Kathimerini.com.cy
Όταν στις αρχές Φεβρουαρίου το όνομα του πρώην υπουργού Υγείας, Γιώργου Παμπορίδη τελείωνε, οριστικά, από την σεναριολογία της προεδρικής του υποψηφιότητας με το ΑΚΕΛ, έμπειροι πολιτικοί κύκλοι επανέφεραν, στην δημόσια σφαίρα, την συζήτηση για την δυστοκία του κόμματος στο να «φέρει μέσα» μια υποψηφιότητα, δεξιά στη προκείμενη, που ωστόσο είχε και δυναμική σε όλα τα κομματικά ακροατήρια αλλά ήταν κι αγαπητή, στο κόσμο, λόγω της σύνδεσής του με το ΓΕΣΥ. Είχαν προκύψει πολλά κι επιμέρους ζητήματα –κυρίως στο εσωτερικό του ΑΚΕΛ και των ευρύτερων αριστερών δυνάμεων στη Κύπρο που, on/off, το στηρίζουν- που στη πορεία διαφάνηκαν εξίσου και με τις προσπάθειες για εξεύρεση κοινού τόπου με το ΔΗΚΟ. Η συζήτηση για την υποψηφιότητα του ΑΚΕΛ, μετά την πρώτη ιστορική του διακυβέρνηση την περίοδο 2008-2013, έκτοτε καλά κρατεί κυρίως με φόντο τις εκλογικές απώλειες του κόμματος (22.34% και περαιτέρω μείωση στα ποσοστά του στις βουλευτικές του 2021) αλλά και το κρίσιμο ερώτημα του αν η Αριστερά στη Κύπρο μπορεί να ξαναβρεθεί σε κυβερνητική πορεία –μετά από μια δεκαετία διακυβέρνησης του ΔΗΣΥ και της ευρείας αποδοχής, ενίοτε, προσέγγιση ότι η διακυβέρνηση του αείμνηστου Δημήτρη Χριστόφια δεν ήταν επιτυχημένη.
Διαβάστε το ρεπορτάζ του Γιάννη Ιωάννου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
