Μπυραρίες κερνάνε στον κόσμο δωρεάν ποτό, αυτοκίνητα κορνάρουν και άγνωστοι μεταξύ τους αγκαλιάζονται. Αυτά ήταν μονό μερικά από τα όσα έγιναν το βράδυ της Πέμπτης 9 Νοεμβρίου του 1989 στο Βερολίνο, όταν έπεσε επιτέλους το… «τείχος της ντροπής».
Οι εικόνες που εκτυλίχθηκαν εκείνη τη νύκτα μόνο ως φυσικό επακόλουθο μπορούν να χαρακτηριστούν αφού το τείχος που ανεγέρθηκε το 1961 στην πρωτεύουσα της Γερμανίας είχε επηρεάσει όχι μόνο τη χώρα και το πρεστίζ της στο παγκόσμιο στερέωμα, αλλά το πιο σημαντικό ήταν το ότι κράταγε οικογένειες και φίλους χωρισμένους για πολλά χρόνια.
Πέραν τούτου όμως, το να χωριστεί η χώρα της κεντρικής Ευρώπης σε Δυτική και Ανατολική ήταν κάτι που δεν θα μπορούσε να μην έχει αντίκτυπο και στον αθλητισμό ή αν προτιμάτε στο αγαπημένο άθλημα των Γερμανών… το ποδόσφαιρο. Δεν είναι ότι σταμάτησαν ξαφνικά τα εγχώρια πρωταθλήματα, αλλά το θέμα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι η μια λίγκα χωρίστηκε σε δύο (από το 1950). Σε εκείνη της Δυτικής Γερμανίας και σ' αυτή της Ανατολικής, με τις ομάδες της πρώτης να καταγράφουν τις περισσότερες επιτυχίες. Μιλάμε άλλωστε για το πρωτάθλημα που αγωνιζόταν η Μπάγερν Μονάχου.
Αυτά σε συλλογικό επίπεδο, καθώς τη Γερμανία αποτελούσαν πλέον και δύο εθνικές ομάδες, με τη Δύση να έχει εκ νέου τα πρωτεία. Οι τρεις κατακτήσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπως και τα τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα μιλάνε από μόνα τους για μια ομάδα που υπηρέτησαν μεταξύ άλλων οι Φραντς Μπεκενμπάουερ, Λόταρ Ματέους, Καρλ-Χάινς Ρουμενίγκε και Γκερντ Μίλερ.
Όντας πάντα στη σκιά των Δυτικών, οι (σημαντικές) επιτυχίες της Ανατολικής Γερμανίας είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού κι ενώ ξεχωρίζουν κυρίως η κατάκτηση ενός χρυσού μεταλλίου και δύο χάλκινων στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε τελική φάση Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ή Μουντιάλ, έδωσε το παρών της μόλις μια φορά, με το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 να μένει έως σήμερα στην ιστορία για τους Γερμανούς. Βλέπετε, ήταν η μοναδική φορά όπου… Δυτική και Ανατολική Γερμανία τέθηκαν αντιμέτωπες, καθότι η μοίρα τα έφερε έτσι ούτως ώστε οι δύο ομάδες να κληρωθούν στον ίδιο όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διοργάνωσε η Δυτική Γερμανία!
Η οικοδέσποινα χώρα, όπως προβλέπουν οι κανονισμοί της FIFA, έδωσε το παρών της χωρίς να λάβει μέρος στην προκριματική φάση. Στον αντίποδα όμως, οι Ανατολικοί όφειλαν να διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στην τελική φάση του θεσμού, λαμβάνοντας μέρος στα προκριματικά της Ευρώπης. Σε όμιλο με Ρουμανία, Φινλανδία και Αλβανία κατάφεραν να πάρουν την πρώτη θέση, πανηγυρίζοντας έτσι την πρώτη τους πρόκριση σε Παγκόσμιο Κύπελλο.
Η τελική φάση της διοργάνωσης άρχισε στις 14 Ιουνίου του 1974 με τις αναμετρήσεις Δυτική Γερμανία – Χιλή (1-0) και Ανατολική Γερμανία – Αυστραλία (2-0). Στη δεύτερη αγωνιστική, οι διοργανωτές νίκησαν τους Αυστραλούς με 3-0 κι ενώ οι Ανατολικοί εξήλθαν ισόπαλοι 1-1 με τη Χιλή. Σχετικά με την τρίτη αγωνιστική, λόγω του ότι εκείνη την εποχή δεν ήταν όπως σήμερα που οι αγώνες της τελευταίας αγωνιστικής διεξάγονταν την ίδια ώρα, η Ανατολική Γερμανία γνώριζε ήδη το αποτέλεσμα μεταξύ Χιλής και Αυστραλίας (0-0). Συνεπώς, το συγκρότημα του Τζορτζ Μπάσνερ ήξερε πως προκρίνεται και με ισοπαλία.
