ΠΗΓΗ: sport-fm.gr
«Οι γονείς μου δεν με είδαν ποτέ να καθοδηγώ ομάδα ως προπονητής». Πόσο άσχημο. Πόσο άδικο. Πόσο περίεργο. Ο Ρουί Βιτόρια δεν είχε ποτέ τους ανθρώπους του να βρίσκονται στην εξέδρα ή στα επίσημα και να τον καμαρώνουν με το κοστούμι του, όταν αποφάσισε να τερματίσει την παρουσία του στο γήπεδο ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και να κάνει το επόμενο βήμα.
Ο Πορτογάλος κόουτς, όπως φαίνεται θ' αναλάβει τις τύχες του Παναθηναϊκού στη μετά Ντιέγκο Αλόνσο εποχή, με τους «πράσινους» να λαμβάνουν αργά το βράδυ της Τρίτης την απόφαση για την απομάκρυνση του Ουρουγουανού τεχνικού από τον πάγκο. Ο 54χρονος προπονητής που έχει περάσει από κλαμπ όπως οι Μπενφίκα, Σπαρτάκ Μόσχας, Αλ Νασρ, αλλά και από την εθνική ομάδα της Αιγύπτου, έχει πει τη δική του ιστορία στο Coaches’ voice.
Όσα έχει αποκαλύψει, συγκινούν, αλλά και προσφέρουν την ευκαιρία στον υπόλοιπο κόσμο να κατανοήσει τη φιλοσοφία του Βιτόρια. Και ίσως να κάνει και το επόμενο βήμα στην αναδιαμόρφωση ορισμένων πεποιθήσεων που μπορεί να έχει γύρω από τη σημασία του πιο σπουδαίου δευτερεύοντος πράγματος στη ζωή, που είναι το ποδόσφαιρο.
«Στα 32 πήρα την απόφαση να γίνω προπονητής. Λίγο καιρό μετά, οι γονείς μου σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Δεν με είδαν ποτέ να προπονώ. Τότε δεν άλλαξε μονάχα το επάγγελμά μου, αλλά και ολόκληρη η ζωή μου.
Έχασα τη μητέρα και τον πατέρα μου την ίδια μέρα. Ήταν πιο η πιο αρνητική στιγμή της ζωής μου. Γι’ αυτό πλέον όταν έχω πρόβλημα με έναν ποδοσφαιριστή ή έχω υποστεί μια μεγάλη ήττα, όλα παίρνουν τη θέση που τους πρέπει. Ό,τι κι αν συμβεί, ξέρω ότι έχω περάσει πολύ πιο δύσκολες στιγμές.
Ο θάνατος των γονιών μου με δυνάμωσε. Δεν θα έλεγα ότι άλλαξα ως άνθρωπος, αλλά πλέον είμαι προετοιμασμένος για κάθε δυσκολία. Δεν είμαι ήρωας, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα πια, το νόημα της ζωής» είχε πει.
