Του Απόστολου Κουρουπάκη
Η νέα βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου είναι πραγματικά ένα κόσμημα, και οι φοιτητές του ιδρύματος θα πρέπει να είναι υπερήφανοι που φοιτούν σε ένα πανεπιστήμιο που διαθέτει έναν τέτοιο χώρο μελέτης και έρευνας. Στη Λεμεσό δε μόλις πρόσφατα ανακαινίστηκε και άνοιξε επίσης για το κοινό η Δημοτική Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη της πόλης, στο Μέγαρο Πηλαβάκη, προσφέροντας αναβαθμισμένες υπηρεσίες στους χρήστες, πολίτες και φοιτητές.
Διαθέτει, λοιπόν, η Κύπρος στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της βιβλιοθήκες που πληρούν τα διεθνή πρότυπα, που είναι καλά ενημερωμένες και μπορούν να χρησιμοποιηθούν άνετα από την επιστημονική και ερευνητική κοινότητα του νησιού. Θέλω να ελπίζω ότι θα ασχοληθούν επισταμένα με τις βιβλιοθήκες τους και οι Δήμοι Λευκωσίας, Πάφου και Λάρνακας, και άλλοι περιαστικοί Δήμοι, πέριξ των μεγάλων πόλεων. Το έχουν ανάγκη, μάλιστα στην Πάφο λειτουργεί και Πανεπιστήμιο, άρα ειδικό αναγνωστικό κοινό μπορεί να αντληθεί, στη δε Λάρνακα μπορεί να μην υπάρχει πανεπιστημιακή σχολή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κοινό.
Στη Λευκωσία και κοινό υπάρχει, και πανεπιστήμια υπάρχουν και ερευνητές πολλοί, και κάποιος θα πει και βιβλιοθήκες… τι άλλη χρείαν έχομεν. Έλα που έχουμε. Τι κάνει η Δημοτική Βιβλιοθήκη Λευκωσίας; Καλά είναι και σας χαιρετά και το αυτό εύχεται και σε σας, αλλά δυστυχώς για την ώρα δεν μπορεί να σας δεχθεί. Η Δημοτική Βιβλιοθήκη της Αγλαντζιάς που έχει και το Αρχείο του Πλουτή Σέρβα τι κάνει; Και αυτή σας χαιρετά και παλεύει να είναι ζωντανή, μα τα ράφια και ο χώρος και άνθρωποι λίγοι. Η πανέμορφη Δημοτική Βιβλιοθήκη Στροβόλου τι κάνει; Κάνει ό,τι μπορεί, δεν μπορώ να πω είναι εξωστρεφής και προσπαθεί, με τον Δήμο να τη βοηθάει όσο επιτρέπουν τα οικονομικά του για αυτές τις δουλειές. Η Δημοτική Βιβλιοθήκη του Αγίου Δομετίου; Υπάρχει; Διαβάζω στον διαδικτυακό τόπο του Δήμο ότι διαθέτει 5.000 τόμους βιβλίων, μπράβο τους, καλά κάνουν και δεν το πολυλένε παραέξω, τα βιβλία είναι για τα ράφια. Στη Λευκωσία υπάρχει η Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ στην οποία θα βρει κάποιος και Αρχείο Τύπου. Μπορεί να κάνεις δουλειά, υλικό υπάρχει, αλλά μια αναβάθμιση τη χρειάζεται, λίγο να μυρίσει 21ος αιώνας, βρε παιδί μου. Αλλά πάλι καλά να λέμε. Η Βιβλιοθήκη του Σεβέρειου για την ώρα κλειστή, αναμένουμε διότι το υλικό που έχει είναι χρυσός και διαθέτει πολλές σπάνιες και δυσεύρετες εκδόσεις, αλλά και βιβλία πολύ ειδικού ενδιαφέροντος που δεν υπάρχουν αλλού. Υπάρχει και η πιο εξειδικευμένη βιβλιοθήκη του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, το οποίο βρίσκεται σε μία λίμπο κατάσταση, με τη φιλοτιμία της βιβλιοθηκονόμου να είναι εκ των ων ουκ άνευ για να λειτουργήσει. Καλά, για τις Βιβλιοθήκες της Βουλής, του Ανωτάτου και άλλων τέτοιων φορέων, να μην πω κάτι. Αυτές είναι από μόνες τους ένα άρθρο. Υπάρχουν και άλλες, μικρότερες που οι διοικούντες τους δεν πολυσκοτίζονται, αρκεί να μπαίνει το κλειδί στην πόρτα το πρωί και το μεσημέρι να κλειδώνει πάλι. Μα το πιο ωραίο δεν σας το είπα ακόμα, έχουμε και Κρατική Βιβλιοθήκη, ναι την Κυπριακή, που στενάζει στα δυο στενά που την κλείσανε. Πόση φιλοτιμία να δείξουν και οι εργαζόμενες εκεί; Μετά από λίγο καταντάει κοροϊδία, νιώθεις ότι έχεις προσωπικό βιβλιοθηκονόμο και δεν ξέρεις πώς να το χειριστείς. Η εξυπηρέτηση είναι τόσο θερμή που προσωπικά νιώθω άβολα, ειλικρινά. Νιώθω άβολα διότι αντιλαμβάνομαι ότι οι εργαζόμενοί της έχουν όλη την καλή διάθεση να βοηθήσουν τον ερευνητή-μελετητή, αλλά ίσως και να ντρέπονται για τον χώρο και τις υπηρεσίες που προσφέρουν.
Δεν πρέπει να σκεφτεί το κράτος να κάνει κάτι και για τον εξ ορισμού θεματοφύλακα του πνευματικού πλούτου της χώρας (φυλάσσει ήδη τα αρχεία σημαντικών ανθρώπων του πολιτισμού). Δηλαδή τι περιμένουν οι αρμόδιοι για να οραματιστούν μια νέα, αντάξια του πολιτισμού μας βιβλιοθήκη, μια Κυπριακή Βιβλιοθήκη στην οποία δεν θα ντρέπεσαι να λες ότι αυτή είναι η κεντρική βιβλιοθήκη της χώρας σου. Ο έχων ώτα ακουέτω.