Ήταν που λέτε 22 Ιουνίου του 1974 όταν οι δύο ομάδες της μοιρασμένης Γερμανίας θα αντιμετώπιζαν η μια την άλλη. Όπως ήταν φυσιολογικό ο αγώνας είχε τεράστιο ενδιαφέρον, το οποίο ξέφευγε απ’ το ποδόσφαιρο και άγγιζε ακόμη και την πολιτική. Πάντως, όσον αφορά τους Γερμανούς οπαδούς πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τις αναφορές της εποχής για αυτούς ήταν ένα παιχνίδι που απλά ήθελαν να κερδίσει η ομάδα τους και απ’ το οποίο δεν είχαν διάθεση να προμοτάρουν την οποιαδήποτε πολιτική παράταξη. Τονίζει ακόμη ότι πολλοί Γερμανοί που έμεναν στο ανατολικό κομμάτι της χώρας ήθελαν να δουν τη Δυτική Γερμανία να ανεβαίνει στην κορυφή του κόσμου, κατακτώντας το Μουντιάλ.
Η αναμέτρηση έλαβε χώρα στο «Volksparkstadion» του Αμβούργου, όπου έδωσαν το παρών τους 60 χιλιάδες οπαδοί. Η συντριπτική πλειοψηφία αφορούσε φίλους της Δυτικής Γερμανίας, με μόλις 1,500 άτομα από την Ανατολική Γερμανία να βρίσκονται στο γήπεδο. Συγκινητική ήταν πάντως η σκηνή όταν λίγο πριν τη σέντρα του αγώνα όλο το γήπεδο φώναζε δυνατά «Γερμανία». Ούτε Δυτική… ούτε Ανατολική.
Σχετικά με το αγωνιστικό μέρος, ξεκάθαρο φαβορί ήταν η ομάδα του θρυλικού προπονητή, Χέλμουντ Σον, ο οποίος κάθισε για δώδεκα σερί χρόνια στον πάγκο της χώρας του. Εξάλλου, το ρόστερ του αντιπάλου τους απαρτιζόταν από ποδοσφαιριστές που στην πλειοψηφία τους δεν ήταν επαγγελματίες.
Στο πρώτο ημίχρονο, η οικοδέσποινα ομάδα ήταν ανώτερη, χάνοντας τις πιο σημαντικές ευκαιρίες. Παρόλα αυτά, δεν κατάφερε να παραβιάσει την αντίπαλη εστία, με το 0-0 να είναι το σκορ του πρώτου μέρους. Στα πρώτα λεπτά της επανάληψης δεν άλλαξαν και πολλά, καθώς ο Γκερντ Μίλερ και οι συμπαίκτες του συνέχισαν να πιέζουν για ένα γκολ.
Με τη συμπλήρωση μιας ώρας, ο ρυθμός του αγώνα έπεσε, αφού η κούραση είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνιση της. Γεγονός που εκμεταλλεύτηκαν οι φιλοξενούμενοι οι οποίοι σε μια κόντρα επίθεση κατάφεραν να ανοίξουν το σκορ με τον Γιούργκεν Σπάραβασερ. Ακολούθως δεν άλλαξε κάτι και έτσι η Ανατολική Γερμανία έφτασε στην έκπληξη κερδίζοντας τον ποιοτικότερο (στα χαρτιά) αντίπαλο της και κατακτώντας έτσι την πρώτη θέση του ομίλου!
Στην Ανατολική Γερμανία, οι ηγέτες της χώρας προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν αυτή το αποτέλεσμα, παρουσιάζοντας τη ν΄΄ικη ως επιτυχία των Σοβιετικών. Αρκετοί όμως ποδοσφαιριστές εκείνης της ομάδας, αργότερα, τόνισαν ότι για αυτούς ήταν μια σπουδαία νίκη λόγω της ιστορικής τους πρόκρισης και ότι δεν τους αφορούσε η ανάμειξη της πολιτικής.
Για την ιστορία, η Δυτική Γερμανία δεν είχε πει την τελευταία της λέξη διότι κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση στον όμιλο για τη νοκ-άουτ φάση (δεν υπήρχαν προημιτελικοί και ημιτελικοί), με αποτέλεσμα να προκριθεί στον τελικό. Εκεί θα την περίμενε η Ολλανδία, που πήρε επίσης την πρώτη θέση, μπροστά από Βραζιλία, Αργεντινή και Ανατολική Γερμανία, η οποία πάρα την πρωτιά στον όμιλο της… φάνηκε άτυχη στην πορεία. Στον τελικό που έγινε στο Μόναχο η Δυτική Γερμανία κέρδισε τους εντυπωσιακούς τότε «οράνιε» με 2-1 ανεβαίνοντας έτσι στην κορυφή του κόσμου.
Εν κατακλείδι, το Μουντιάλ του 1974 έμεινε γνωστό ως η διοργάνωση όπου Δυτική και Ανατολική Γερμανία έγραψαν ιστορία, αφού στο τέλος της ημέρας βγήκαν και οι δυο τους κερδισμένες. Οι μεν κατέκτησαν το τρόπαιο, ενώ οι δε προκρίθηκαν για πρώτη και μοναδική φορά στην επόμενη φάση!
Οι δύο ομάδες έμειναν χωρισμένες μέχρι το 1990, όταν επανενώθηκαν και... από τότε, μεταξύ άλλων, έχουν πανηγυρίσει μαζί ένα Μουντιάλ και ένα Euro.
