ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Εμφύλια μωρία και πατριωτισμός

Έφηβος έζησα την εμφύλια μωρία του 1970-74, με μακαριακούς και γριβικούς, δολοφονίες, ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών, βενζινάδικων και αυτοκινήτων. Βίωσα, στην κυριολεξία, το εφιαλτικό πραξικόπημα και την τραγικότητα της εισβολής ως επακόλουθο της απύθμενης ηλιθιότητας που συνδυασμένη με την προδοσία παρέδωσε στα όπλα των τουρκικών στρατευμάτων το ένα τρίτο της Κύπρου και στον θάνατο χιλιάδες αθώους. Όλη αυτή η μωρία που οδήγησε τον τόπο στο βάραθρο της καταστροφής, πέρασε ατιμώρητη και με τα θύματα αδικαίωτα. Σήμερα, 43 χρόνια μετά, βρισκόμαστε ενώπιον φαινομένων παρόμοιων με εκείνων της καταστροφικής μωρίας του ’70.

Με πολιτικούς ηγέτες να κατηγορούν άλλους ως εθνικούς μειοδότες επειδή προσπαθούν να λύσουν το Κυπριακό στη βάση ΔΔΟ, την οποία προώθησαν όλοι οι Πρόεδροι της Κ.Δ. και που φέρει την υπογραφή του Τάσσου Παπαδόπουλου στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006. Λύση ομοσπονδίας δηλαδή για να πάρουμε πίσω αναίμακτα, έδαφος και περιουσίες και να επιστρέψουν πρόσφυγες στα σπίτια τους. Ακόμα, για να φύγουν τα κατοχικά στρατεύματα βάσει χρονοδιαγράμματος, για συμφωνημένο πλαίσιο ασφάλειας και άρση του γόρδιου δεσμού των εγγυήσεων.

Είναι αλήθεια ότι στο πλαίσιο των συνομιλιών Αναστασιάδη-Ακιντζί στην Ελβετία φάνηκε προς στιγμή φως λύσης κι αυτό φόβισε πολλούς. Αρχικά μερικούς των Ε/κ πολιτικών, οι οποίοι πήγαν στη Γενεύη και σνόμπαραν ακόμη και την οποιαδήποτε δυνατότητα επαφών τους με αξιωματούχους του διεθνούς παράγοντα. Δυσαρέστησε και την Τουρκία που για πρώτη φορά εδώ και τέσσερις δεκαετίες βρήκε στο τραπέζι με τις άλλες δύο εγγυήτριες το ζήτημα «εγγυήσεις-ασφάλεια» και έπρεπε να τοποθετηθεί.

Τα όσα διαδραματίστηκαν ακολούθως είναι γνωστά, μέχρι που έφτασε η πλειοψηφία της Βουλής, με την απόφαση για το «ενωτικό δημοψήφισμα», με την αποχή του κυβερνώντος ΔΗΣΥ, να δώσει ηλιθίως, πάτημα στην τουρκική πλευρά να διακόψει τις συνομιλίες. Τα κόμματα του «Ενδιάμεσου», που αμέσως αναβάθμισαν εαυτούς σε «πατριωτικές δυνάμεις», είδαν την ευκαιρία να ναρκοθετήσουν τις συνομιλίες και να κάνουν προεκλογική εκστρατεία, φορώντας λεοντή πατριωτισμού, που προφανέστατα δανείστηκαν από τον Σάμιουελ Τζόνσον, χωρίς, ωστόσο, να έχουν να προτείνουν πώς αλλιώς και χωρίς πόλεμο με την Τουρκία, θα λύσουμε το Κυπριακό.

Παρόλα αυτά ο ΔΗΣΥ αναγνωρίζοντας το λάθος του και με στόχο να επαναρχίσουν οι συνομιλίες, με πρωτοβουλίες Αβέρωφ Νεοφύτου και σε συνεννόηση με το ΑΚΕΛ, πέρασαν πρόταση νόμου, η οποία δίνει στον υπουργό Παιδείας την αρμοδιότητα να καθορίζει ζητήματα όπως αυτό του «ενωτικού δημοψηφίσματος» στα σχολεία. Κι αυτό προς άρση της ένστασης της τ/κ πλευράς η οποία θεωρεί –έτσι κι αλλιώς– ότι η πολιτική της ένωσης μετά την ανεξαρτησία ήταν καταστροφική για την Κύπρο.

Οι «πατριωτικές δυνάμεις» όμως χαρακτήρισαν την ενέργεια της πλειοψηφίας της Βουλής σαν γονυκλισία στον Ακιντζί και εξευτελισμό του Συντάγματος, έστω κι αν γνώριζαν ότι ο Τ/κ ηγέτης, υπό την πίεση του γ.γ. των Η.Ε. και της διεθνούς κοινότητας και ενώπιον του «άθλιου» (όπως κι ο Ντε Σότο και ο Ντάουνερ) Αϊντε, αποδέχθηκε να ορισθεί ημερομηνία έναρξης των συνομιλιών στο δείπνο της προηγούμενης Κυριακής.

Τώρα τι θα γίνει; Από τη μία οι «πατριωτικές δυνάμεις» θα συνεχίσουν την προεκλογική εκστρατεία εντείνοντας τις κορώνες περί μειοδοσίας επιχειρώντας να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα παρόμοια της περιρρέουσας του 2004, με στόχο και αν ακόμα υπάρξει θετική κατάληξη στις συνομιλίες να ανακοπεί ενδεχόμενη λύση στο δημοψήφισμα. Από την άλλη ο Αναστασιάδης θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει τη στόφα του ηγέτη της λύσης και αντιλαμβάνεται πως συσχετίζεται το μέλλον του τόπου με το γεωπολιτικό παιχνίδι. Έτσι θα κερδίσει το στοίχημα, για τον ίδιο, την Κύπρο και ενδεχομένως και την περιοχή ολόκληρη. Διότι καλή η Exxon αλλά από μόνη της δεν θα φέρει στην Κύπρο τον 6ο στόλο…

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X