Της Μαρίνας Οικονομίδου
Την περασμένη Τρίτη πραγματοποιήθηκε εκδήλωση μνήμης για τον συνδικαλιστή ηγέτη και πολιτικό Ανδρέα Ζιαρτίδη με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από το θάνατό του.
Αυτό θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο και στην κοινή γνώμη και στα πολιτικά πηγαδάκια. Όχι γιατί η συμβολή του στην πολιτική και κοινωνική εξέλιξη του τόπου αμφισβητείται, αλλά γιατί σε αυτήν παρευρέθηκε και απηύθυνε χαιρετισμό ο γ.γ της ΠΕΟ Πάμπης Κυρίτσης.
Όπως επεσήμανε ο κ. Κυρίτσης στον χαιρετισμό του, για 45 ολόκληρα χρόνια, η μορφή του Ανδρέα Ζιαρτίδη ήταν κάτι περισσότερο από δεσπόζουσα σε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Ως ο ηγέτης της ΠΕΟ, είχε άμεση και πρωταγωνιστική παρουσία και με τη μαχητικότητα, τη μεθοδικότητα και την ικανότητα του να διακρίνει το κύριο από το δευτερεύον, σφράγισε με την πληθωρική του παρουσία μια ολόκληρη εποχή, σημείωσε.
Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην κρίση του 90, σημειώνοντας πως αν και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε η αποχώρηση του Ανδρέα Ζιαρτίδη από την ΠΕΟ και το κίνημα της Αριστεράς δεν ήταν ούτε ομαλές, ούτε ευχάριστες, αλλά προκάλεσαν τριβές και άφησαν τραύματα σε αισθήματα και συνειδήσεις, εντούτοις δεν θα πρέπει να επιχειρηθεί η διαγραφή ή η μείωση του ρόλου και της συμβολής του στη δημιουργία και την ανάπτυξη της ΠΕΟ και στην εξέλιξη του κινήματος της αριστεράς και κατά συνέπεια και της χώρας, αφού αυτό θα ισοδυναμούσε, όπως είπε, με απόπειρα διαγραφής ή υποβάθμισης της ίδιας της ιστορικής διαδρομής της Αριστεράς στην Κύπρο και μάλιστα σε μια από τις πλέον παραγωγικές, πλούσιες σε προσφορά και αποτέλεσμα, αλλά και ηρωικές περιόδους της δράσης και της παρουσίας της.
Η αλήθεια είναι πως υπό την μακρόχρονη ηγεσία του Ζιαρτίδη στην ΠΕΟ, στο συνδικαλιστικό κίνημα κατάφερε όχι μόνο να εδραιώσει τον συντεχνιακό ρόλο και λόγο, αλλά να πετύχει συλλογικά και εργασιακά δικαιώματα. Οι κοινωνικές ασφαλίσεις, το οκτάωρο, τα εργασιακά ωφελήματα γενικότερα, ήταν λέξεις άγνωστες στην κυπριακή κοινωνία και την κυπριακή εργατική και αγροτική τάξη. Λέξεις που εξαιτίας της ηγεσίας της ΠΕΟ άρχισαν να αποκτούν νόημα και να βρίσκουν έδαφος. Όλη αυτή η δράση, είχε αντίκτυπο στην δεξιόστροφη και εν πολλοίς συντηρητική κυπριακή κοινωνία. Μία μεγάλη μερίδα της κοινωνίας που μπορεί να μην υιοθετούσε τις ιδέες του Κομμουνισμού, αλλά εξαιτίας της ΠΕΟ και της ηγεσίας Ζιαρτίδη στη συντεχνία, βρέθηκαν δίπλα στο ΑΚΕΛ. Δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί κύκλοι άλλωστε που επισημαίνουν ότι ένας από τους κύριους λόγους που το ΑΚΕΛ κατάφερε να εδραιωθεί σε ένα πολιτικό σύστημα που δεν ευνοούσε την Αριστερά, ήταν και εξαιτίας του ρόλου που διαδραμάτισε η ΠΕΟ.
Το γεγονός ότι η δράση της ΠΕΟ αποτελούσε από τα πλέον ένδοξα κεφάλαια του ΑΚΕΛ, ήταν αρκετό ώστε ο Ανδρέας Ζιαρτίδης να τυγχάνει για χρόνια τον σεβασμό και τον θαυμασμό της μεγάλης μερίδας της ΑΚΕΛικής βάσης αλλά και της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. Όσο βέβαια συμφωνούσε με τις κινήσεις και τις αποφάσεις της ηγεσίας.
Χρειάστηκε να διαχωρίσει τη θέση του από αυτήν της ηγεσίας, κατά τη γνωστή πλέον κρίση του ’90, ώστε από μαχητής του εργατικού κινήματος να μετατραπεί σε προδότης και να καθαιρεθεί από το κόμμα της Αριστεράς. Εκδιώξεις, ασχημονίες, ύβρεις, ακολούθησαν την άλλοτε λαμπρή πολιτική πορεία, τόσο του ιδίου όσο και των Φάντη, Δίγκλη, Παπαπέτρου και άλλων πρωτοκλασάτων στελεχών.
Για χρόνια ολόκληρα λοιπόν, το ΑΚΕΛ παρέβλεπε την όποια συμβολή Ζιαρτίδη στο εργατικό κίνημα, ή το αποσιωπούσε. Ήταν άλλωστε μία περίοδος δύσκολη, για το κόμμα της οποίας τις πληγές δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να επουλώσει.
Θέλουμε να πιστεύουμε πως η παρουσία Κυρίτση στην τελετή μνήμης του αποτελεί την αρχή, ώστε το κόμμα να σβήσει μια και καλή τις πληγές που άφησε η τότε περίοδος. Άλλωστε τα πρόσωπα που είχαν ρόλο στην κρίση του 90, έχουν πλέον αποχωρήσει από την πρώτη γραμμή του ΑΚΕΛ και τη θέση τους έχουν πάρει νέα στελέχη. Τα πολιτικά δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην στο κομματικό σκηνικό, ωριμάζοντας κατά πολύ το κόμμα της Αριστεράς. Ίσως λοιπόν να είναι μία καλή περίοδος να κλείσει ένα μαύρο κεφάλαιο για το ΑΚΕΛ. Και ίσως αυτή η απόφαση να αποτελεί και την καλύτερη εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον Ζιαρτίδη.
