Με βάση το σύμφωνο του 1494, το Πράσινο Ακρωτήρι αποτελούσε το φυσικό σύνορο για Ισπανούς και Πορτογάλους, τους ισχυρότερους Ευρωπαίους θαλασσοπόρους της εποχής, που ως πρότεροι Αμερικάνοι και Ρώσοι είχαν χωρίσει στα δύο τον «Νέο Κόσμο», όπως ονόμασε την ανακάλυψη του Χριστόφορου Κολόμβου ο Αμέρικο Βεσπούτσι, στα τέλη του 15ου αιώνα μ.Χ. Σήμερα το νησιωτικό σύμπλεγμα του Πράσινου Ακρωτηρίου αποτελεί μια μυρμηγκοφωλιά παραγωγής ταλέντων, ιδιαίτερα γνωστή στην Κύπρο, κυρίως εξαιτίας του Σεμέδο Καφού. Μαζί με τον συμπατριώτη του, Ζανίσιο Μάρτινς, αποτελούν τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους πορτογαλόφωνους του ΑΠΟΕΛ και τους ισπανόφωνους της Ανόρθωσης, που θα έχουν τη δική τους εσωτερική αντιπαράθεση, στο περιθώριο του μεταξύ των δύο ομάδων αγώνα στο ΓΣΠ (18:00, LTV).
Η Βραζιλία ενέπιπτε στο κομμάτι που έλεγχε η Πορτογαλία, έτσι σήμερα οι υπήκοοι του μεγαλύτερου κράτους της Νοτίου Αμερικής μιλούν Πορτογαλικά. Ο ΑΠΟΕΛ διαθέτει στο ρόστερ του τέσσερεις παίκτες από τη «χώρα του καφέ» και άλλους τρεις Πορτογάλους, ενώ ο μοναδικός Λάτιν στον Αρχάγγελο που μιλάει Ισπανικά είναι ο Αργεντινός Εστεμπάν Σολάρι. Η Ισπανία είχε υπό την κυριαρχία της όλη τη Λατινική Αμερική, εκτός τη Βραζιλία. Έτσι σήμερα, οι τρεις Ισπανοί της Ανόρθωσης μπορούν να συνεννοούνται στη μητρική τους γλώσσα με τους τέσσερεις Αργεντίνους της ομάδας, αλλά και παιδιά από τη Βολιβία και την Κολομβία.
Πέραν του Πορτογάλου Ράμος, στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» μιλάνε Πορτογαλικά τα παιδιά από το Πράσινο Ακρωτήρι, μια χώρα που ανεξαρτητοποιήθηκε από τους Πορτογάλους μόλις το 1975. Κι αν για την Ανόρθωση το ότι περίπου το μισό ρόστερ μιλάει Ισπανικά ή Πορτογαλικά είναι αναμενόμενο, για τον ΑΠΟΕΛ ηχεί κάπως παράξενα το ότι ποσοστό 31% του συνόλου αντιστοιχεί στους Λάτιν παίκτες της ομάδας, που είναι οκτώ στον αριθμό. Μάλιστα, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας που η πλειοψηφία των ξένων ποδοσφαιριστών δεν μιλάει Ελληνικά, καθότι την τελευταία δεκαετία οι γαλαζοκίτρινοι αντλούσαν πολλούς παίκτες από την ελλαδική αγορά.
Αρχή με Βραζιλιάνους
Η Ισπανική ήταν γλώσσα άγνωστη στ’ αποδυτήρια της Ανόρθωσης μέχρι και τον περασμένο Μάιο, όταν αφίχθη ο Γκιγιέρμο Όγιος. Πριν απ’ αυτόν, η «Κυρία» δεν είχε ποτέ προπονητή ή ποδοσφαιριστή που να μιλάει Ισπανικά. Σήμερα έχει εννιά. Οι πρώτοι Λάτιν έκαναν την εμφάνισή τους στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» το 2006 και μίλαγαν Πορτογαλικά, καθότι Βραζιλιάνοι. Πρώτος ο Φαμπίνιο, για να ακολουθήσουν οι Σοάρες και Μποαβεντούρα, πριν αφιχθεί ο «πολύς» Μάριο Ζαρντέλ. Το 2007 ο Λουίς Λουρέιρο ήταν το πρώτο, ακριβό και αποτυχημένο άνοιγμα του Τιμούρ Κετσπάγια προς την πορτογαλική αγορά. Ακολούθησε ο Πάουλο Κόστα το 2008, ο Ράμος και ο Ρικάρντο Φερνάντες πέρσι.
