραφεία των κομμάτων ήταν άκρως χαρακτηριστική όσων θα ακολουθούσαν. Για να εγκριθεί το νέο Υπουργικό χρειάστηκαν πολύωρες συσκέψεις με τους τρεις κομματάρχες, και η απορία είναι απλή. Αν δεν υπήρχε συμφωνία, τότε θα είχε δικαίωμα ένας κομματάρχης να θέτει «βέτο» σε διορισμούς (π.χ. σε υπ. Δικαιοσύνης και υπ. Οικονομικών);
Αν δεν υπήρχε συμφωνία, θα παρέμενε και η κ. Θεοχάρους πρόεδρος της Αλληλεγγύης και δεν θα είχε παραιτηθεί επειδή στέλεχος του κόμματός της διορίστηκε υπουργός από… άλλο κόμμα; Τελικά, μας έλεγαν ψέματα. Όχι μόνο υπήρχε συμφωνία αλλά δόθηκαν και λίστες όπως επιβεβαίωσε ο κ. Σιζόπουλος στον Άστρα την Τρίτη (διαψεύδοντας όσα έλεγε ο ίδιος στις 15 του μηνός). Όπερ έδει δείξαι. Έτσι όμως θα συνεννοούνται και στη Βουλή, όταν θα κρίνονται σημαντικά νομοσχέδια; Με λίστες και βέτο; Όλα αυτά, βέβαια, μπορεί να αποδειχθούν υποσημειώσεις μιας καλής Προεδρίας που κανείς δεν θα θυμάται. Για την ώρα ο Πρόεδρος (όχι οι υπουργοί που διόρισε) ελέγχεται. Ξεκίνησε στραβά και το πρώτο δείγμα δεν είναι καλό.
Υστερόγραφο (1): Δεν έχω διαβάσει πουθενά, ότι ο νέος Πρόεδρος είχε οποιαδήποτε συνάντηση ή ενημέρωση με τα κόμματα πριν από την «κοινωνική» συνάντησή του με τον Τατάρ στις 23 Φεβρουαρίου. Τουλάχιστον, στελέχη της συμπολίτευσης δήλωναν δημόσια ότι δεν είχαν ενημερωθεί ούτε πριν, ούτε μετά για το περιεχόμενο της συνάντησης. Για τους διορισμούς όμως, είχαν πολύωρες συζητήσεις και έδιναν λίστες. Είναι θέμα προτεραιοτήτων.
Υστερόγραφο (2): Καλή τύχη και καλά ξεμπερδέματα.
Ο κ. Γιώργος Αγαπίου είναι δημοσιογράφος.
agapiou1974@gmail.com
