24sports.com.cy
«Ο Λοΐζου ήταν ασταμάτητος. Πρέπει να τον αφήσετε ήσυχο να μεγαλώσει, γιατί θα γίνει ένα πραγματικό αστέρι για το κυπριακό ποδόσφαιρο».
Έπαιξε -μαζί του- με τη φωτιά αλλά ευτυχώς δεν τον έκαψε.
Αυτά είπε μεταξύ άλλων ο Νιλ Λένον μετά το προχθεσινό παιχνίδι στο ΓΣΠ, που είχε ως αποτέλεσμα την είσοδο της Ομόνοιας στον τελικό του Κυπέλλου.
Η Ομόνοια επιστρέφει σε τελικό Κυπέλλου για πρώτη φορά από το 2016 (είχε χάσει με 2-1) από τον Απόλλωνα, ενώ κατέκτησε το τελευταίο της κύπελλο το 2012, κερδίζοντας με 1-0 την ΑΕΛ.
Η πιο σημαντική κουβέντα που είπε ο κόουτς των «πρασίνων» ήταν ότι ο μικρός πρέπει να αφεθεί ήσυχος να μεγαλώσει. Ακριβώς αυτό είναι που ΔΕΝ έγινε μέχρι τώρα. Ο Λοΐζος Λοΐζου, ο παίκτης που δεν έκλεισε τα 19, (γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου του 2003), αντιμετωπιζόταν και αντιμετωπίζεται ως να είναι ο Ρονάλντο ή ο Μέσι στις δόξες τους. Αντιμετωπιζόταν και αντιμετωπίζεται ως ο παίκτης ηγέτης της Ομόνοιας.
Ε, δεν μπορεί το παιδί αυτή τη στιγμή να σηκώσει τέτοιο βάρος. Ναι, είναι ο πλέον ταλαντούχος ποδοσφαιριστής που έχει αναδυθεί από το ποδόσφαιρο μας τις τελευταίες δεκαετίες ίσως και διαχρονικά, αλλά είναι απλώς ένας πιτσιρικάς με σπουδαία μεν προσόντα που όμως ακόμη δεν έχει ωριμάσει, ούτε ποδοσφαιρικά ούτε ως προσωπικότητα. Ένας άνθρωπος στη δική του ηλικία είναι ακόμη εύπλαστος.
Όλοι μας δημιουργήσαμε υπέρμετρες προσδοκίες από το μικρό, ασκώντας του αφόρητη πίεση. Όταν λέω όλοι μας, εννοώ, όλοι μας. Δημοσιογράφοι, παράγοντες, φίλαθλοι, ακόμη και προπονητές. Το δικό μας σινάφι είναι μερικές φορές απερίγραπτο. Έβλεπα και βλέπω κείμενα και φέρνω στο μυαλό μου το τι υπερβολές και μπαρούφες έγραφαν οι εν Ελλάδι καλοί συνάδελφοι πριν μερικά χρόνια για το αιώνιο ταλέντο του Ελληνικού ποδοσφαίρου, το Δημήτρη Νίνη.
Όλη αυτή η ατμόσφαιρα υπερφόρτωσε ψυχολογικά το Λοΐζο. Οι προσδοκίες ήταν υπερβολικές. Τον …μεγαλώσαμε πριν την ώρα του.
Ένα παιδί στην ηλικία του, αντικειμενικά, δεν έχει την εμπειρία να διαχειριστεί τέτοια κατάσταση. Θα πρέπει να πούμε επίσης ότι ο Χένινγκ Μπεργκ που τον προώθησε και τον επέβαλε στην ενδεκάδα όταν «έκαιγε» το σίδερο, κόντρα στις φοβίες, τις αναστολές και τον άκρατο συντηρητισμό της μεγάλης πλειοψηφίας των προπονητών και των παραγόντων του ποδοσφαιρικού μας μικρόκοσμου, (είπαμε πολλάκις ότι αν δεν ήταν ο Νορβηγός, το πιθανότερο είναι ότι το Λοΐζο και άλλους τριφυλοφόρους νεαρούς δεν θα τους ήξερε τώρα κανείς και πιθανώς να μην τους μάθαινε ποτέ ), δεν τον βοήθησε τις στιγμές που χρειαζόταν ανάσες. Έπαιξε -μαζί του- με τη φωτιά, αλλά ευτυχώς δεν τον έκαψε. Τον «ξεφούσκωσε» όμως. Και η απόδοση του συνεργούντων και των άλλων παραγόντων άρχισε να παίρνει αρνητική πορεία.
Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος ήταν και το να μην κληθεί στην Εθνική ομάδα από το Νίκο Κωστένογλου. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι διέπραξε έγκλημα καθοσιώσεως ο ομοσπονδιακός με το να μην τον περιλάβει στις κλήσεις.
Κάποιοι, μεταξύ των οποίων και η Ομόνοια, το εξέλαβαν ως τέτοιο και άλλοι πέραν του ότι το εξέλαβαν ως τέτοιο δεν …πάνε κιόλας τον Ελλαδίτη κόουτς για λόγους που δεν αφορούν το κείμενο. Έτσι ασκήθηκε έντονη κριτική στη συγκεκριμένη πράξη με αποτέλεσμα οι ασκούντες την κριτική να προσθέσουν -χωρίς ίσως να το κατανοούν -ακόμη περισσότερο άγχος στον παίκτη, που σαφώς και θα πρέπει να στεναχωρήθηκε που δεν κλήθηκε.
Η δε γενικότερη κριτική από τον κόσμο εκείνο το διάστημα απέναντι στο νεαρό για την απόδοση του έφθασε σε σημεία …βαναυσότητας (λεκτικά εννοείται).
Με την έλευση όμως του Νιλ Λένον η πορεία του Λοΐζου Λοΐζου άρχισε ξανά να παίρνει σταδιακά την ανιούσα.
Άνθρωπος του ποδοσφαίρου ο κόουτς των «πρασίνων», βαθύς γνώστης της ψυχολογίας ενός νεαρού ποδοσφαιριστή με ξεχωριστό ταλέντο και έχων την ικανότητα της σωστής επικοινωνίας με τους παίκτες του, του συμπεριφέρεται ακριβώς όπως πρέπει. Τον αφήνει να μεγαλώσει.
