Του Έκτορα Γεωργίου
Ο Νεόφυτος, η Μαρία και ο Paul δεν είναι πλέον μαζί μας και πολλοί ακόμη. Αρκετοί θα αναρωτηθούν ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι. Είναι ονόματα που προστέθηκαν στη μακρά λίστα των θυμάτων τροχαίων δυστυχημάτων στους κυπριακούς δρόμους. Έχασαν τη ζωή τους σε τροχαίο… καμία έκπληξη, τουλάχιστον σε εμένα δεν προκαλεί, αφού μάλλον αυτή είναι η νοοτροπία του Κύπριου οδηγού, αλλά και των αρμοδίων φορέων και κυρίως της Αστυνομίας. Το πιο πρόσφατο είναι το τροχαίο στη Λεμεσό, όπου οδηγός χτύπησε ποδηλάτη και τον εγκατέλειψε στη μέση του δρόμου.
Ας προχωρήσουμε με κάποιους αριθμούς. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Αστυνομίας Κύπρου το 19,43% των θανατηφόρων συγκρούσεων για την τετραετία 2019-2024 οφείλεται στην απρόσεκτη και αμελής οδήγηση, και είναι η πρώτη αιτία, και ως δεύτερη θέση, με 12,32%, είναι η κατανάλωση αλκοόλ. Ο αριθμός των νεκρών από δυστυχήματα στους κυπριακούς δρόμους ώς τις 3 Σεπτεμβρίου του 2024 ανέρχεται στους 29, σε 25 οδικές συγκρούσεις, αριθμός αυξημένος σε σχέση με το περασμένο έτος (την περασμένη αντίστοιχη περσινή περίοδο σημειώθηκαν 16 οδικές συγκρούσεις με 17 νεκρούς).
Φταίει μόνο ο οδηγός ή έχει και ευθύνη και η Αστυνομία; Ποια είναι η ευθύνη μας ως οδηγών; Κάποιοι θα πουν πως φταίει αποκλειστικά η Αστυνομία και το κράτος. Αλήθεια, όμως χρειαζόμαστε την Αστυνομία για να μας εξηγήσει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή; Χρειαζόμαστε τη Βουλή να ψηφίσει πρόστιμα ή να γεμίσει την Κύπρο με κάμερες τροχαίας για να συμμορφωθούμε;
Βεβαία ευθύνες και μάλιστα μεγάλες έχει η Αστυνομία. Δεν γίνεται κάθε βράδυ να γίνονται κόντρες στη λεωφόρο Λάρνακος στην Αγλαντζιά και η Αστυνομία να είναι απούσα, ενώ τα πρωινά που η κίνηση είναι στο κόκκινο να υπάρχουν ένα, ακόμα και δύο βαν με κινητές κάμερες στο σημείο. Μοιάζει πως το κυνήγι των προστίμων είναι σημαντικότερο από την έγνοια για ασφαλή οδήγηση… Μακάρι να μην είναι έτσι, βέβαια.
Συμφωνούμε φυσικά πως ευθύνη έχουμε και εμείς οι οδηγοί. Αλήθεια πόσες φορές οδηγήσατε μεθυσμένοι ή έστω έχοντας πιει ένα ποτηράκι παραπάνω; Πόσες φορές δεν βάλατε κράνος, απλώς γιατί η απόσταση ήταν μερικά μέτρα; Πόσες φορές κοιτάξατε το κινητό σας, ενώ οδηγούσατε, γιατί ήταν κάτι επείγον; Βρισκόμαστε στο 2024 και ακόμα κάποιοι αρνούνται πεισματικά να βάλουν τη ζώνη ασφαλείας ή να τοποθετήσουν ασφαλή παιδικά καθίσματα στα αυτοκίνητά τους. Σαφώς και έχουμε ευθύνες και εμείς ως οδηγοί, αλλά η Πολιτεία έχει την ευθύνη να εμπεδώσει στην κοινωνία την οδική ασφάλεια.
Οι θανατηφόρες οδικές συγκρούσεις θα συνεχιστούν, δεν ζω και δεν ζούμε σε μία ουτοπία, ούτε έχω αυταπάτες πως όλοι οι οδηγοί κάποτε θα συμμορφωθούμε και οι αρμόδιες αρχές και φορείς θα αναλάβουν τις ευθύνες τους; Ωστόσο, είμαι πεπεισμένος πως μπορούμε να τα περιορίσουμε και να καλλιεργήσουμε μία πιο συνετή οδική συνείδηση. Μία συνείδηση που πρέπει να αρχίσει να καλλιεργείται εξ απαλών ονύχων, από τα νηπιαγωγεία ακόμα. Να λοιπόν πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της Πολιτείας.
Θα πρέπει λοιπόν οι αρμόδιοι να ξανακτίσουν από την αρχή τη στρατηγική τους για την οδική ασφάλεια και να συμβάλουμε όλοι στο να μειωθούν οι θανατηφόρες οδικές συγκρούσεις και να αναλογιστούμε πόσο αξίζουν οι ζωές μας.
