Του Ονασαγόρα
Ξεκινούμε τη σημερινή στήλη με μια έκτακτη είδηση: σήμερα δεν είχαμε ούτε μια απόδραση. Βέβαια είναι πρωί ακόμη, δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί η μέρα.
Στην Ελλάδα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον πατέρα της. Ναι, σωστά ακούσατε. Όχι τίποτα άλλο, αλλά να μην κατηγορείτε τον νεαρό μας συνταξιούχο για διορισμούς συγγενών του. Όπως βλέπετε, υπάρχουν και…αξιοκρατικότερα. Φημολογείται μάλιστα ότι για Πρόεδρο της Βουλής θα προτείνει τη θεία της. Και να φανταστείτε δεν έχει κανένα γνωμοδοτικό συμβούλιο να την συμβουλεύει.
Δεν δεσμεύομαι ότι δεν θα εισβάλω στην Γροιλανδία. Ντόναλντ Τραμπ
Ο Καρούσος κέρδισε τελικά την αμφίρροπη μάχη για την αντιπροεδρία του Δημοκρατικού Συναγερμού. Ήταν βέβαια το μεγάλο φαβορί, ειδικά από τη στιγμή που δεν είχε ανθυποψήφιο. Πέραν της πλάκας, να του ευχηθούμε ό τι καλύτερο στο νέο του πόστο αφού -κακά τα ψέματα- ο τόπος έχει ανάγκη ένα εύρωστο κεντροδεξιό κόμμα, παρά τα πολλά κουσούρια του κομματικού κατεστημένου. Εξάλλου, η Δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα με εξαίρεση όλα τα υπόλοιπα, είχε πει κάποτε ένας σοφός.
Στο Κάιρο ο Πρόεδρος για σύναψη σημαντικών διακρατικών συμφωνιών με τους ηγέτες Ελλάδας και Αιγύπτου. Απ΄ την ώρα που το άκουσα σιγοτραγουδώ τη μεγάλη επιτυχία της συμπατριώτισσάς μας Κωνσταντίνας «Θα φύγω με τους φίλους μου για Κάιρο».
Ο πρόεδρος του Ισραήλ επισκέπτεται σήμερα την Κύπρο. Έχω την αίσθηση πως από τη μέρα που ο νεαρός μας Νίκος ανάρτησε την περιβόητη φωτογραφία με ευρωπαίους ηγέτες σε ολοπράσινο ειδυλλιακό περιβάλλον (της Πάφου, αλλά που θύμιζε Αυστρία), έχουμε γίνει ο κατεξοχήν προορισμός των πολιτικών του πλανήτη. Φάτε τη σκόνη μας Βρυξέλλες. Eat our dust.
Μας επισκέπτονται πια τόσοι Πρόεδροι και Πρωθυπουργοί με τις συνοδείες τους που είναι σίγουρο πως ο τουρισμός μας -αν μη τι άλλο- θα είναι φέτος σημαντικά αυξημένος. Φημολογείται πως πολλοί από αυτούς τους ηγέτες όταν επιστρέφουν στις χώρες τους λένε στους φίλους τους -στη γλώσσα τους βέβαια- «σαν την Κύπρον εν εσιει».
Σύμφωνα με στοιχεία από το γενικό λογιστήριο της δημοκρατίας οι δημόσιοι υπάλληλοι αμείβονται με μισθούς που κυμαίνονται από 1320 μέχρι 8258 ευρώ μηνιαίως. Στους υψηλόμισθους προσθέστε βεβαίως γενναιόδωρα επιδόματα και άλλα ωφελήματα που τους καθιστούν παιδιά ενός ανώτερου Θεού. Προφανώς λεφτά υπάρχουν, τουλάχιστον για μερικούς. Και αν υπάρχουν τυχόν αδικίες μην αγχώνεστε, θα τις διορθώσει ο Κεραυνός. Not really.
Απ΄ την ώρα πάντως που ξεκίνησα να γράφω τη σημερινή στήλη, μέχρι τη στιγμή που την τελείωσα, εξακολουθούμε να μην έχουμε απόδραση. Όπως φέρεται τα σημερινά μέτρα είναι αποτελεσματικά. Αλκατράζ γίναμε. Και να μην ξεχνάτε: έξω πάμε καλά.
