Γράφει ο Αλέξανδρος Λοθάνο
Την τελευταία φορά που η Ελλάδα πήρε μέρος σε μεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση, το 2014 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, ο οκτάχρονος Χρήστος Μουζακίτης έπαιζε στις ακαδημίες του Ποσειδώνα Ηρακλείου Αττικής. Θα έπρεπε να περιμένει άλλα δύο χρόνια προτού ενταχθεί στην ακαδημία του Ολυμπιακού.
Ο επτάχρονος Μπάμπης Κωστούλας μάθαινε τα βασικά του ποδοσφαίρου που ήδη είχε διδαχθεί στο σπίτι από τον πατέρα του Θανάση, στην Αγία Αννα Βόλου. Πέντε χρόνια αργότερα, θα αντάμωνε με τον Μουζακίτη στους μικρούς των «ερυθρολεύκων».
Το 2014, όταν η Ελλάδα του Φερνάντο Σάντος έφτανε μια ανάσα από τα προημιτελικά του Μουντιάλ, μένοντας εκτός στη διαδικασία των πέναλτι από την Κόστα Ρίκα, ο οκτάχρονος Στέφανος Τζίμας ήταν ήδη έναν χρόνο μέλος των ακαδημιών του ΠΑΟΚ, στις οποίες είχε μεταπηδήσει από τον Μέγα Αλέξανδρο Καλαμαριάς.
Οι τρεις τους, βλέποντας στην τηλεόραση τον Γιώργο Σαμαρά να σκοράρει με πέναλτι στο τελευταίο λεπτό του αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού και να δίνει τη δραματική πρόκριση στους «16» της κορυφαίας διοργάνωσης παγκοσμίως σε εθνικό επίπεδο, έκαναν όνειρα για να ζήσουν στο μέλλον κάτι παρόμοιο.
Και τώρα, τα τρία «wonderkids» του ελληνικού ποδοσφαίρου, σε μια χώρα που μέχρι πρότινος ταλέντο θεωρούνταν ένας παίκτης ακόμα και στα 22 του χρόνια, χτυπούν με δύναμη την πόρτα μιας εθνικής ομάδας, που βρίθει ποιότητας και δείχνει έτοιμη να επιστρέψει στο διεθνές προσκήνιο.
Το 2014, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς εξαργύρωνε με ένα παχυλό συμβόλαιο στην Αλ Νασρ, όταν ακόμα το ποδόσφαιρο της Σαουδικής Αραβίας δεν ήταν της μόδας όπως έγινε λόγω του Κριστιάνο Ρονάλντο, την εξαιρετική του πενταετία στον ΑΠΟΕΛ, με τον οποίο το 2012 έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Champions League, στη μεγαλύτερη επιτυχία μέχρι σήμερα του κυπριακού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο.
Ο Σέρβος προπονητής δεν μπορούσε τότε ούτε καν να φανταστεί ότι, έντεκα χρόνια αργότερα και αφού πέρασε ακόμα από τους πάγκους της εθνικής ομάδας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Παναθηναϊκού, η μοίρα θα τον έφερνε στο τιμόνι της εθνικής ελλάδας, της χώρας που θεωρεί και όχι άδικα δεύτερη πατρίδα του, αφού συνολικά έχει διαμείνει στην Ελλάδα κοντά μια 15ετία.
Η πολλά υποσχόμενη πορεία της Ελλάδας στο τελευταίο Nations League, με ιστορική νίκη στο «Γουέμπλεΐ» επί της Αγγλίας, στη σκιά μάλιστα του τραγικού χαμού του Τζορτζ Μπάλντοκ, επιβεβαίωσε ότι οι «παλιοί νέοι» που οδηγούν την εθνική ομάδα έχουν την κατάλληλη πάστα για να την επαναφέρουν στις μεγάλες διοργανώσεις, σε συνεργασία με τη νέα φουρνιά.
Ο 26χρονος Βαγγέλης Παυλίδης, ήρωας στο «Γουέμπλεϊ» με δύο γκολ, έγινε πριν από λίγες ημέρες ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων που σημειώνει χατ-τρικ εις βάρος της Μπαρτσελόνα σε ένα ημίχρονο. Εδωσε (σχεδόν) μόνος του στην Μπενφίκα το εισιτήριο για τα πλέι οφ του Champions League και η χρηματιστηριακή του αξία φτάνει τα 23 εκατ. ευρώ.
Ο 23χρονος Χρήστος Τζόλης, παίκτης-κλειδί στην πολύ καλή πορεία της Κλαμπ Μπριζ στη League Phase του Champions League και με σταθερά και σωστά βήματα στην καριέρα του, έχει χρηματιστηριακή αξία 18 εκατ. ευρώ, η οποία ανεβαίνει συνεχώς.
