Του Χρίστου Ζαβού
Τείνει να διαφοροποιηθεί η ερμηνεία της λέξης. Λογικό, αφού η γλώσσα ως ζωντανός οργανισμός, εξελίσσεται, αναδιαμορφώνεται, αλλάζει. Άλλωστε η γλώσσα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον ανθρώπινο νου, συνεπώς κάποιοι κανόνες ή και λέξεις, μπορεί να διαφοροποιηθούν ανάλογα με το πώς την αντιλαμβάνεται το άτομο, η κοινωνία ή και οι επιστήμες γενικότερα.
Παραδείγματος χάριν, η λέξη πόρισμα, γνωρίζαμε μέχρι και πρόσφατα ότι είναι το αποτέλεσμα που προκύπτει μέσα από την έρευνα ενός επίσημου φορέα. Μέσω δηλαδή δεδομένων, καταλήγουν σ’ ένα συμπέρασμα, μέσα από το οποίο διεξάγονται οι πρέπουσες διεργασίες, είτε για την επίλυση ενός προβλήματος είτε για να εφαρμοστεί το δίκαιο. Στην Κύπρο, όμως, η λέξη πόρισμα και δη το εισαγγελικό, έχει λάβει πια άλλη ερμηνεία στο μυαλό των ανθρώπων.
Η λέξη, πέραν του ότι είναι άμεσα ταυτισμένη με χρονοβόρες διαδικασίες, είναι περισσότερο συνδεδεμένη με το κουκούλωμα, τη γραφειοκρατία ή και την παραπλάνηση της κοινής γνώμης, παρά με οτιδήποτε άλλο. Ακούς ότι πάει μια υπόθεση στη Νομική Υπηρεσία για να βγάλει πόρισμα και ευθύς εξ αρχής το μυαλό σου καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η υπόθεση έκλεισε. Αυτοματοποιημένες σχεδόν έννοιες.
Νομική Υπηρεσία, πόρισμα… έκλεισε η υπόθεση! Κάπως έτσι. Αναφερόμενοι στα δικά μας πορίσματα, στον χώρο δηλαδή του αθλητισμού, το περιβόητο πόρισμα Παπασταύρου χρονολογείται περίπου στα πέντε χρόνια. Ήταν Σεπτέμβριος του 2020, όταν ο πρόεδρος της Ομόνοιας αναφέρθηκε στη διπλή ιδιότητα του Κώστα Χριστοδούλου Καραβίδα και από τότε δεν έχει προκύψει τίποτα. Μην τα πολυλέμε, λογίζεται ως επεισόδιο άλλων εποχών, όταν οι αρμόδιες αρχές εξέταζαν το ασυμβίβαστο του Γιώργου Κούμα. Και όμως περιμένουμε ακόμη!
Οι αρμόδιες αρχές εξετάζουν, συντάσσουν ή και εκδίδουν και άλλα πορίσματα, τα οποία όμως παραμένουν στη Νομική Υπηρεσία, αφηνόμενα εκεί, ωσάν και είναι κρασιά που θ’ αναπαλαιωθούν για να έχουν μεγαλύτερη αξία. Η λέξη πόρισμα, ακόμη και για άλλα πολύ σημαντικότερα θέματα που αφορούν την κοινωνία, έχει πλέον βαθιά απαξιωθεί στην αντίληψη των περισσοτέρων, που αγωνιούν και συνάμα επιθυμούν όπως οι αρμόδιες αρχές κάνουν επιτέλους σωστά και έγκαιρα τη δουλειά τους.
Στην τελική αν η λέξη διατηρούσε την πραγματική έννοιά της, τότε η ιστορία θα ήταν διαφορετικά γραμμένη. Και κάποιοι που εξακολουθούν να καπαρτίζουν και να απολαμβάνουν το καθεστώς ατιμωρησίας, θα ήταν εκεί που έπρεπε. Μακριά δηλαδή από τις εξελίξεις, καθορίζοντας τα γεγονότα!