Ντουλάντο, ο πρώτος
Ούτε Βραζιλία, ούτε Αργεντινή, ούτε Πορτογαλία. Ο πρώτος Λάτιν στην ιστορία του ΑΠΟΕΛ ήταν ο Περουβιανός λίμπερο Αλφόνσο Ντουλάντο που πέρασε την πύλη του Αρχαγγέλου το 1997. Την επόμενη χρονιά, ο Βεριντιάνο Μαρσέλο άνοιξε τον δρόμο για τους πορτογαλόφωνους, ενώ με την απόκτηση του Ρικάρντο Φερνάντες το 2006 εγκαινιάστηκε το απευθείας εμπόριο με την Πορτογαλία, από το οποίο έχουν ντυθεί στα γαλαζοκίτρινα σπουδαίοι παίκτες, όπως οι διεθνείς με την Ελπίδων Κένεντι, Πίντο, ο πρώην της Τσέλσι Νούνο Μοράις, αλλά και ο πρώην αρχηγός της Μπράγκα, Πάουλο Ζορζ. Πέρασαν φυσικά κι άλλοι σπουδαίοι Νοτιοαμερικανοί, όπως ο Κολομβιανός φορ Χάμιλτον Ρίκαρντ και οι Βραζιλιάνοι Έμερσον και Ζε Κάρλος. Πάντως, ουδέποτε κάθισε στον γαλαζοκίτρινο πάγκο Λατίνος προπονητής.
Ομοιογένεια
Το ότι και οι εννιά Λάτιν που έφερε αυτό το καλοκαίρι ο Γκιγιέρμο Όγιος μιλάνε Ισπανικά, μόνο τυχαίο δεν είναι. Όπως επίσης και το ότι ο ΑΠΟΕΛ μεγάλωσε την παροικία των Βραζιλιάνων, βάζοντάς τους δίπλα στους Πορτογάλους. Η ομοιογένεια είναι ένα από τα σημαντικότερα κριτήρια στο χτίσιμο μιας σοβαρής ομάδας, οπότε είναι απολύτως λογικό οι προπονητές, εκτός από την ποιότητα, να κοιτάνε και την εθνικότητα ή, καλύτερα, τη μητρική γλώσσα κάθε ποδοσφαιριστή, πριν τον αποκτήσουν.
Διαφορετικά ράφια
Πάντως, οι Λάτιν των δύο ομάδων δεν έχουν αγοραστεί από το ίδιο ράφι, καθώς η οικονομική άνεση του ΑΠΟΕΛ τού επέτρεψε να κάνει την ακριβότερη μεταγραφή της ιστορίας του για τα μάτια του Βραζιλιάνου φορ Αΐλτον και τη δεύτερη πιο ακριβή για τον επαναπατρισμό του Σολάρι. Χρήματα δόθηκαν και για τον Μαρσίνιο, ενώ ψηλές απολαβές έχει και ο Μαντούκα, δύο παίκτες που έφτιαξαν τ’ όνομά τους στην Πορτογαλία. Ο Πίντο και ο Μοράις ανήκαν σε Σεβίλλη και Τσέλσι, αντίστοιχα, πριν μετακομίσουν στον Αρχάγγελο.
Ο εν ενεργεία διεθνής με τη Βολιβία, Νάτσο Γκαρσία, που παίζει δανεικός από τον Άρη, είναι η μεγαλύτερη και ακριβότερη Λάτιν μεταγραφή της Ανόρθωσης. Δανεικός είναι και ο Λαμπόρδε, μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες του ποδοσφαίρου της Κολομβίας. Από το καρέ των Αργεντινών μόνο ο Αργουέγιο έχει παίξει στο παρελθόν στην Ευρώπη, ενώ οι Ισπανοί ήρθαν από τις μικρές κατηγορίες της χώρας. Αν εξαιρέσουμε τον Γκαρσία, οι άλλοι οκτώ ισπανόφωνοι δεν στοιχίζουν περισσότερα απ’ όσα ο Σολάρι και ο Μαντούκα στον ΑΠΟΕΛ. Η Ανόρθωση, καθ’ υπόδειξη του Κετσπάγια, πλήρωσε πέρσι για να πάρει τον Ράμος από την Πάφο, ενώ επιλογή του Γεωργιανού ήταν και ο Καφού, που ήθελε να φύγει από την Ομόνοια. Τον συμπαθή Ζανίσιο έφερε ο Μίντεντορπ.
Οκτώ αγώνες αήττητος ο ΑΠΟΕΛ
Από τον Γενάρη του 2008 έχει να χάσει στη Λευκωσία από την Ανόρθωση ο ΑΠΟΕΛ, ο οποίος πέρσι και πρόπερσι κέρδισε την «Κυρία» στο ΓΣΠ συνολικά τέσσερεις φορές, ενώ στο ίδιο διάστημα πέτυχε μια νίκη και πήρε τρεις ισοπαλίες στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Οι κυανόλευκοι πάνε στη Λευκωσία με περίπου τέσσερεις χιλιάδες φίλους τους, αλλά χωρίς Λαμπόρδε και Γεωργίου. Τη θέση του Ελλαδίτη στην άμυνα μάλλον θα πάρει ο Ζανίσιο. Πίντο και Αΐλτον έχασαν μερικές προπονήσεις αυτή τη βδομάδα. Ο Μαρσίνιο είναι πιο έτοιμος, όμως προέρχεται από απουσία τριών βδομάδων.
