ΚΥΠΕ
Το 2021 καταγράφηκαν 2.854 περιστατικά οικογενειακής/ συντροφικής βίας έναντι 2.147 το 2020 και 1.384 το 2019, σύμφωνα με την Δρ. Άντρη Ανδρονίκου, Επιστημονική Διευθύντρια του Συνδέσμου Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην οικογένεια (ΣΠΑΒΟ), η οποία σημείωσε ωστόσο πως κατά μέσο όρο, καταγγέλλεται μόνο το 25% των περιπτώσεων οικογενειακής βίας ενώ το υπόλοιπο 75% δεν καταγγέλεται ποτέ.
Η ετήσια αύξηση, όπως δήλωσε στο ΚΥΠΕ η κ. Ανδρονίκου, είναι 735 περιστατικά, η ημερήσια αύξηση των περιστατικών οικογενειακής/συντροφικής βίας είναι δύο. Επεσήμανε, επίσης, πως δεν είναι αντιπροσωπευτικοί οι αριθμοί του προβλήματος, λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλά περιστατικά αποσιωπώνται από τα θύματα ή δεν αναγνωρίζονται ως τέτοια από αρμόδιους φορείς επομένως δεν καταγράφονται συμπλήρωσε.
Η κ. Ανδρονίκου σημείωσε πως κατά μέσο όρο, καταγγέλεται μόνο το 25% των περιπτώσεων οικογενειακής βίας, ενώ το υπόλοιπο 75% δεν καταγγέλεται ποτέ. Επεσήμανε ακόμη πως γυναίκες μπορεί να κακοποιηθούν μέχρι και 30 φορές προτού καλέσουν για βοήθεια. Αναφερόμενη στην ορατότητα του προβλήματος, η Δρ. Ανδρονίκου σημείωσε πως το 10% του προβλήματος είναι ορατό και 90% είναι "κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας", κατά την έκφραση της. Ερωτηθείσα για τον κύκλο της κακοποίησης αναφέρθηκε στη σεξουαλική κακοποίηση, που αφορά βιασμό, ανεπιθύμητη σεξουαλική επαφή και λεκτική σεξουαλική παρενόχληση. Στην παρενοχλητική παρακολούθηση / καταδίωξη όπου χρησιμοποιούνται απειλητικές τακτικές για να προκαλέσει φόβο και ανησυχία για την ασφάλεια της. Ακόμη σωματική κακοποίηση που περιλαμβάνει χαστούκια, σπρωξίματα, κάψιμο και χρήση μαχαιριού, όπλου ή άλλου όπλου για πρόκληση σωματικής βλάβης. Τέλος στην ψυχολογική βία που αφορά βρισιές, ταπείνωση, ή καταναγκαστικό έλεγχο που σημαίνει συμπεριφορά με τρόπο που στοχεύει στον έλεγχο ενός ατόμου.
Ερωτηθείσα γιατί το θύμα φοβάται να το αναφέρει, η Δρ. Ανδρονίκου είπε πως στους λόγους συμπεριλαμβάνονται ο φόβος (εκδίκηση από τον δράστη, δεν θα γίνουν πιστευτές, πρόκληση ζημιάς σε άτομα που αγαπά, λήψη της κηδεμονίας των παιδιών και απειλές). Ακόμη οι κοινωνικοί παράγοντες όπως εξάρτηση από το δράστη, κοινωνικά στερεότυπα π.χ. τα παιδιά χρειάζονται τον πατέρα τους, και την κινητοποίηση από τον κοινωνικό περίγυρο. Τέλος στο βίωμα που αφορά την ελπίδα για αλλαγή του δράστη, στη δικαιολόγηση της βίας, στην ελαχιστοποίηση της βίας, στις προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες στη μη αναγνώριση και στην αβοηθησία.
Όσον αφορά τη διάσταση του προβλήματος η Δρ. Ανδρονίκου σημείωσε αυτό έχει να κάνει με όλα τα κοινωνικο- οικονομικά και μορφωτικά θρησκευτικά στρώματα. Το 85% - 87% τα θύματα είναι γυναίκες. Μόνο το 25% αναφέρεται, θα περάσουν τον κύκλο από 8- 10 φορές για να ζητήσουν βοήθεια και θα κακοποιηθούν μέχρι και 30 φορές προτού καλέσουν βοήθεια.
Είπε ακόμη πως και οι άνδρες μπορεί να είναι επίσης θύματα, ωστόσο οι γυναίκες πλήττονται δυσανάλογα, σημείωνοντας πως ο ισχυρισμός ότι το ζήτημα είναι ουδέτερο ως προς το φύλο υπονομεύει τη σοβαρότητα και τον αντίκτυπο που έχει η βία κατά των γυναικών. Πρόσθεσε πως οι σεξιστές άντρες, χρησιμοποιούν αυτό το συναίσθημα όχι για να υπερασπιστούν τα θύματα άνδρες, αλλά μάλλον για να «θάψουν» ένα διαδεδομένο πρόβλημα.
Σε σχέση με το κοινωνικό και οικονομικό κόστος η Δρ. Ανδρονίκου σημείωσε πως η βία κατά των γυναικών κοστίζει στην ΕΕ 289 δισεκ. Ευρώ ετησίως όπως σωματικές και συναισθηματικές επιπτώσεις – άγχος / κατάθλιψη 56%, Υπηρεσίες ποινικής δικαιοσύνης 21%, απώλεια οικονομικής παραγωγής 14% και άλλες δαπάνες υπηρεσιών πολιτικής δικαιοσύνης ( για διαζύγια και διαδικασίες φύλαξης παιδιών), ενίσχυση στέγασης και προστασία παιδιών.
Σύμφωνα με τα προγράμματα ΣΠΑΒΟ η Γραμμή Βοήθειας είναι 1440 και η Γραμμή στήριξης SMS 99984042 Υπηρεσία Live-Chat (www.domviolence.org.cy), Ευρωπαϊκή Γραμμή 116 000 για εξαφανισμένα παιδιά. Ευρωπαϊκή Γραμμή 116 111 συμβουλευτικής παιδιών και εφήβων.
