Kathimerini.gr
Σάκης Μουμτζής
Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης δύο φορές αναφέρθηκε πρόσφατα στην ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, ένα θέμα που αποτελούσε ταμπού για το σοβιετόφιλο και μετά ρωσόφιλο κατεστημένο της Μεγαλονήσου. Βέβαια ο ίδιος αναγνώρισε και το προφανές: την άρνηση της Τουρκίας σε αυτό το ενδεχόμενο. Εδώ ταλαιπώρησε ο Ταγίπ Ερντογάν το ΝΑΤΟ με την ένταξη της Σουηδίας, μετατρέποντας μια τυπική πράξη σε μια μακρά διαπραγμάτευση, δεν θα βάλει εμπόδια στην ένταξη ενός κράτους του οποίου δεν αναγνωρίζει τη διεθνή οντότητα; Τότε γιατί ο Κύπριος πρόεδρος έχει ανοίξει ένα ζήτημα το οποίο γνωρίζει πως, εν τοις πράγμασι, δεν υφίσταται; Για ζύμωση; Για λόγους επικοινωνιακούς; Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;
Ισως κάτι από όλα αυτά. Πρώτα πρώτα ο κ. Χριστοδουλίδης θέλει να αντιδιαστείλει την πολιτική του, επί του συγκεκριμένου θέματος, από αυτή των προκατόχων του. Οι κυπριακές ελίτ από το 1964 και μετά έτρεφαν μια αλλεργία προς κάθε λύση του κυπριακού προβλήματος που αναπόφευκτα θα ενέτασσε την Κύπρο στο ΝΑΤΟ. Οι λόγοι σήμερα είναι γνωστοί. Συνεπώς η πρόταση του Κύπριου προέδρου αποτελεί μια τομή στην Ιστορία της πατρίδας του. Γιατί έκανε αυτή τη θεαματική στροφή; Διότι διάβασε με καθαρή ματιά πώς διαμορφώνονται οι συσχετισμοί δυνάμεων στην περιοχή και επέλεξε τη σωστή πλευρά. Και αυτή την επιλογή του θέλει να την ολοκληρώσει με την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ.
Συγχρόνως, και αυτό είναι το «ζουμί» της υπόθεσης, η συγκεκριμένη πρόταση απευθύνεται κυρίως στη νέα ηγεσία των ΗΠΑ. Λέει ο Κύπριος πρόεδρος στον νεοεκλεγέντα Ντόναλντ Τραμπ: Εμείς οι Κύπριοι θέλουμε να ενταχθούμε στο ΝΑΤΟ, πίεσε εσύ την Τουρκία ώστε να βρεθεί μια έντιμη λύση, αποδεκτή από όλους. Τώρα, ποια λύση θεωρείται έντιμη, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Ομως είναι αυτονόητο πως η ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ περνάει υποχρεωτικά μέσα από τη λύση του Κυπριακού και αυτό το υπογραμμίζει ο κ. Χριστοδουλίδης. Βέβαια, ουδείς γνωρίζει τις προτεραιότητες του Τραμπ και ουδείς γνωρίζει πώς θα χειριστεί συνολικά τον Ταγίπ Ερντογάν. Το μόνο σίγουρο, επί του παρόντος, είναι πως Ελλάδα και Κύπρος έχουν μια ισχυρή πρόσβαση προς τον Αμερικανό πρόεδρο: τον Νετανιάχου.
Φυσικά η προοπτική ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ δεν θα αρέσει στους πολλούς φίλους του «ξανθού γένους» σε Ελλάδα και Κύπρο, οι οποίοι και θα αποπειραθούν να την υπονομεύσουν από τα θεμέλιά της. Δηλαδή βάζοντας δυναμίτη σε οποιαδήποτε ουσιαστική προσπάθεια για την επίλυση του Κυπριακού, όπως έκαναν το 2017 στο Κραν Μοντανά, όταν όλες οι πλευρές βρέθηκαν μια ανάσα από τη συμφωνία, αλλά η ελληνοκυπριακή πλευρά υπαναχώρησε. Σήμερα, βέβαια, το πολιτικό κλίμα είναι εντελώς διαφορετικό, όχι μόνο στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αλλά πρωτίστως σε ολόκληρη την περιοχή μας. Οπότε τίποτα δεν αποκλείεται.