Το ίδιο ισχύει για τον 21χρονο κεντρικό αμυντικό Κωνσταντίνο Κουλιεράκη και τον συνομήλικο μπαλαδόρο Γιάννη Κωνσταντέλια και, βεβαίως, τους τερματοφύλακες που απειλούν τη θέση βασικού του 30χρονου Οδυσσέα Βλαχοδήμου, όπως είναι ο 22χρονος Κωνσταντής Τζολάκης και ο 23χρονος Χρήστος Μανδάς.
Και η καταμέτρηση συνεχίζεται: Ο 21χρονος Χρήστος Ζαφείρης είναι «μηχανάκι πολυτελείας» στη μεσαία γραμμή, ο 23χρονος Γιώργος Βαγιαννίδης εξελίσσεται σε ένα σύγχρονο φουλ μπακ, ο συμπαίκτης του στον Παναθηναϊκό, 25χρονος Φώτης Ιωαννίδης, έχει ηγετικά χαρακτηριστικά και διάβασμα παιχνιδιού που τον κάνουν επιθυμητό στις τέσσερις γωνίες της Ευρώπης.
Σε αυτό το χαρισματικό παρεάκι δεν αποκλείεται να προστεθεί σύντομα ο υπερταλαντούχος, 17χρονος μεσοεπιθετικός Κωνσταντίνος Καρέτσας, γεννημένος στο Βέλγιο απόΕλληνες γονείς, ο οποίος έχει παίξει με τις μικρές εθνικές ομάδες του Βελγίου, αλλά η ΕΠΟ φαίνεται πως κινεί τα σωστά βήματα για να φορέσει το ελληνικό εθνόσημο σε επίπεδο Ανδρών.
Ολοι οι παραπάνω, μάλιστα, πλαισιώνονται από μεγαλύτερους σε ηλικία ποδοσφαιριστές που έχουν πολύτιμη εμπειρία, ταλέντο και προσωπικότητα για να τους καθοδηγήσουν κατάλληλα, ώστε να δέσει ακόμα περισσότερο ένα σύνολο που υπόσχεται πολλά και πλέον πρέπει αυτά να τα κάνει γλυκιά πραγματικότητα.
Οι προερχόμενοι από την Premier League Κώστας Τσιμίκας (28) και Ντίνος Μαυροπάνος (27), οι γεμάτοι εμπειρίες εντός και εκτός συνόρων Δημήτρης Γιαννούλης (29), Τάσος Μπακασέτας (31), Μανώλης Σιώπης (30), Δημήτρης Πέλκας (31), Δημήτρης Κουρμπέλης (31), Πέτρος Μάνταλος (33), Γιώργος Γιακουμάκης (30) και Γιώργος Μασούρας (31) συμπληρώνουν ιδανικά το παζλ που προκαλεί ευχάριστους, ευλογημένους «πονοκεφάλους» στον 62χρονο Γιοβάνοβιτς για να επαναφέρει την Ελλάδα εκεί όπου οφείλει να βρίσκεται.
Ο αείμνηστος Λάκης Πετρόπουλος ήταν του λατρεμένου δόγματος «όλοι οι καλοί χωράνε». Και, έστω και για μόλις πέντε παιχνίδια, στα οποία διόλου τυχαία η Ελλάδα έμεινε αήττητη, χρησιμοποίησε ταυτόχρονα τρία χαρισματικά δεκάρια όπως ο Μίμης Δομάζος, ο Μίμης Παπαϊωάννου και ο Γιώργος Κούδας, μαζί με τον Γιώργο Σιδέρη στην επίθεση.
Εκείνη η σπουδαία εθνική ομάδα έμεινε ένα γκολ και έναν βαθμό μακριά από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Μεξικό, στο οποίο έδωσε το «παρών» η κορυφαία Βραζιλία όλων των εποχών, όπου ακόμα και το δεξί μπακ, ο αρχηγός Κάρλος Αλμπέρτο, θα μπορούσε κάλλιστα να παίζει ως δεκάρι, χάρη στην ποιότητα που είχε με την μπάλα στα πόδια.
Αλλο ποδόσφαιρο τότε, θα υποστηρίξει εύλογα κάποιος. Μάλιστα. Με τη σωστή διαχείριση, όμως, όλοι οι καλοί χωράνε. Και, αυτή τη στιγμή, με τα «Wonder Kids» που ήδη κάνουν μεταγραφές 25 εκατ. (Τζίμας) και άλλα που μοιάζουν έτοιμα για εξίσου ηχηρές μετακινήσεις (Μουζακίτης, Κωστούλας, Κωνσταντέλιας) και την υπόλοιπη, υπάρχουσα καλή μαγιά, η Ελλάδα έχει όλα τα φόντα για να δώσει το «παρών» στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026 στα γήπεδα Ηνωμένων Πολιτειών, Καναδά και Μεξικό. Ιβάν, η μπάλα είναι στα χέρια σου…
