Kathimerini.gr
Σε ένα σπιράλ που κανείς δεν ξέρει πού θα βγει έχει μπει η κυβέρνηση, η οποία έχει να αντιμετωπίσει από τη μια την πρωτοφανή στα έξι χρόνια διακυβέρνησης «κοινωνική αντιπολίτευση», όπως καταγράφηκε στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Παρασκευής και από την άλλη την πολιτική πίεση των κομμάτων, που όσο περνούν οι μέρες γίνεται πιο ασφυκτική, όπως φάνηκε και χθες στη Βουλή και αναμένεται να συνεχιστεί και σήμερα με την πρόταση δυσπιστίας του ΠΑΣΟΚ.
Χθες, λόγω Προανακριτικής, είχαμε και την τυπική παραίτηση του Χρήστου Τριαντόπουλου, ενώ παράλληλα παραιτήθηκε και ο γ.γ. Πολιτικής Προστασίας Βασίλης Παπαγεωργίου για «λόγους ευθιξίας», καθώς η υπόθεση του λεγόμενου «μπαζώματος» είναι πλέον υπό διερεύνηση.
Μέσα σ’ αυτή την πολιτική δίνη, στο Μέγαρο Μαξίμου, στο οποίο υπήρχαν συνεχείς συσκέψεις όλο το Σαββατοκύριακο, αναζητείται η πολιτική φόρμουλα που θα δείξει πως η κυβέρνηση έχει λάβει το μήνυμα και θα αποσυμπιέσει την κατάσταση.
Λαγός, όμως, για να βγει από το καπέλο δεν υπάρχει ή τουλάχιστον δεν έχει βρεθεί ακόμη, καθώς οποιαδήποτε «μεγάλη κίνηση» σκοντάφτει πάνω σε δυσεπίλυτα θέματα, που μπορεί να κάνουν ακόμη πιο περίπλοκη την κατάσταση.
Για παράδειγμα:
1. Το κλείσιμο του σιδηροδρόμου δεν μπορεί να αποτελέσει λύση στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Σε μια τέτοια απόφαση –που απέρριψε χθες ο Παύλος Μαρινάκης– θα υπήρχαν δύο βασικά ερωτήματα: πρώτον, γιατί αυτή η απόφαση δεν πάρθηκε δύο χρόνια πριν και δεύτερον, με τι κανόνες ασφαλείας λειτουργούσαν αυτά τα δύο χρόνια οι σιδηρόδρομοι. Δύο ερωτήματα που δεν έχουν πειστική απάντηση.
2. Η καταγγελία της σύμβασης με τη Hellenic Train δεν είναι καθόλου απλό θέμα, καθώς έχουμε να κάνουμε με μια εταιρεία στην οποία είναι μέτοχος το ιταλικό Δημόσιο και σε μια τέτοια περίπτωση το εσωτερικό θέμα των Τεμπών θα γινόταν και… εξωτερικό, καθώς θα επηρέαζε τις ελληνοϊταλικές σχέσεις. Το γεγονός ότι το προγραμματισμένο εντός Φεβρουαρίου ραντεβού του κ. Μητσοτάκη με την κ. Μελόνι αναβλήθηκε, δείχνει πως η επιλογή αυτή δεν είναι εύκολη.
3. Η διεύρυνση των προσώπων που θα παραπεμφθούν σε Προανακριτική επίσης δεν αποτελεί εύκολη λύση.
Πρώτον, γιατί δεν είναι στην ευχέρεια της κυβέρνησης, αφού μια τέτοια απόφαση περνάει μέσα από τη Δικαιοσύνη και δεύτερον, γιατί ως προοπτική «ποινικοποιεί την πολιτική ζωή της χώρας», όπως λένε αρμόδιες πηγές και ανοίγει έναν «ασκό που δεν έχει τέλος». Εξ ου και χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απέρριψε ουσιαστικά τις κατηγορίες του ΣΥΡΙΖΑ για τους κ. Παπαθανάση και Τσακίρη, ενώ επανέλαβε πως ο πρώην υπουργός κ. Καραμανλής έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη, καθώς παραιτήθηκε, προσθέτοντας πως εφόσον η Δικαιοσύνη σκοντάψει στο όνομά του, τότε η κυβέρνηση δεν θα αρνηθεί καμία διερεύνηση.
4. Η συγκρότηση μιας κυβερνητικής επιτροπής, η οποία θα αποτελείται από αμιγώς πολιτικά στελέχη, ώστε ο πρωθυπουργός να δείξει «πολιτικά αντανακλαστικά» είναι μία ακόμη σκέψη, που έχει όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα: δεν αφορά τους πολλούς και «δεν αλλάζει το παιχνίδι».
5. Ο ανασχηματισμός θεωρείται δεδομένο πως θα γίνει. Ο πρωθυπουργός, όμως, θα βρεθεί προ μεγάλων διλημμάτων, όπως για παράδειγμα «σαρωτικές αλλαγές ή τήρηση εσωκομματικών ισορροπιών;».
Είναι κοινός τόπος ότι η κυβέρνηση χρειάζεται ένα σαρωτικό restart, που θα δείξει πως ο κ. Μητσοτάκης έχει τη βούληση τα δύο χρόνια που μένουν μέχρι τις εκλογές «να σύρει το καράβι εμπρός» και όχι να κάνει απλά διαχείριση.
Είναι όμως επίσης δεδομένο πως στον έκτο χρόνο της διακυβέρνησης οι εσωτερικές ισορροπίες είναι πιο δύσκολες από ποτέ, με αποτέλεσμα ένας σαρωτικός ανασχηματισμός να υπάρχει κίνδυνος να ανοίξει μέτωπα που σήμερα φαίνονται κλειστά.
