ΠΗΓΗ: Ανακοινώσεις
«Και για να περάσω από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο, ως νομοθέτης, ως νομικός και ως ενεργός πολίτης, οφείλω να διαπιστώσω το αυτονόητο. Αυτό που ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης πρέπει να διαπιστώνει και να επικρίνει: ότι στην Κύπρο του σήμερα, όπως και του χτες, δεν έχουμε κράτος δικαίου», ανέφερε σε τοποθέτηση του ο Βουλευτής του ΑΚΕΛ, Άριστος Δαμιανού.
Αυτούσια η τοποθέτηση
Ίσως να μην υπάρχει άλλη έννοια που να συμπυκνώνει τόσες πολλές και τόσο σημαντικές λειτουργίες σε ένα κράτος που σέβεται τους πολίτες τους, όπως η έννοια του κράτους δικαίου.
Κράτος δικαίου σημαίνει ότι οι έχοντες εξουσία σέβονται τους νόμους. Σημαίνει ότι ο νόμος είναι απρόσωπος. Ότι ο πολίτης έχει ακριβοδίκαιη μεταχείριση από του θεσμούς. Σημαίνει ότι ανεξάρτητα από το γεγονός ότι κάποιος ή κάποια βρίσκεται σε θέση εξουσίας δεν μπορεί να τυγχάνει προνομιακής μεταχείρισης. Εξυπακούει ότι ο δικαστής αποφασίζει αμερόληπτα και με σεβασμό στο δεδικασμένο που δημιουργεί συνθήκες ίσης μεταχείρισης. Προϋποθέτει ότι η εκτελεστική εξουσία δεν ποδηγετεί τη δικαστική ή τους ανεξάρτητους θεσμούς. Κράτος δικαίου σημαίνει ότι δεν αλλάζουν οι νόμοι ευκαιριακά, για αντιμετώπιση ή ρύθμιση παροδικών φαινομένων, ενίοτε για εξυπηρέτηση ευτελών συμφερόντων. Στη δική μας συνταγματική τάξη, κράτος δικαίου σημαίνει την σχεδόν απόλυτη διάκριση εξουσιών.
Διαμέσου των αιώνων η έννοια του κράτους δικαίου κωδικοποιήθηκε λοιπόν με πολλούς τρόπους. Στη δική μας αντίληψη συμπυκνώνεται στη διασφάλιση της ισονομίας των πολιτών και στην αποτροπή της κρατικής αυθαιρεσίας.
Και για να περάσω από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο, ως νομοθέτης, ως νομικός και ως ενεργός πολίτης, οφείλω να διαπιστώσω το αυτονόητο. Αυτό που ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης πρέπει να διαπιστώνει και να επικρίνει: ότι στην Κύπρο του σήμερα, όπως και του χτες, δεν έχουμε κράτος δικαίου. Ότι τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα δεν τυγχάνουν πάντοτε σεβασμού και ότι ενίοτε από πυλώνας μιας προοδευτικής σύγχρονης κοινωνίας υποβαθμίζονται δυστυχώς σε ευκαιριακό σύνθημα. Ότι ειδικές ομάδες τυγχάνουν διακρίσεων, όπως είναι τα ΑμεΑ, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, άτομα με μεταναστευτική βιογραφία, οι γυναίκες. Ότι οι έχοντες εξουσία ενεργούν με ιδιοτέλεια. Ότι δεν έχουμε αξιοκρατία αλλά ημετεροκρατία. Ότι δεν υπάρχει απρόσκοπτη πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Ότι οι ανεξάρτητοι θεσμοί ποδηγετούνται και εργαλειοποιούνται από την εκτελεστική εξουσία. Ότι οι νέοι δεν μεγαλώνουν και δεν δρουν σε μια πολιτεία που δημιουργεί τις προϋποθέσεις και τις προοπτικές ίσης μεταχείρισης στη βάση της αξίας, όχι της ταξικής/κοινωνικής προέλευσης ή των οικογενειακών διασυνδέσεων με το κατεστημένο.
Με μια φράση, οφείλουμε να σταθούμε αυτοκριτικά έναντι του κράτους, της πολιτείας και των θεσμών και να διεκδικήσουμε περισσότερο κράτος δικαίου. Μια Κύπρο που να δημιουργεί ευκαιρίες για όλους. Μια Κυπριακή Δημοκρατία που να είναι πρότυπο σεβασμού δικαιωμάτων και ελευθεριών. Μια πολιτεία χωρίς διαφθορά και θεσμική διαπλοκή. Και -ασφαλώς- όλα αυτά σε μια πατρίδα ελεύθερη που θα δημιουργεί συνθήκες ευημερίας, ειρήνης και ασφάλειας για όλες και όλους.
