Kathimerini.gr
Η νέα crime σειρά του Netflix με τίτλο «Τέρας: Η ιστορία του Τζέφρι Ντάμερ» («Dahmer – Monster: The Jeffrey Dahmer Story») πυροδότησε τις διαδικτυακές – και όχι μόνο – συζητήσεις θεατών και κριτικών. Πιο συγκεκριμένα, η σειρά έχει δεχθεί πολλές επικρίσεις σε ό,τι αφορά την ηθική διάσταση του περιεχομένου.
Στο τηλεοπτικό πρότζεκτ του Ράιαν Μέρφι («American Horror Story», «Hollywood», «Glee»), ορισμένοι αμφισβήτησαν τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει η απεικόνιση τέτοιων φρικιαστικών γεγονότων στις οικογένειες των θυμάτων του δολοφόνου του Μιλγουόκι. Άλλοι, έχουν κουραστεί με την πληθώρα των true crime σειρών και θεωρούν ότι αυτό το είδος δεν εξυπηρετεί σε τίποτα.
Πρόσφατα, η δημοσιογράφος Αν Σβαρτς, η οποία πρώτη αποκάλυψε την ιστορία του Ντάμερ όταν εργαζόταν στο αστυνομικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Milwaukee Journal το 1991, έκανε την κριτική της στη σειρά και βρήκε αρκετά ελαττώματα. Σε νέα συνέντευξη στην εφημερίδα The Independent, η Σβαρτς κατέκρινε το εγχείρημα του Μέρφι πιστεύοντας ότι η σειρά «δεν μοιάζει να έχει ομοιότητα με τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης».
Η δημιοσιογράφος είπε ότι η Γκλέντα Κλίβελαν, την οποία υποδύεται η Νίσι Νας, δεν ήταν η γειτόνισσα του Ντάμερ, μια λεπτομέρεια που αμέσως κέρδισε την προσοχή της και την απέσπασε από την υπόλοιπη ιστορία. Επιπλέον, την έκανε να αμφισβητήσει την ακρίβεια της σειράς όσον αφορά την παρουσίαση των εξελίξεων.
«Στα πέντε πρώτα λεπτά του πρώτου επεισοδίου, η Γκλέντα Κλίβελαντ χτυπάει την πόρτα του Ντάμερ. Αυτό ποτέ δεν συνέβη. Είχα πρόβλημα, γνώριζα ότι αυτό ήταν λάθος. Αλλά ο κόσμος δεν το βλέπει έτσι, για εκείνους η τηλεόραση είναι μέσο ψυχαγωγίας».
Η Σβαρτς διαφωνεί επίσης με την απόφαση της σειράς να απεικονίζει τους αστυνομικούς που ερευνούν την υπόθεση ως ομοφοβικούς και προκατειλημμένους, κάτι που θεωρεί ως άδικη μεταχείριση των ανθρώπων με τους οποίους πέρασε πολύ χρόνο σε ώρα εργασίας.
«Βρέθηκε μαζί με αυτούς τους ανθρώπους στο σημείο. Γνωρίζω ότι είναι μέρος της δραματουργίας αλλά σε μια εποχή που δεν είναι τόσο εύκολο για τις αρχές επιβολής του νόμου να αποκτήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών, δεν είναι χρήσιμη εκπροσώπηση».
Με πληροφορίες από το IndieWire
